Henryk Rakowski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
m bot poprawia martwe linki zewnętrzne |
||
Linia 29: | Linia 29: | ||
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 1918 został przyjęty do [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]]. Został awansowany do stopnia [[major]]a uzbrojenia ze starszeństwem z 1 czerwca 1919{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=1363}}, a następnie do stopnia [[podpułkownik]]a uzbrojenia ze starszeństwem z 1 lipca 1923{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=1244}}{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=502}}{{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=295}}. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr I służył jako kierownik referatu w Departamencie III Artylerii i Uzbrojenia [[Ministerstwo Spraw Wojskowych|Ministerstwa Spraw Wojskowych]]{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=18, 1351}}{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=18, 1233}}. W 1928, 1932 był oficerem Instytutu Badań Materiałów Uzbrojenia{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=440}}{{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=847}}. Z dniem 31 sierpnia 1935 roku został przeniesiony w [[stan spoczynku]]{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 87}}. |
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 1918 został przyjęty do [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]]. Został awansowany do stopnia [[major]]a uzbrojenia ze starszeństwem z 1 czerwca 1919{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=1363}}, a następnie do stopnia [[podpułkownik]]a uzbrojenia ze starszeństwem z 1 lipca 1923{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=1244}}{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=502}}{{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=295}}. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr I służył jako kierownik referatu w Departamencie III Artylerii i Uzbrojenia [[Ministerstwo Spraw Wojskowych|Ministerstwa Spraw Wojskowych]]{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=18, 1351}}{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=18, 1233}}. W 1928, 1932 był oficerem Instytutu Badań Materiałów Uzbrojenia{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=440}}{{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=847}}. Z dniem 31 sierpnia 1935 roku został przeniesiony w [[stan spoczynku]]{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 87}}. |
||
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] 1939, [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] i[[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Po 1940 był osadzony w [[Obóz jeniecki NKWD w Griazowcu|obozie jenieckim NKWD]] w [[Griazowiec|Griazowcu]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Zdzisław Peszkowski]] | tytuł = Wspomnienia jeńca z Kozielska | wydawca = Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 74 | isbn = 83-85015-66-3 | rozdział = Lista jeńców z obozu w Griazowcu | nazwisko r = Jerzy Turski}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.raportnowaka.pl/doc/GRIAZOWIEC.pdf.pdf | tytuł = Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu | opublikowany = raportnowaka.pl | strony = 27 | data dostępu = 2016-04-20}}</ref>. |
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] 1939, [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] i[[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Po 1940 był osadzony w [[Obóz jeniecki NKWD w Griazowcu|obozie jenieckim NKWD]] w [[Griazowiec|Griazowcu]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Zdzisław Peszkowski]] | tytuł = Wspomnienia jeńca z Kozielska | wydawca = Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 74 | isbn = 83-85015-66-3 | rozdział = Lista jeńców z obozu w Griazowcu | nazwisko r = Jerzy Turski}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://web.archive.org/web/20140503193007/http://www.raportnowaka.pl/doc/GRIAZOWIEC.pdf.pdf | tytuł = Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu | opublikowany = raportnowaka.pl | strony = 27 | data dostępu = 2016-04-20}}</ref>. |
||
== Ordery i odznaczenia == |
== Ordery i odznaczenia == |
Wersja z 01:40, 14 lip 2018
Henryk Rakowski (ur. 14 lipca 1883, zm. ?) – podpułkownik uzbrojenia inżynier Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 14 lipca 1883[1]. Był synem Władysława. Ukończył studia z tytułem inżyniera.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora uzbrojenia ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[2], a następnie do stopnia podpułkownika uzbrojenia ze starszeństwem z 1 lipca 1923[3][4][5]. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr I służył jako kierownik referatu w Departamencie III Artylerii i Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych[6][7]. W 1928, 1932 był oficerem Instytutu Badań Materiałów Uzbrojenia[8][9]. Z dniem 31 sierpnia 1935 roku został przeniesiony w stan spoczynku[10].
Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej iagresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Po 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[11][12].
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi - 10 listopada 1933 roku „za zasługi w dziedzinie przemysłu wojennego”[13]
Przypisy
- ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-04-18].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1363.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1244.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 502.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 295.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 18, 1351.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 18, 1233.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 847.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 87.
- ↑ Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 74. ISBN 83-85015-66-3.
- ↑ Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 27. [dostęp 2016-04-20].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933 roku, s. 290.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.