Ascension (album): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
styl
dopisek
Linia 1: Linia 1:
{{próżne wyrażenia}}
{{próżne wyrażenia}}


Płyta ''Ascension'' [[John Coltrane|Johna Coltrane’a]] nagrana [[28 czerwca]] [[1965]] roku należy do najwybitniejszych albumów [[free jazz]]owych. Była ona odpowiedzią Coltrane’a na wcześniejszą o pięć lat płytę [[Free Jazz (album)|''Free Jazz'']] [[Ornette Coleman|Ornette’a Colemana]]. Obie te płyty zostały uplasowane przez serwis http://allmusic.com na liście ''Free Jazz (Top Albums)'' i mieszczą się w liczącej dwadzieścia parę pozycji „pierwszej próbie”<ref>[http://allmusic.com/explore/style/free-jazz-top-albums-d450/albums/tier-asc ''Free Jazz (Top Albums)'']</ref>.
Płyta ''Ascension'' [[John Coltrane|Johna Coltrane’a]] nagrana [[28 czerwca]] [[1965]] roku należy do najwybitniejszych albumów [[free jazz]]owych. Była ona odpowiedzią Coltrane’a na wcześniejszą o pięć lat płytę [[Free Jazz (album)|''Free Jazz'']] [[Ornette Coleman|Ornette’a Colemana]]. Obie te płyty zostały uplasowane przez serwis http://allmusic.com na liście ''Free Jazz (Top Albums)'' i mieszczą się w liczącej dwadzieścia parę pozycji „pierwszej próbie”<ref>[http://allmusic.com/explore/style/free-jazz-top-albums-d450/albums/tier-asc ''Free Jazz (Top Albums)'']</ref>. [[Piero Scaruffi]], autor ''A History of Jazz Music''<ref>http://www.scaruffi.com/history/jazz.html</ref> uplasował ''Ascension'' na pierwszej pozycji listy albumów nagranych w [[1965]] roku oraz na czwartej pozycji najlepszych albumów dekady lat 60. (na 69 pozycji)<ref>http://www.scaruffi.com/jazz/60.html</ref>.


Obie są też trudne w odbiorze, choć ''Ascension'' w ocenie części krytyków jest bardziej przystępna. Ekkehart Jost pisze o obu płytach: ''W kolektywnych improwizacjach [albumu] ''Free Jazz'' wkłady wszystkich i każdego improwizatora mają pewne melodyczne życie samo w sobie; połączenia motywów i wstawki z różnych części tworzą polifoniczną sieć interakcji. Z drugiej strony w ''Ascension'' części współpracują ponad całością, aby utworzyć zmieniające się struktury dźwiękowe, w których jednostka ma zazwyczaj jedynie wtórne znaczenie. Całkiem wyraźnie centralna idea nie polega na produkowaniu sieci przeplatających się niezależnych linii melodycznych, lecz gęstych dźwiękowych kompleksów''.<ref>Ekkehart Jost, ''Free Jazz'', s. 89.</ref>
Obie są też trudne w odbiorze, choć ''Ascension'' w ocenie części krytyków jest bardziej przystępna. Ekkehart Jost pisze o obu płytach: ''W kolektywnych improwizacjach [albumu] ''Free Jazz'' wkłady wszystkich i każdego improwizatora mają pewne melodyczne życie samo w sobie; połączenia motywów i wstawki z różnych części tworzą polifoniczną sieć interakcji. Z drugiej strony w ''Ascension'' części współpracują ponad całością, aby utworzyć zmieniające się struktury dźwiękowe, w których jednostka ma zazwyczaj jedynie wtórne znaczenie. Całkiem wyraźnie centralna idea nie polega na produkowaniu sieci przeplatających się niezależnych linii melodycznych, lecz gęstych dźwiękowych kompleksów''.<ref>Ekkehart Jost, ''Free Jazz'', s. 89.</ref>

Wersja z 00:40, 13 lis 2010

Szablon:Próżne wyrażenia

Płyta Ascension Johna Coltrane’a nagrana 28 czerwca 1965 roku należy do najwybitniejszych albumów free jazzowych. Była ona odpowiedzią Coltrane’a na wcześniejszą o pięć lat płytę Free Jazz Ornette’a Colemana. Obie te płyty zostały uplasowane przez serwis http://allmusic.com na liście Free Jazz (Top Albums) i mieszczą się w liczącej dwadzieścia parę pozycji „pierwszej próbie”[1]. Piero Scaruffi, autor A History of Jazz Music[2] uplasował Ascension na pierwszej pozycji listy albumów nagranych w 1965 roku oraz na czwartej pozycji najlepszych albumów dekady lat 60. (na 69 pozycji)[3].

Obie są też trudne w odbiorze, choć Ascension w ocenie części krytyków jest bardziej przystępna. Ekkehart Jost pisze o obu płytach: W kolektywnych improwizacjach [albumu] Free Jazz wkłady wszystkich i każdego improwizatora mają pewne melodyczne życie samo w sobie; połączenia motywów i wstawki z różnych części tworzą polifoniczną sieć interakcji. Z drugiej strony w Ascension części współpracują ponad całością, aby utworzyć zmieniające się struktury dźwiękowe, w których jednostka ma zazwyczaj jedynie wtórne znaczenie. Całkiem wyraźnie centralna idea nie polega na produkowaniu sieci przeplatających się niezależnych linii melodycznych, lecz gęstych dźwiękowych kompleksów.[4]

Skład

Na płycie, obok Coltrane’a, zagrali młodzi muzycy, spośród których większość zyskała wkrótce sławę i podążyła własnymi ścieżkami:

Dwie wersje

Zespół nagrał dwie wersje kompozycji oznaczone jako Edition I oraz Edition II. Na płytę winylową Coltrane wybrał wersję pierwszą. Krótko potem stwierdził jednak, że bardziej podoba mu się wersja druga, bo w pierwszej następują po sobie dwa saksofony altowe, co jest monotonne. W efekcie na kolejnych wydaniach płyty winylowej tłoczona była wersja druga, choć na oko płyta z nowszą wersją nie różniła się od tej ze starszą. Na płycie kompaktowej zmieściły się obie wersje.

Soliści

Obie wersje różnią się nieznacznie kolejnością wchodzenia solistów:

Ascension – Edition I

  1. Wstęp
  2. John Coltrane – saksofon tenorowy
  3. Dewey Johnson – trąbka
  4. Pharoah Sanders – saksofon tenorowy
  5. Freddie Hubbard – trąbka
  6. Archie Shepp – saksofon tenorowy
  7. John Tchicai – saksofon altowy
  8. Marion Brown – saksofon altowy
  9. McCoy Tyner – fortepian
  10. Art Davis i Jimmy Garrison – kontrabasy
  11. Elvin Jones – perkusja
  12. Zakończenie

Ascension – Edition II

  1. Wstęp
  2. John Coltrane – saksofon tenorowy
  3. Dewey Johnson – trąbka
  4. Pharoah Sanders – saksofon tenorowy
  5. Freddie Hubbard – trąbka
  6. John Tchicai – saksofon altowy
  7. Archie Shepp – saksofon tenorowy
  8. Marion Brown – saksofon altowy
  9. McCoy Tyner – fortepian
  10. Art Davis i Jimmy Garrison – kontrabasy
  11. Zakończenie

Bibliografia