Głożyna pospolita: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Zastosowanie: lit., drobne redakcyjne
Kekator (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 27: Linia 27:
== Zastosowanie ==
== Zastosowanie ==
* Znana i ceniona w Chinach przed III w. p.n.e., owoce używane także w celach rytualnych{{odn|Liu|2004|s=13}}. Owoce odnaleziono w pochodzącym z II w. p.n.e. grobowcu z [[Mawangdui]]{{odn|Chang|Anderson|1977|s=56}}. Za czasów [[dynastia Tang|dynastii Tang]] w północnych Chinach hodowano kilka odmian głożyny (w tym kwaśną), a szczególnie aromatyczne owoce importowano z [[Turkiestan (region)|Turkiestanu]]{{odn|Chang|Anderson|1977|s=95}}. Z owoców wyrabiano wino{{odn|Chang|Anderson|1977|s=121}}, przechowywano je w solance i marynowano{{odn|Chang|Anderson|1977|s=134}}. Pastę z owoców wykorzystuje się do jako nadzienie do ''[[zongzi]]'', przyrządzanych z okazji [[Święto Smoczych Łodzi|Święta Smoczych Łodzi]]{{odn|Liu|2004|s=52}}. Czerwone (kolor szczęśliwy) owoce są obowiązkowym dodatkiem do kleiku ''laba'' jadanego pod koniec roku księżycowego, ze względu na symbolikę nazwy (''zao'' - "głożyna" brzmi podobnie jako ''zao'' - "wcześnie" [otrzymać bogate plony]){{odn|Liu|2004|s=54}}. Uważa się także, że mają działanie wzmacniające dla osób o delikatnym i wrażliwym zdrowiu{{odn|Liu|2004|s=113}}.
* Znana i ceniona w Chinach przed III w. p.n.e., owoce używane także w celach rytualnych{{odn|Liu|2004|s=13}}. Owoce odnaleziono w pochodzącym z II w. p.n.e. grobowcu z [[Mawangdui]]{{odn|Chang|Anderson|1977|s=56}}. Za czasów [[dynastia Tang|dynastii Tang]] w północnych Chinach hodowano kilka odmian głożyny (w tym kwaśną), a szczególnie aromatyczne owoce importowano z [[Turkiestan (region)|Turkiestanu]]{{odn|Chang|Anderson|1977|s=95}}. Z owoców wyrabiano wino{{odn|Chang|Anderson|1977|s=121}}, przechowywano je w solance i marynowano{{odn|Chang|Anderson|1977|s=134}}. Pastę z owoców wykorzystuje się do jako nadzienie do ''[[zongzi]]'', przyrządzanych z okazji [[Święto Smoczych Łodzi|Święta Smoczych Łodzi]]{{odn|Liu|2004|s=52}}. Czerwone (kolor szczęśliwy) owoce są obowiązkowym dodatkiem do kleiku ''laba'' jadanego pod koniec roku księżycowego, ze względu na symbolikę nazwy (''zao'' - "głożyna" brzmi podobnie jako ''zao'' - "wcześnie" [otrzymać bogate plony]){{odn|Liu|2004|s=54}}. Uważa się także, że mają działanie wzmacniające dla osób o delikatnym i wrażliwym zdrowiu{{odn|Liu|2004|s=113}}.
* Roślina uprawiana jest w [[Japonia|Japonii]] (po japońsku ''natsume'') dla owoców jadanych na surowo (tzw. daktyle chińskie). Owoce są spożywane także po ugotowaniu, suszeniu lub w marynacie. Może być uprawiana w [[strefa klimatyczna|strefach klimatycznych 7-10]].
* Roślina uprawiana jest w [[Japonia|Japonii]] (po japońsku ''natsume'') dla owoców jadanych na surowo (tzw. daktyle chińskie). Owoce są spożywane także po ugotowaniu, suszeniu lub w marynacie. Może być uprawiana w [[strefy mrozoodporności|strefach 7-10]].
* Jest to [[Rośliny lecznicze|roślina lecznicza]], przy czym surowcem są owoce.
* Jest to [[Rośliny lecznicze|roślina lecznicza]], przy czym surowcem są owoce.
[[Plik:Owoce Jujuba.jpg|thumb|left]]
[[Plik:Owoce Jujuba.jpg|thumb|left]]

