Relief z Dendery: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
opis realny plus bibl.
m drobne redakcyjne
Linia 4: Linia 4:
{{Commons|Category:Dendera light}}
{{Commons|Category:Dendera light}}


'''Relief z Dendery''' – to odkryte w krypcie świątyni w [[Dendera|Denderze]] [[relief]]y ([[płaskorzeźba|płaskorzeźby]]) z I w p.n.e. przedstawiające wg pseudonaukowych prac "Światło faraonów - najwyższe technologie i prąd elektryczny w starożytnym Egipcie" autorstwa [[Reinhard Habeck|Habecka]] i [[Peter Krassa|Krassa]] oraz "Oczy Sfinksa" [[Erich von Däniken|Dänikena]] żarówkę z oprawką, skrzynią i kablem oraz izolatorem. Relief ten w opinii w/w autorów miał być dowodem na znajomość przez starożytnych Egipcjan elektryczności i oświetlenia elektrycznego. W rzeczywistości scena na reliefie przedstawia wyrastające z kwiatów lotosu tzw. stele wężowe, z których jedna podnoszona jest przez postać boga Ra, a druga przez [[Ozyrys]]a przedstawionego jako filar "[[dżed]]". Scena ta przedstawia stworzenie świata wg ówczesnych wierzeń egipskich, gdy z praocenu wynurza się lotos, a z niego wąż, będący symbolem boga [[Somtus]]a, syna [[Hathor]] i [[Horus]]a. Opisana w publikacjach pseudonaukowych skrzynia z kablem to fragmenty łodzi słonecznej, oprawka to lotos, a żarówka - stela wężowa.
'''Relief z Dendery''' – odkryte w krypcie świątyni w [[Dendera|Denderze]] [[relief]]y (płaskorzeźby) z I wieku p.n.e. przedstawiające według [[pseudonauka|pseudonaukowych]] prac „Światło faraonów - najwyższe technologie i prąd elektryczny w starożytnym Egipcie” autorstwa [[Reinhard Habeck|Habecka]] i [[Peter Krassa|Krassa]] oraz „Oczy Sfinksa” [[Erich von Däniken|Dänikena]] żarówkę z oprawką, skrzynią i kablem oraz izolatorem. Relief ten w opinii ww. autorów miał być dowodem na znajomość przez starożytnych Egipcjan elektryczności i oświetlenia elektrycznego. W rzeczywistości scena na reliefie przedstawia wyrastające z kwiatów lotosu tzw. stele wężowe, z których jedna podnoszona jest przez postać boga [[Ra (bóg)|Ra]], a druga przez [[Ozyrys]]a przedstawionego jako filar [[dżed]]. Scena ta przedstawia stworzenie świata według ówczesnych wierzeń egipskich, gdy z praoceanu wynurza się lotos, a z niego wąż, będący symbolem boga [[Somtus]]a, syna [[Hathor]] i [[Horus]]a. Opisana w publikacjach pseudonaukowych skrzynia z kablem to fragmenty łodzi słonecznej, oprawka to lotos, a żarówka - stela wężowa.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* [[Andrzej Niwiński]], 2000: Zagadki z kraju faraonów; w: Artymowski et al. "Z powrotem na Ziemię". Wyd. Prószyński i S-ka, strony 286 - 293.
* [[Andrzej Niwiński]], 2000: ''Zagadki z kraju faraonów''; w: Artymowski et al. „Z powrotem na Ziemię”. Wyd. Prószyński i S-ka, strony 286 293.


[[Kategoria:Świątynie starożytnego Egiptu]]
[[Kategoria:Świątynie starożytnego Egiptu]]

Wersja z 21:38, 28 lut 2014

Relief z Dendery
Relief w Świątyni Hathor w Denderze

Relief z Dendery – odkryte w krypcie świątyni w Denderze reliefy (płaskorzeźby) z I wieku p.n.e. przedstawiające według pseudonaukowych prac „Światło faraonów - najwyższe technologie i prąd elektryczny w starożytnym Egipcie” autorstwa Habecka i Krassa oraz „Oczy Sfinksa” Dänikena żarówkę z oprawką, skrzynią i kablem oraz izolatorem. Relief ten w opinii ww. autorów miał być dowodem na znajomość przez starożytnych Egipcjan elektryczności i oświetlenia elektrycznego. W rzeczywistości scena na reliefie przedstawia wyrastające z kwiatów lotosu tzw. stele wężowe, z których jedna podnoszona jest przez postać boga Ra, a druga przez Ozyrysa przedstawionego jako filar „dżed”. Scena ta przedstawia stworzenie świata według ówczesnych wierzeń egipskich, gdy z praoceanu wynurza się lotos, a z niego wąż, będący symbolem boga Somtusa, syna Hathor i Horusa. Opisana w publikacjach pseudonaukowych skrzynia z kablem to fragmenty łodzi słonecznej, oprawka to lotos, a żarówka - stela wężowa.

Bibliografia

  • Andrzej Niwiński, 2000: Zagadki z kraju faraonów; w: Artymowski et al. „Z powrotem na Ziemię”. Wyd. Prószyński i S-ka, strony 286 – 293.