Aleksandyr Radołow: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 06:41, 24 mar 2009

Aleksandyr Christow Radołow (bułg. Александър Христов Радолов; ur. 27 czerwca 1883 we wsi Sławianci w Obwodzie Burgas, zm. 1 lutego 1945) - bułgarski polityk, działacz Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego, deputowany do Zgromadzenia Narodowego 16. (1913), 17. (1914-1919), 18. (1919-1920), 19. (1920-1923), 20. (1923), 22. (1927-1931), 23. (1931-1934) i 25. kadencji (1940-1944), minister sprawiedliwości (1920-1921), spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego (1921-1922) oraz handlu, przemysłu i pracy (1922-1923). Po zamachu stanu z 9 września 1944 zamordowany z polecenia komunistów.

W 1905 ukończył gimnazjum w Sliwenie, po czym studiował filologię w Uniwersytecie Sofijskim im. św. Klemensa z Ochrydy. Następnie wyjechał do Genewy, gdzie w 1908 ukończył prawo. Po powrocie do Bułgarii wstąpił w szeregi Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego (BLZCh), zostając wkrótce jednym z członków jego zarządu. W 1913 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego. Karierę parlamentarzysty kontynuował z dwiema przerwami aż do 1944. W 1917 był dyrektorem przedsiębiorstwa Naroden Magazin (bułg. Народен магазин). W 1918 przygotował regulamin tzw. uniwersalnej spółdzielni rolniczej.

W 1920 objął posadę ministra sprawiedliwości w rządzie Aleksandyra Stambolijskiego. Po przebudowie gabinetu w 1921 został ministrem wewnętrznych i zdrowia narodowego, zaś rok później handlu, przemysłu i pracy. Po zamachu stanu z 9 czerwca 1923, w efekcie którego ludowcy utracili władzę, wraz z innymi ministrami trafił do więzienia. W areszcie przebywał do 9 kwietnia 1924, kiedy to sąd zadecydował o jego uniewinnieniu. Po odzyskaniu wolności Radołow wstąpił do BLZCh "Wrabcza 1", zaś w 1932 przyłączył się do BZLCh im. Georgiego Markowa.

Po komunistycznym zamachu stanu z 9 września 1944 i przejęciu władzy w Carstwie Bułgarii przez Front Ojczyźniany, trafił wraz z innymi parlamentarzystami ze Zgromadzenia Narodowego 25. kadencji przed tzw. Sąd Ludowy, który wydał na niego wyrok śmierci. 1 lutego został rozstrzelany w niewiadomym miejscu. W 1996 Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Ludowego i pośmiertnie zrehabilitował Radołowa.

Funkcje sprawowane przez Radołowa w Radzie Ministrów

Aleksandyr Radołow zajmował następujące stanowiska w rządach Carstwa Bułgarii (w porządku chronologicznym):^[1]

w rządzie Aleksandyra Stambolijskiego
- minister sprawiedliwości (21 lutego 1920 - 9 listopada 1921)
- tymczasowo na czele Ministerstwa Kolei, Poczty i Telegrafu (24 października 1921 - 9 listopada 1921)
- minister spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego (9 listopada 1921 - 5 stycznia 1922)
- minister handlu, przemysłu i pracy (5 stycznia 1922 - 14 marca 1923)

Źródła

Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999 (w tłum. Ministrowie Bułgarii 1879-1999). Sofia: Wydawnictwo Akademiczne "Marin Drinow", 1999. ISBN 978-954-430-603-8 / ISBN 978-954-509-191-9.

↑ Oficjalna witryna internetowa Zgromadzenia Narodowego Bułgarii

[1] Oficjalna witryna internetowa Zgromadzenia Narodowego Bułgarii

[1]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Aleksandyr Christow Radołow''' ([[język bułgarski|bułg.]] ''Александър Христов Радолов''; ur. [[27 czerwca]] [[1883]] we wsi Sławianci w [[Obwód Burgas|Obwodzie Burgas]], zm. [[1 lutego]] [[1945]]) - [[Bułgaria|bułgarski]] [[polityk]], działacz [[Bułgarski Ludowy Związek Chłopski|Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego]], deputowany do [[Zgromadzenie Narodowe (Bułgaria)|Zgromadzenia Narodowego]] 16. ([[1913]]), 17. ([[1914]]-[[1919]]), 18. (1919-[[1920]]), 19. (1920-[[1923]]), 20. (1923), 22. ([[1927]]-[[1931]]), 23. (1931-[[1934]]) i 25. kadencji ([[1940]]-[[1944]]), minister sprawiedliwości (1920-[[1921]]), spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego (1921-[[1922]]) oraz handlu, przemysłu i pracy (1922-1923). Po zamachu stanu z [[9 września]] [[1944]] zamordowany z polecenia komunistów.
-W [[1905]] ukończył [[gimnazjum]] w [[Sliwen]]ie, po czym studiował [[Filologia|filologię]] w Uniwersytecie Sofijskim im. św. Klemensa z Ochrydy. Następnie wyjechał do [[Genewa|Genewy]], gdzie w [[1908]] ukończył [[prawo]]. Po powrocie do Bułgarii wstąpił w szeregi [[Bułgarski Ludowy Związek Chłopski|Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego]] (BLZCh), zostając wkrótce jednym z członków jego zarządu. W 1913 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego. Karierę parlamentarzysty kontynuował z dwiema przerwami aż do śmierci w 1944. W [[1917]] był dyrektorem przedsiębiorstwa ''Naroden Magazin'' (bułg. ''Народен магазин''). W [[1918]] przygotował regulamin tzw. uniwersalnej spółdzielni rolniczej.
+W [[1905]] ukończył [[gimnazjum]] w [[Sliwen]]ie, po czym studiował [[Filologia|filologię]] w Uniwersytecie Sofijskim im. św. Klemensa z Ochrydy. Następnie wyjechał do [[Genewa|Genewy]], gdzie w [[1908]] ukończył [[prawo]]. Po powrocie do Bułgarii wstąpił w szeregi [[Bułgarski Ludowy Związek Chłopski|Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego]] (BLZCh), zostając wkrótce jednym z członków jego zarządu. W 1913 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego. Karierę parlamentarzysty kontynuował z dwiema przerwami aż do 1944. W [[1917]] był dyrektorem przedsiębiorstwa ''Naroden Magazin'' (bułg. ''Народен магазин''). W [[1918]] przygotował regulamin tzw. uniwersalnej spółdzielni rolniczej.
 W [[1920]] objął posadę ministra sprawiedliwości w rządzie [[Aleksandyr Stambolijski|Aleksandyra Stambolijskiego]]. Po przebudowie gabinetu w [[1921]] został ministrem wewnętrznych i zdrowia narodowego, zaś rok później handlu, przemysłu i pracy. Po zamachu stanu z [[9 czerwca]] [[1923]], w efekcie którego ludowcy utracili władzę, wraz z innymi ministrami trafił do więzienia. W areszcie przebywał do [[9 kwietnia]] [[1924]], kiedy to sąd zadecydował o jego uniewinnieniu. Po odzyskaniu wolności Radołow wstąpił do [[Bułgarski Ludowy Związek Chłopski "Wrabcza 1"|BLZCh "Wrabcza 1"]], zaś w [[1932]] przyłączył się do [[Bułgarski Ludowy Związek Chłopski im. Georgiego Markowa|BZLCh im. Georgiego Markowa]].