Lando: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
poprawa linków |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
[[Kategoria:Pojazdy konne]] |
[[Kategoria:Pojazdy konne]] |
||
[[kategoria:Historyczne środki transportu]] |
[[kategoria:Historyczne środki transportu]] |
||
[[de:Landaulet]] |
|||
[[ |
[[de:Landauer]] |
||
[[en:Landau (carriage)]] |
|||
[[es:Landó]] |
|||
[[fr:Landau (hippomobile)]] |
[[fr:Landau (hippomobile)]] |
||
[[it: |
[[it:Landau]] |
||
[[nl:Landauer (rijtuig)]] |
|||
⚫ | |||
[[pt:Landau (carruagem)]] |
|||
[[sv:Landaulette]] |
|||
⚫ | |||
[[sv:Landå]] |
Wersja z 07:59, 20 lip 2012
Lando, znany od XVIII w. otwarty powóz czterokołowy, dwu- lub czterokonny, z czterema miejscami dla pasażerów i z podwyższonym siedzeniem z przodu dla powożącego.
Dwa jednakowe siedzenia pasażerów umieszczone są naprzeciw siebie. Charakterystyczny dla lando jest półkolisty kształt, w którym dolna krawędź drzwi jest najniższym punktem korpusu pojazdu. Lando wyposażone jest w rozkładaną na dwie części (przód i tył) budę na zawiasach, tworzącą po zamknięciu dach z oknami po bokach. Na zewnątrz pojazd obijany jest najczęściej czarną, lakierowaną skórą.
Pojazd został skonstruowany w XVII w. w znanej z produkcji karet, niemieckiej miejscowości Landau in der Pfalz (stąd nazwa). Początkowo używany jako pojazd dworski głównie w Niemczech i w Anglii, a w XIX i na początku XX w. jako reprezentacyjny i wyjazdowy pojazd miejski. Współcześnie można w niektórych miastach spotkać lando w charakterze fiakra.
Zobacz też