Ławra: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
różne poprawki |
drobne merytoryczne |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Ławra''' ([[język grecki|nowogr.]] Λαύρα, przejście) – określenie używane w stosunku do większych (i o szczególnym znaczeniu) męskich [[monaster]]ów (klasztorów) w [[prawosławie|Kościele prawosławnym]] oraz w [[Katolickie Kościoły wschodnie|Kościołach katolickich wschodnich]], również w postaci skupionego wokół świątyni zespołu pustelni mnichów ascetów nieprowadzących wspólnego życia zakonnego. |
'''Ławra''' ([[język grecki|nowogr.]] Λαύρα, przejście) – określenie używane w stosunku do większych (i o szczególnym znaczeniu) męskich [[monaster]]ów (klasztorów) w [[prawosławie|Kościele prawosławnym]] oraz w [[Katolickie Kościoły wschodnie|Kościołach katolickich wschodnich]], również w postaci skupionego wokół świątyni zespołu pustelni mnichów ascetów nieprowadzących wspólnego życia zakonnego. |
||
Najważniejszym monasterem prawosławnym jest [[Athos|ławra na górze Athos]]. Do znanych należą [[ławra Peczerska]], [[ławra Poczajowska]] i [[ławra Świętogórska]] (wszystkie trzy na Ukrainie) oraz [[ławra Aleksandra Newskiego w Petersburgu]] i [[ławra Troicko-Siergijewska]] w [[Siergijew Posad]]zie koło Moskwy. Ławry podlegają bezpośrednio patriarsze (w |
Najważniejszym monasterem prawosławnym jest [[Athos|ławra na górze Athos]]. Do znanych należą [[ławra Peczerska]], [[ławra Poczajowska]] i [[ławra Świętogórska]] (wszystkie trzy na Ukrainie) oraz [[ławra Aleksandra Newskiego w Petersburgu]] i [[ławra Troicko-Siergijewska]] w [[Siergijew Posad]]zie koło Moskwy. Ławry podlegają bezpośrednio patriarsze (w Rosji w latach 1721–1917 podlegały synodowi). |
||
Największym monasterem prawosławnym w Polsce jest [[Monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Jana Teologa w Supraślu|ławra Supraska]], gdzie reaktywowano [[Monastycyzm|życie monastyczne]] w latach dziewięćdziesiątych XX wieku dzięki [[Sawa (Hrycuniak)|Sawie]], ówczesnemu ordynariuszowi [[Diecezja białostocko-gdańska|diecezji białostocko-gdańskiej]]. |
Największym monasterem prawosławnym w Polsce jest [[Monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Jana Teologa w Supraślu|ławra Supraska]], gdzie reaktywowano [[Monastycyzm|życie monastyczne]] w latach dziewięćdziesiątych XX wieku dzięki [[Sawa (Hrycuniak)|Sawie]], ówczesnemu ordynariuszowi [[Diecezja białostocko-gdańska|diecezji białostocko-gdańskiej]]. W Rumunii jako ławra określany jest [[Monaster Neamț]] z XIV wieku. |
||
Znanym monasterem greckokatolickim (w jurysdykcji [[Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego|ukraińskiej Cerkwi greckokatolickiej]]) jest [[ławra Uniowska]], zamieszkana przez [[studyci|mnichów reguły studyckiej]]. |
Znanym monasterem greckokatolickim (w jurysdykcji [[Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego|ukraińskiej Cerkwi greckokatolickiej]]) jest [[ławra Uniowska]] koło Lwowa, zamieszkana przez [[studyci|greckokatolickich mnichów reguły studyckiej]]. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
Wersja z 11:38, 20 lis 2018
Ławra (nowogr. Λαύρα, przejście) – określenie używane w stosunku do większych (i o szczególnym znaczeniu) męskich monasterów (klasztorów) w Kościele prawosławnym oraz w Kościołach katolickich wschodnich, również w postaci skupionego wokół świątyni zespołu pustelni mnichów ascetów nieprowadzących wspólnego życia zakonnego.
Najważniejszym monasterem prawosławnym jest ławra na górze Athos. Do znanych należą ławra Peczerska, ławra Poczajowska i ławra Świętogórska (wszystkie trzy na Ukrainie) oraz ławra Aleksandra Newskiego w Petersburgu i ławra Troicko-Siergijewska w Siergijew Posadzie koło Moskwy. Ławry podlegają bezpośrednio patriarsze (w Rosji w latach 1721–1917 podlegały synodowi).
Największym monasterem prawosławnym w Polsce jest ławra Supraska, gdzie reaktywowano życie monastyczne w latach dziewięćdziesiątych XX wieku dzięki Sawie, ówczesnemu ordynariuszowi diecezji białostocko-gdańskiej. W Rumunii jako ławra określany jest Monaster Neamț z XIV wieku.
Znanym monasterem greckokatolickim (w jurysdykcji ukraińskiej Cerkwi greckokatolickiej) jest ławra Uniowska koło Lwowa, zamieszkana przez greckokatolickich mnichów reguły studyckiej.
Bibliografia
- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 92. ISBN 83-85001-89-1.