Rozpad beta
Procesy jądrowe |
---|
Procesy rozpadu jądrowego
|
Rozpad beta – jeden ze sposobów rozpadu jądra atomowego. Jest to proces, którego skutkiem jest przemiana nukleonu w inny nukleon, zachodzący na skutek oddziaływania słabego. Wyróżnia się dwa rodzaje tego rozpadu: rozpad β− i rozpad β+. W wyniku tego rozpadu zawsze wydzielana jest energia, którą unoszą produkty rozpadu. Część energii rozpadu może pozostać zmagazynowana w jądrze w postaci energii jego wzbudzenia, dlatego rozpadowi beta towarzyszy często emisja promieniowania gamma[1].
Spis treści
Rozpad β−[edytuj | edytuj kod]

Rozpad β− polega na przemianie jądrowej, w wyniku której neutron zostaje zastąpiony protonem. Oddziaływanie ma miejsce poprzez emisję bozonu pośredniczącego W− przez zamianę jednego kwarku dolnego neutronu w kwark górny[2]. W− rozpada się następnie na elektron i antyneutrino elektronowe. Cała reakcja przebiega wg schematu[2]:
W rezultacie w wyniku rozpadu beta minus powstaje elektron i antyneutrino elektronowe. Rozpad β− może zachodzić również dla swobodnego neutronu.
Rozpad β+[edytuj | edytuj kod]
Rozpad β+ polega na przemianie protonu w neutron wewnątrz jądra. Reakcja zachodzi poprzez emisję bozonu W+, który rozpada się na pozyton oraz neutrino elektronowe. Ogólne równanie tej przemiany ma postać:
gdzie X i Y są jądrami – początkowym i końcowym, A oznacza liczbę nukleonów w jądrze a Z – liczbę protonów w jądrze początkowym.
Podwójny rozpad β[edytuj | edytuj kod]
W 1935 roku Maria Goeppert-Mayer przewidziała istnienie procesu podwójnego rozpadu beta, a 1939 roku Wendell H. Furry zaproponował istnienie podwójnego rozpadu beta bez emisji neutrin (tzw. podwójny bezneutrinowy rozpad beta).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy W. Mietelski , Współczesne metody badań radioaktywności otoczenia człowieka, 2014, ISBN 978-83-7464-754-0 .
- ↑ a b Rozpad beta neutronu, www.ifj.edu.pl [dostęp 2016-09-20] .
|