Neon (reklama): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Kategoria:Nośniki reklamy
lit., int., dr. red., dr. tech., szablon
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Neon.JPG|250px|thumb|Prosty neon wykonany ze szkła przezroczystego, proszkowany [[luminofor]]em świecącym na biało, jako gaz wewnątrz rury użyto mieszaninę neonu i argonu oraz dodatkowo rtęć]]
[[Plik:Neon.JPG|250px|thumb|Prosty neon wykonany ze szkła przezroczystego, proszkowany [[luminofor]]em świecącym na biało, jako gaz wewnątrz rury użyto mieszaninę neonu i argonu oraz dodatkowo rtęć]]
'''Neon''' – popularna nazwa [[lampa wyładowcza|lamp wyładowczych]] opracowanych w [[1910]] roku przez [[Francuzi|Francuza]] [[Georges Claude|Georges'a Claude]], zaraz po wynalezieniu przezeń zasady funkcjonowania [[lampa neonowa|lamp neonowych]], w zastosowaniu do [[reklama|reklam]] zewnętrznych. Jest rozwinięciem [[Rurka Geisslera|rurki Geisslera]].
'''Neon''' – popularna nazwa [[lampa wyładowcza|lamp wyładowczych]] opracowanych w 1910 roku przez [[Francuzi|Francuza]] [[Georges Claude|Georges’a Claude]], zaraz po wynalezieniu przezeń zasady funkcjonowania [[lampa neonowa|lamp neonowych]], w zastosowaniu do [[reklama|reklam]] zewnętrznych. Jest rozwinięciem [[Rurka Geisslera|rurki Geisslera]].


Szczytowy okres wykorzystania neonów w reklamach zewnętrznych w Polsce przypadł na lata 60. i 70. XX wieku<ref name=sk>Bogusław Molecki, ''Neony Dworca Głównego we Wrocławiu'', "Świat Kolei" nr 12/2010, s.36-37</ref>. W Polsce zmierzch techniki neonowej nastąpił wraz z załamaniem gospodarczym w latach 80., a następnie z wolnością gospodarczą i rozwojem innych technik reklamy zewnętrznej<ref name=sk/>.
Szczytowy okres wykorzystania neonów w reklamach zewnętrznych w Polsce przypadł na lata 60. i 70. XX wieku<ref name=sk>Bogusław Molecki, ''Neony Dworca Głównego we Wrocławiu'', „Świat Kolei” nr 12/2010, s. 36–37</ref>. W Polsce zmierzch techniki neonowej nastąpił wraz z załamaniem gospodarczym w latach 80., a następnie z wolnością gospodarczą i rozwojem innych technik reklamy zewnętrznej<ref name=sk/>.


Kolory świecenia neonu zależą od:
Kolory świecenia neonu zależą od:
Linia 10: Linia 10:
* zastosowania odpowiedniego [[luminofor]]u
* zastosowania odpowiedniego [[luminofor]]u


Luminofor w postaci proszku pokrywającego wnętrze szklanej rury stosuje się w przypadku rurek wypełnionych mieszanką neonu, argonu i [[rtęć|rtęci]]. Taka mieszanina gazów zjonizowana wysokim napięciem emituje promieniowanie [[ultrafiolet|UV]], które wywołuje świecenie luminoforu w wąskim zakresie pasma widzialnego, co obserwowane jest jako "światło barwne". Luminofory można łączyć, są też luminofory świecące na biało.
Luminofor w postaci proszku pokrywającego wnętrze szklanej rury stosuje się w przypadku rurek wypełnionych mieszanką neonu, argonu i [[rtęć|rtęci]]. Taka mieszanina gazów zjonizowana wysokim napięciem emituje promieniowanie [[ultrafiolet|UV]], które wywołuje świecenie luminoforu w wąskim zakresie pasma widzialnego, co obserwowane jest jako „światło barwne”. Luminofory można łączyć, są też luminofory świecące na biało.


Neony występują w kilku rodzajach:
Neony występują w kilku rodzajach:


