Tuiston: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to 213.158.196.117. Autor wycofanej edycji to 213.158.196.66. |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
* Istewonów (pozostali). |
* Istewonów (pozostali). |
||
Obok wyżej wymienionych bóstw Tacyt dalej pisze, że |
Obok wyżej wymienionych bóstw Tacyt dalej pisze, że germanie najbardziej czczą Merkurego któremu składają ofiary z ludzi, Marsa i Herkulesa, a niektóre plemiona [[bogini]]ę [[Nerthus]] (Matkę Ziemię), [[Izyda|Izydę]] oraz [[Kastor]]a i [[Poluks]]a określanych przez nich mianem - '''Alkowie'''. |
||
Bóstwom tym nie budowano świątyń ani nie robiono podobizn ludzkich; za miejsca kultu służyły święte gaje i dąbrowy. Powszechne były wróżby losowe, z głosów i lotów ptaków a zwłaszcza z zachowań specjalnie hodowanych świętych koni nie skalanych żadną pracą. |
|||
Obenie większośc badaczy uważa że pod imieniem Tuistona kryje się bóstwo będące odpowiednikiem skandynawskiego [[Tyr]]a. |
Obenie większośc badaczy uważa że pod imieniem Tuistona kryje się bóstwo będące odpowiednikiem skandynawskiego [[Tyr]]a. |
||
| Linia 15: | Linia 17: | ||
* Stanisław Piekarczyk - ''Mitologia Germańska'', wyd. Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979. |
* Stanisław Piekarczyk - ''Mitologia Germańska'', wyd. Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979. |
||
* Artur Szrejter - ''Mitologia Germańska'', wyd. L&L, Gdańsk 2006. (wyd. II) |
* Artur Szrejter - ''Mitologia Germańska'', wyd. L&L, Gdańsk 2006. (wyd. II) |
||
• Tacyt - ''Dzieła'', t. I-II, przekł. S. Hammer, Warszawa 1957. |
• Tacyt - ''Dzieła'', t. I-II, przekł. S. Hammer, Warszawa 1957. |
||
Wersja z 08:58, 21 maj 2008
Tuiston - według Germanii rzymskiego historyka Tacyta germański bóg zrodzony z ziemi.
Przypisywano mu syna Mannusa, twórcę i założyciela ludu, który z kolei miał być ojcem trzech innych bogów: Ingewona, Hermiona i Istewona od których imion mają pochodzic nazwy następujących szczepów germańskich:
- Ingewonów (mieszkający najbliżej Oceanu),
- Hermionów (środkowych okolic),
- Istewonów (pozostali).
Obok wyżej wymienionych bóstw Tacyt dalej pisze, że germanie najbardziej czczą Merkurego któremu składają ofiary z ludzi, Marsa i Herkulesa, a niektóre plemiona boginię Nerthus (Matkę Ziemię), Izydę oraz Kastora i Poluksa określanych przez nich mianem - Alkowie.
Bóstwom tym nie budowano świątyń ani nie robiono podobizn ludzkich; za miejsca kultu służyły święte gaje i dąbrowy. Powszechne były wróżby losowe, z głosów i lotów ptaków a zwłaszcza z zachowań specjalnie hodowanych świętych koni nie skalanych żadną pracą.
Obenie większośc badaczy uważa że pod imieniem Tuistona kryje się bóstwo będące odpowiednikiem skandynawskiego Tyra.
Bibliografia:
- Georges Dumézil - Bogowie germanów. Szkice o kształtowaniu się religii skandynawskiej, Oficyna Naukowa, Warszawa 2006. (rdz. II)
- M. Kempiński - Słownik mitologii ludów indoeuropejskich., Warszawa 1993.
- Stanisław Piekarczyk - Mitologia Germańska, wyd. Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979.
- Artur Szrejter - Mitologia Germańska, wyd. L&L, Gdańsk 2006. (wyd. II)
• Tacyt - Dzieła, t. I-II, przekł. S. Hammer, Warszawa 1957.