Laotańskie Siły Powietrzne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne |
m Aktualizacja szablonu cytowania |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
===Źródła=== |
===Źródła=== |
||
{{cytuj książkę |nazwisko=Peacock |imię=Lindsday |autor link=Lindsday Peacock |tytuł=Lotnictwo wojskowe świata |data=1994 |wydawca=OTiK | |
{{cytuj książkę |nazwisko=Peacock |imię=Lindsday |autor link=Lindsday Peacock |tytuł=Lotnictwo wojskowe świata |data=1994 |wydawca=OTiK |isbn = 83-900902-2-8}} |
||
{{Unistub|||lotnictwo|Laos|wojsko}} |
{{Unistub|||lotnictwo|Laos|wojsko}} |
||
Wersja z 16:46, 25 sty 2008
Siły powietrzne Armii Loasu wyposażone są w sprzęt dostarczony jeszcze za czasów istnienia ZSRR. W skład wyposażenia wchodzą samoloty myśliwsko szturmowe MiG-21 Fishbe koło 30 sztuk i kilka samolotów szkoleniowych typu MiG-21U Mongol, które stacjonują w Wattay nieopodal Vientiane. Flotę transportową reprezentuje :
Z kolei samoloty typu Jak-40 Codling służą do przewozu VIP-ów. Flota śmigłowców to 10 sztuk Mi-8 Hip i 1 Mi-6 Hook. Amerykańskie uzbrojenie zostało wycofane z użytku poza kilkoma samolotami transportowymi Fairchild C-123K Provider i Douglas C-47 Dakota które są używane przez linię Leo Aviaton.
Źródła
Lindsday Peacock: Lotnictwo wojskowe świata. OTiK, 1994. ISBN 83-900902-2-8.