* Najprostszym i najtańszym z nich jest szkło transparentne wypełnione neonem. Rurki takie po zgaszeniu są przezroczyste, natomiast aktywne intensywnie świecą na czerwono<ref name=sk/>.
* Najprostszym i najtańszym z nich jest szkło transparentne wypełnione neonem. Rurki takie po zgaszeniu są przezroczyste, natomiast aktywne intensywnie świecą na czerwono<ref name=sk/>.
* Drugim rodzajem neonów są transparentne rurki pokryte od wewnątrz luminoforem, oraz wypełnione mieszanką gazów (z dodatkiem rtęci), których głównym składnikiem jest argon. Takie neony mają bardzo intensywne światło i występują w szerokiej gamie barw (również odcienie pastelowe). Po wyłączeniu neonu rurka ma biały kolor.
* Drugim rodzajem neonów są transparentne rurki pokryte od wewnątrz luminoforem, wypełnione mieszanką gazów (z dodatkiem rtęci), których głównym składnikiem jest argon. Takie neony mają bardzo intensywne światło i występują w szerokiej gamie barw (również odcienie pastelowe). Po wyłączeniu neonu rurka ma biały kolor.
* Najbardziej estetycznym i zarazem najdroższym rodzajem neonu są rurki barwione w masie. Oprócz wyżej wspomnianego luminoforu, który zwiększa jaskrawość świecenia i modyfikuje jego kolor, rurki te zachowują barwę również po zgaszeniu neonu. Ten rodzaj szkła doskonale nadaje się do zewnętrznych aplikacji - wszędzie tam gdzie neon będzie dobrze widoczny<ref name=sk/>.
* Najbardziej estetycznym i zarazem najdroższym rodzajem neonu są rurki barwione w masie. Oprócz wyżej wspomnianego luminoforu, który zwiększa jaskrawość świecenia i modyfikuje jego kolor, rurki te zachowują barwę również po zgaszeniu neonu. Ten rodzaj szkła doskonale nadaje się do zewnętrznych aplikacji – wszędzie tam gdzie neon będzie dobrze widoczny<ref name=sk/>.


W Warszawie powstało [[Neon Muzeum|Muzeum Neonów]].
W Warszawie powstało [[Neon Muzeum|Muzeum Neonów]]{{Kiedy}}.


== Kolory świecenia w zależności od składu gazu wewnątrz rury ==
== Kolory świecenia w zależności od składu gazu wewnątrz rury ==
Linia 35: Linia 35:
Teoretycznie można zastosować wiele różnych gazów (lub ich mieszanin), wymienionych poniżej, jednak współcześnie w praktyce komercyjnej stosuje się niemal wyłącznie: neon, argon oraz rtęć<ref name=sk/>. Stosowanie helu, kryptonu i ksenonu zarzucono z uwagi na wysoki koszt oraz wymagane wysokie napięcie zapłonu<ref name=sk/>. Bogactwo kolorów uzyskuje się stosując barwne luminofory. Jedynie barwa żółta możliwa była do uzyskania tylko przez zastosowanie barwionego szkła, co jednak było kosztowne<ref name=sk/>.
Teoretycznie można zastosować wiele różnych gazów (lub ich mieszanin), wymienionych poniżej, jednak współcześnie w praktyce komercyjnej stosuje się niemal wyłącznie: neon, argon oraz rtęć<ref name=sk/>. Stosowanie helu, kryptonu i ksenonu zarzucono z uwagi na wysoki koszt oraz wymagane wysokie napięcie zapłonu<ref name=sk/>. Bogactwo kolorów uzyskuje się stosując barwne luminofory. Jedynie barwa żółta możliwa była do uzyskania tylko przez zastosowanie barwionego szkła, co jednak było kosztowne<ref name=sk/>.
* [[Neon (pierwiastek)|neon]]: pomarańczowo-czerwony (z [[rtęć|rtęcią]] w żółtozielonej rurze: zielony)
* [[Neon (pierwiastek)|neon]]: pomarańczowo-czerwony (z [[rtęć|rtęcią]] w żółtozielonej rurze: zielony)
* [[argon]]: fioletowy (z dodatkiem rtęci świeci bardziej intensywny i na niebiesko)
* [[argon]]: fioletowy (z dodatkiem rtęci świeci bardziej intensywnie i na niebiesko)
* [[hel (pierwiastek)|hel]]: biało-różowawy
* [[hel (pierwiastek)|hel]]: biało-różowawy
* hel w żółtej rurze: żółty
* hel w żółtej rurze: żółty
* [[krypton]]: biały
* [[krypton]]: biały
* [[ksenon]]: niebiesko-fioletowy
* [[ksenon]]: niebiesko-fioletowy

Prócz [[Gazy szlachetne|gazów szlachetnych]] teoretycznie można zastosować również:
Prócz [[Gazy szlachetne|gazów szlachetnych]] teoretycznie można zastosować również:
* [[azot]] - uzyskujemy kolor żółto-różowy
* [[azot]]: żółto-różowy
* [[dwutlenek węgla]] - błękitno-biały
* [[dwutlenek węgla]]: błękitno-biały


== Przypisy ==
== Przypisy ==
Linia 48: Linia 49:


