Promieniowanie beta

Emisja promieniowania beta; w rogu: pojedynczy rozpad beta

Promieniowanie beta (promieniowanie β) - rodzaj promieniowania jonizującego wysyłanego przez promieniotwórcze jądra atomowe podczas przemiany jądrowej.

Promieniowanie beta powstaje podczas rozpadu beta, jest strumieniem elektronów lub pozytonów poruszających się z prędkością zbliżoną do prędkości światła, jest ono silnie pochłaniane przez materię. Promieniowanie to jest zatrzymywane już przez miedzianą blachę.

Ładunek elektryczny cząstki jest równy -1 (lub 1 dla pozytonu), masa spoczynkowa jest równa masie elektronu, czyli 1/1840u.

Przykład przemiany, w której następuje emisja promieniowania beta:

$_{89}^{227}{\text{Ac}}\;\to \;_{90}^{227}{\text{Th}}\;+{}_{-1}^{0}{\text{e}}\;+{\bar {\nu }}_{e}$

Maksymalny zasięg promieniowania beta
w zależności od źródła i substancji pochłaniającej

Nuklid	Energia	Powietrze	Plexiglas	Szkło
3H	19 keV	8 cm	–	–
14C	156 keV	65 cm	–	–
35S	167 keV	70 cm	–	–
131I	600 keV	250 cm	2,6 mm	–
32P	1,710 MeV	710 cm	7,2 mm	4 mm

Zobacz też

• rozpad beta
• absorpcja promieniowania beta
• promieniowanie jonizujące