Absorpcja promieniowania alfa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
rozszerzenie - źródło jak w bibliografii |
m poprawa linków |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Absorpcja promieniowania alfa''' – pochłanianie [[promieniowanie alfa]] przez substancję przez którą przechodzi promieniowanie. Absorpcja zachodzi wskutek wzbudzania i [[jonizacja|jonizacji]] atomów napromieniowywanego ciała. Zachodzi głównie przez [[oddziaływanie kulombowskie]] między cząstkami α a [[elektron]]ami substancji przenikanej. Rzadziej, przez reakcje jądrowe i rozpraszanie na jądrach atomowych. Podczas absorpcji, z uwagi na dużą masę cząstki α, jej tor pozostaje praktycznie niezmieniony. Strata energii na jednostkę długości przez cząstkę α (zdolność hamowania materiału) jest odwrotnie proporcjonalna do kwadratu prędkości cząstki: |
'''Absorpcja promieniowania alfa''' – pochłanianie [[promieniowanie alfa]] przez substancję przez którą przechodzi promieniowanie. Absorpcja zachodzi wskutek wzbudzania i [[jonizacja|jonizacji]] atomów napromieniowywanego ciała. Zachodzi głównie przez [[Oddziaływanie elektrostatyczne|oddziaływanie kulombowskie]] między cząstkami α a [[elektron]]ami substancji przenikanej. Rzadziej, przez reakcje jądrowe i rozpraszanie na jądrach atomowych. Podczas absorpcji, z uwagi na dużą masę cząstki α, jej tor pozostaje praktycznie niezmieniony. Strata energii na jednostkę długości przez cząstkę α (zdolność hamowania materiału) jest odwrotnie proporcjonalna do kwadratu prędkości cząstki: |
||
<math>- \frac{dE}{dx} \sim \frac{1}{\nu^2}</math>. |
<math>- \frac{dE}{dx} \sim \frac{1}{\nu^2}</math>. |
Wersja z 13:00, 11 wrz 2017
Absorpcja promieniowania alfa – pochłanianie promieniowanie alfa przez substancję przez którą przechodzi promieniowanie. Absorpcja zachodzi wskutek wzbudzania i jonizacji atomów napromieniowywanego ciała. Zachodzi głównie przez oddziaływanie kulombowskie między cząstkami α a elektronami substancji przenikanej. Rzadziej, przez reakcje jądrowe i rozpraszanie na jądrach atomowych. Podczas absorpcji, z uwagi na dużą masę cząstki α, jej tor pozostaje praktycznie niezmieniony. Strata energii na jednostkę długości przez cząstkę α (zdolność hamowania materiału) jest odwrotnie proporcjonalna do kwadratu prędkości cząstki:
.
Gdy cząstka α utraci całą większą część energii kinetycznej i energia ta osiąga wartość rzędu energii termicznej, zwykle przyłącza do siebie dwa elektrony i staje się atomem helu.
Jedną z metod badania absorpcji jest mierzenie jonizacji właściwej (liczby jonów wytworzonych na jednostkę długości toru cząstki alfa). Jonizacja jest wprost proporcjonalna do energii cząstki:
,
gdzie Npj to całkowita ilość wytworzonych jonów, E - energia cząstki, w - współczynnik zależny m.in. od rodzaju materiały absorbującego, rodzaju cząstek i energii. W powietrzy wnosi ok. 34 eV. Tylko część energii kinetycznej cząstki przekłada się na jonizację. Jej część ulega zmianie na energię cieplną, dysocjację cząstek i wzbudzenia atomów i innych cząstek. Przebieg krzywej Bragga dla cząstek alfa jest zbliżony do krzywej protonu. Intensywność jonizacji zwiększa się w raz z maleniem prędkości, po czym gwałtownie spada do zera.
Bibliografia
- Encyklopedia techniki: energia jądrowa. red. Jan Zienkowicz. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1970. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Program obrazujący przechodzenie promieniowania (m.in. alfa) przez materię. [dostęp 2011-03-05].