Marcin Bornus-Szczyciński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne
Dod. inf. o medalu Per Artem Ad Deum
Linia 38: Linia 38:
{{Cytuj stronę | url=http://www.festiwal.jaroslaw.pl/info/szczycinski_pl.html | tytuł=Notka o Marcinie Bornus-Szczycińskim | data dostępu=2009-10-31}}</ref>
{{Cytuj stronę | url=http://www.festiwal.jaroslaw.pl/info/szczycinski_pl.html | tytuł=Notka o Marcinie Bornus-Szczycińskim | data dostępu=2009-10-31}}</ref>
Obecnie pełni rolę doradcy festiwalu.
Obecnie pełni rolę doradcy festiwalu.

W 2019 roku został laureatem medalu [[Medal Per Artem ad Deum|Per Artem ad Deum]] (''Przez sztukę do Boga''), który odebrał 10 czerwca 2019 podczas wystawy [[SACROEXPO - Międzynarodowa Wystawa Budownictwa i Wyposażenia Kościołów, Sztuki Sakralnej i Dewocjonaliów|Sacroexpo]] w [[Kielce|Kielcach]].


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 09:41, 27 cze 2019

Marcin Bornus-Szczyciński - (ur. 1951) - jeden z pionierów wykonawstwa wokalnej muzyki barokowej w Polsce, założyciel zespołu Bornus Consort.

Ukończył studia na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Przez cztery lata pracował jako asystent na Wydziale Zarządzania UW, następnie wybrał wolny zawód artysty muzyka. W 1986 w ramach stypendium rządu francuskiego odbył kurs mistrzowski w Konserwatorium w Paryżu.

Założyciel zespołu Bornus Consort (1981), który powstał w odpowiedzi na zamówienie redakcji muzyki dawnej Polskiego Radia i jako pierwszy w Polsce podjął próbę rekonstrukcji brzmienia małego męskiego zespołu wokalnego, w którym wymagana jest specyficzna technika wokalna.

Zespół specjalizuje się w polifonii polskiej z przełomu XVI i XVII w. Dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia, a także płyt z utworami Bartłomieja Pękiela, Piotra z Grudziądza, Mikołaja Zieleńskiego, Marcina Mielczewskiego, dzieła wszystkie Wacława z Szamotuł, polskie pieśni wielkopostne, śpiewy o św. Wojciechu, Chansons et Motets, Media vita i in. Koncertował w większości krajów europejskich.

Na zamówienie Teatru Wielkiego w Warszawie przygotował średniowieczny dramat liturgiczny "Ludus Danielis" oraz operę wczesnobarokową autorstwa Marco da Gagliano - "Dafne" (1608).

Współpracował m.in. z następującymi zespołami i orkiestrami:

  • w Polsce
    • Fistulatores et Tubicinatores Varsovienses (Warszawa),
    • Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej (Warszawa),
    • Sinfonia Varsovia (Warszawa),
    • Concerto Palacco (Warszawa),
    • Schola Teatru Węgajty,
  • za granicą
    • Ars Cameralis (Praga),
    • Capella Regia Musicalis (Praga),
    • Musica Florea (Praga),
    • Haendelsverenigung (Amsterdam),
    • Les Arts Florissants (Paryż),
    • Codex Calixtinus (Paryż)
    • Hortus Musicus (Tallinn),
    • Linnamuusikud (Tallinn),
    • Akadiemia Starinnoj Muzyki (Moskwa),
    • Musicalische Compagney (Berlin),
    • La Petite Bande (Bruksela),
    • Cantio antiqua (Praga).

Ostatnio poświęcił się niemal wyłącznie monodii, szczególnie liturgicznej. Sam siebie chętniej niż muzykiem nazywa "tradycjonarzem", zajmującym się rozpoznawaniem, utrwalaniem i upowszechnianiem rozmaitych tradycji lokalnych.

Od 1991 wykłada liturgiczny śpiew tradycyjny w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym oo. Dominikanów w Krakowie i Warszawie. Zainteresowanie dominikańską tradycją liturgiczną od XIII wieku do lat dwudziestych minionego stulecia zaowocowało badaniami we współpracy z francuskim muzykologiem i śpiewakiem, Marcelem Peresem oraz z Dominikiem Vellardem.

Był także inicjatorem i twórcą Festiwalu Muzyki Dawnej w Starym Sączu oraz projektu "Siedem Tradycji" w ramach Festiwalu Kraków 2000. Prowadzi międzynarodowy festiwal "Pieśń Naszych Korzeni" w Jarosławiu. Do XIV edycji był też dyrektorem artystycznym Festiwalu Muzyki Dawnej Pieśń Naszych Korzeni w Jarosławiu.[1] Obecnie pełni rolę doradcy festiwalu.

W 2019 roku został laureatem medalu Per Artem ad Deum (Przez sztukę do Boga), który odebrał 10 czerwca 2019 podczas wystawy Sacroexpo w Kielcach.

Przypisy