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==

* [https://bialostockieneony.pl.tl/ Strona hobbystyczna poświęcona neonom Białegostoku]
* [https://bialostockieneony.pl.tl/ Strona hobbystyczna poświęcona neonom Białegostoku]
* [http://www.wielkopolskie-neony.cba.pl/ Strona hobbystycxzna o neonach Poznania i Wielkopolski]
* [http://www.wielkopolskie-neony.cba.pl/ Strona hobbystyczna o neonach Poznania i Wielkopolski]
* [http://www.mojeneony.blogspot.com/ Fotoblog ze zdjęciami neonów Poznania (i nie tylko Poznania) i ich historii]
* [http://www.mojeneony.blogspot.com/ Fotoblog ze zdjęciami neonów Poznania (i nie tylko Poznania) i ich historii]

{{commonscat|Neon signs}}
{{Commonscat|Neon signs}}


[[Kategoria:Nośniki reklamy]]
[[Kategoria:Nośniki reklamy]]

Wersja z 09:03, 30 wrz 2020

Prosty neon wykonany ze szkła przezroczystego, proszkowany luminoforem świecącym na biało, jako gaz wewnątrz rury użyto mieszaninę neonu i argonu oraz dodatkowo rtęć

Neon – popularna nazwa lamp wyładowczych opracowanych w 1910 roku przez Francuza Georges’a Claude, zaraz po wynalezieniu przezeń zasady funkcjonowania lamp neonowych, w zastosowaniu do reklam zewnętrznych. Jest rozwinięciem rurki Geisslera.

Szczytowy okres wykorzystania neonów w reklamach zewnętrznych w Polsce przypadł na lata 60. i 70. XX wieku[1]. W Polsce zmierzch techniki neonowej nastąpił wraz z załamaniem gospodarczym w latach 80., a następnie z wolnością gospodarczą i rozwojem innych technik reklamy zewnętrznej[1].

Kolory świecenia neonu zależą od:

  • składu gazu wewnątrz rury
  • koloru szkła (barwionego w masie lub czasem po prostu malowanego)
  • zastosowania odpowiedniego luminoforu

Luminofor w postaci proszku pokrywającego wnętrze szklanej rury stosuje się w przypadku rurek wypełnionych mieszanką neonu, argonu i rtęci. Taka mieszanina gazów zjonizowana wysokim napięciem emituje promieniowanie UV, które wywołuje świecenie luminoforu w wąskim zakresie pasma widzialnego, co obserwowane jest jako „światło barwne”. Luminofory można łączyć, są też luminofory świecące na biało.

Neony występują w kilku rodzajach:

  • Najprostszym i najtańszym z nich jest szkło transparentne wypełnione neonem. Rurki takie po zgaszeniu są przezroczyste, natomiast aktywne intensywnie świecą na czerwono[1].
  • Drugim rodzajem neonów są transparentne rurki pokryte od wewnątrz luminoforem, wypełnione mieszanką gazów (z dodatkiem rtęci), których głównym składnikiem jest argon. Takie neony mają bardzo intensywne światło i występują w szerokiej gamie barw (również odcienie pastelowe). Po wyłączeniu neonu rurka ma biały kolor.
  • Najbardziej estetycznym i zarazem najdroższym rodzajem neonu są rurki barwione w masie. Oprócz wyżej wspomnianego luminoforu, który zwiększa jaskrawość świecenia i modyfikuje jego kolor, rurki te zachowują barwę również po zgaszeniu neonu. Ten rodzaj szkła doskonale nadaje się do zewnętrznych aplikacji – wszędzie tam gdzie neon będzie dobrze widoczny[1].

W Warszawie powstało Muzeum Neonów[kiedy?].

Kolory świecenia w zależności od składu gazu wewnątrz rury

Neon
często stosowany
Argon
w mieszance z neonem i rtęcią
Hel
Krypton
Ksenon

Teoretycznie można zastosować wiele różnych gazów (lub ich mieszanin), wymienionych poniżej, jednak współcześnie w praktyce komercyjnej stosuje się niemal wyłącznie: neon, argon oraz rtęć[1]. Stosowanie helu, kryptonu i ksenonu zarzucono z uwagi na wysoki koszt oraz wymagane wysokie napięcie zapłonu[1]. Bogactwo kolorów uzyskuje się stosując barwne luminofory. Jedynie barwa żółta możliwa była do uzyskania tylko przez zastosowanie barwionego szkła, co jednak było kosztowne[1].

  • neon: pomarańczowo-czerwony (z rtęcią w żółtozielonej rurze: zielony)
  • argon: fioletowy (z dodatkiem rtęci świeci bardziej intensywnie i na niebiesko)
  • hel: biało-różowawy
  • hel w żółtej rurze: żółty
  • krypton: biały
  • ksenon: niebiesko-fioletowy

Prócz gazów szlachetnych teoretycznie można zastosować również:

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Bogusław Molecki, Neony Dworca Głównego we Wrocławiu, „Świat Kolei” nr 12/2010, s. 36–37

Linki zewnętrzne


Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Neon_(reklama)&oldid=60961685”