Wersja z 20:30, 29 kwi 2019

Głożyna pospolita
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Klad

rośliny naczyniowe

Klad

rośliny nasienne

Klasa

okrytonasienne

Klad

różowe

Rząd

różowce

Rodzina

szakłakowate

Rodzaj

głożyna

Gatunek

głożyna pospolita

Nazwa systematyczna
{{{nazwa łacińska}}} Mill.
Gard. dict. ed. 8: Ziziphus no. 1. 1768, nom. cons. prop.

Głożyna pospolita, jujuba pospolita (Ziziphus jujuba) – gatunek krzewu lub niewysokiego drzewa z rodziny szakłakowatych. Występuje w Europie południowej, Indiach, Himalajach, Chinach.

Morfologia

Dorasta do 8 m wysokości. Liście jajowate, piłkowane, opadające na zimę. Mają u nasady dwa ciernie będące przekształconymi przylistkami. Kwiaty drobne, zielonkawe, zebrane w baldachokształtne kwiatostany. Owoce czerwonawe o kształcie kulistym lub podłużnym i długości ok. 25 mm. Dojrzewają późną jesienią i zimą, na drzewie już bezlistnym. Mają smak podobny do jabłek.

Zastosowanie

  • Znana i ceniona w Chinach przed III w. p.n.e., owoce używane także w celach rytualnych[3]. Owoce odnaleziono w pochodzącym z II w. p.n.e. grobowcu z Mawangdui[4]. Za czasów dynastii Tang w północnych Chinach hodowano kilka odmian głożyny (w tym kwaśną), a szczególnie aromatyczne owoce importowano z Turkiestanu[5]. Z owoców wyrabiano wino[6], przechowywano je w solance i marynowano[7]. Pastę z owoców wykorzystuje się do jako nadzienie do zongzi, przyrządzanych z okazji Święta Smoczych Łodzi[8]. Czerwone (kolor szczęśliwy) owoce są obowiązkowym dodatkiem do kleiku laba jadanego pod koniec roku księżycowego, ze względu na symbolikę nazwy (zao - "głożyna" brzmi podobnie jako zao - "wcześnie" [otrzymać bogate plony])[9]. Uważa się także, że mają działanie wzmacniające dla osób o delikatnym i wrażliwym zdrowiu[10].
  • Roślina uprawiana jest w Japonii (po japońsku natsume) dla owoców jadanych na surowo (tzw. daktyle chińskie). Owoce są spożywane także po ugotowaniu, suszeniu lub w marynacie. Może być uprawiana w strefach 7-10.
  • Jest to roślina lecznicza, przy czym surowcem są owoce.

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2010-01-23]. (ang.).
  2. Ziziphus jujuba Mill.. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  3. Liu 2004 ↓, s. 13.
  4. Chang i Anderson 1977 ↓, s. 56.
  5. Chang i Anderson 1977 ↓, s. 95.
  6. Chang i Anderson 1977 ↓, s. 121.
  7. Chang i Anderson 1977 ↓, s. 134.
  8. Liu 2004 ↓, s. 52.
  9. Liu 2004 ↓, s. 54.
  10. Liu 2004 ↓, s. 113.

Bibliografia

  1. Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.
  2. Chang Kwang-chih, E. N. Anderson: Food in Chinese culture: anthropological and historical perspective. New Haven: Yale University Press, 1977. ISBN 0-300-01938-6.
  3. Liu Junru: Chinese foods. [Beijing, ]: China Intercontinental Press, 2004. ISBN 7-5085-0613-8.
  4. Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.