Marcin Bornus-Szczyciński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Dod. inf. o medalu Per Artem Ad Deum
Czyz1 (dyskusja | edycje)
dr. tech., dr. red., int., dodanie przypisu
Linia 1: Linia 1:
'''Marcin Bornus-Szczyciński''' - (ur. [[1951]]) - jeden z pionierów wykonawstwa wokalnej muzyki barokowej w Polsce, założyciel zespołu ''[[Bornus Consort]]''.
'''Marcin Bornus-Szczyciński''' (ur. [[1951]]) jeden z pionierów wykonawstwa wokalnej muzyki barokowej w Polsce, założyciel zespołu ''[[Bornus Consort]]''.


Ukończył studia na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Przez cztery lata pracował jako asystent na Wydziale Zarządzania UW, następnie wybrał wolny zawód artysty muzyka. W 1986 w ramach stypendium rządu francuskiego odbył kurs mistrzowski w Konserwatorium w Paryżu.
Ukończył studia na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Przez cztery lata pracował jako asystent na Wydziale Zarządzania UW, następnie wybrał wolny zawód artysty muzyka. W 1986 w ramach stypendium rządu francuskiego odbył kurs mistrzowski w Konserwatorium w Paryżu.
Linia 5: Linia 5:
Założyciel zespołu ''Bornus Consort'' (1981), który powstał w odpowiedzi na zamówienie redakcji muzyki dawnej Polskiego Radia i jako pierwszy w Polsce podjął próbę rekonstrukcji brzmienia małego męskiego zespołu wokalnego, w którym wymagana jest specyficzna technika wokalna.
Założyciel zespołu ''Bornus Consort'' (1981), który powstał w odpowiedzi na zamówienie redakcji muzyki dawnej Polskiego Radia i jako pierwszy w Polsce podjął próbę rekonstrukcji brzmienia małego męskiego zespołu wokalnego, w którym wymagana jest specyficzna technika wokalna.


Zespół specjalizuje się w [[polifonia|polifonii]] polskiej z przełomu [[XVI wiek|XVI]] i [[XVII wiek|XVII w]]. Dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia, a także płyt z utworami Bartłomieja Pękiela, Piotra z Grudziądza, Mikołaja Zieleńskiego, Marcina Mielczewskiego, dzieła wszystkie Wacława z Szamotuł, polskie pieśni wielkopostne, śpiewy o św. Wojciechu, Chansons et Motets, Media vita i in. Koncertował w większości krajów europejskich.
Zespół specjalizuje się w [[polifonia|polifonii]] polskiej z przełomu XVI i XVII w. Dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia, a także płyt z utworami Bartłomieja Pękiela, Piotra z Grudziądza, Mikołaja Zieleńskiego, Marcina Mielczewskiego, dzieła wszystkie Wacława z Szamotuł, polskie pieśni wielkopostne, śpiewy o św. Wojciechu, Chansons et Motets, Media vita i in. Koncertował w większości krajów europejskich.


Na zamówienie Teatru Wielkiego w Warszawie przygotował średniowieczny dramat liturgiczny "Ludus Danielis" oraz operę wczesnobarokową autorstwa [[Marco da Gagliano]] - "Dafne" (1608).
Na zamówienie Teatru Wielkiego w Warszawie przygotował średniowieczny dramat liturgiczny „Ludus Danielis” oraz operę wczesnobarokową autorstwa [[Marco da Gagliano]] „Dafne” (1608).


Współpracował m.in. z następującymi zespołami i orkiestrami:
Współpracował m.in. z następującymi zespołami i orkiestrami:
Linia 16: Linia 16:
** Sinfonia Varsovia (Warszawa),
** Sinfonia Varsovia (Warszawa),
** Concerto Palacco (Warszawa),
** Concerto Palacco (Warszawa),
**Schola Teatru Węgajty,
** Schola Teatru Węgajty,
* za granicą
* za granicą
**Ars Cameralis (Praga),
** Ars Cameralis (Praga),
**Capella Regia Musicalis (Praga),
** Capella Regia Musicalis (Praga),
**Musica Florea (Praga),
** Musica Florea (Praga),
**Haendelsverenigung (Amsterdam),
** Haendelsverenigung (Amsterdam),
**Les Arts Florissants (Paryż),
** Les Arts Florissants (Paryż),
**Codex Calixtinus (Paryż)
** Codex Calixtinus (Paryż)
**Hortus Musicus (Tallinn),
** Hortus Musicus (Tallinn),
**Linnamuusikud (Tallinn),
** Linnamuusikud (Tallinn),
**Akadiemia Starinnoj Muzyki (Moskwa),
** Akadiemia Starinnoj Muzyki (Moskwa),
**Musicalische Compagney (Berlin),
** Musicalische Compagney (Berlin),
**La Petite Bande (Bruksela),
** La Petite Bande (Bruksela),
**Cantio antiqua (Praga).
** Cantio antiqua (Praga).


Ostatnio poświęcił się niemal wyłącznie [[monodia|monodii]], szczególnie [[Muzyka liturgiczna|liturgicznej]]. Sam siebie chętniej niż muzykiem nazywa "tradycjonarzem", zajmującym się rozpoznawaniem, utrwalaniem i upowszechnianiem rozmaitych tradycji lokalnych.
Ostatnio poświęcił się niemal wyłącznie [[monodia|monodii]], szczególnie [[Muzyka liturgiczna|liturgicznej]]. Sam siebie chętniej niż muzykiem nazywa „tradycjonarzem”, zajmującym się rozpoznawaniem, utrwalaniem i upowszechnianiem rozmaitych tradycji lokalnych.


Od 1991 wykłada liturgiczny śpiew tradycyjny w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym oo. Dominikanów w Krakowie i Warszawie. Zainteresowanie dominikańską tradycją liturgiczną od XIII wieku do lat dwudziestych minionego stulecia zaowocowało badaniami we współpracy z francuskim muzykologiem i śpiewakiem, Marcelem Peresem oraz z Dominikiem Vellardem.
Od 1991 wykłada liturgiczny śpiew tradycyjny w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym oo. Dominikanów w Krakowie i Warszawie. Zainteresowanie dominikańską tradycją liturgiczną od XIII wieku do lat dwudziestych minionego stulecia zaowocowało badaniami we współpracy z francuskim muzykologiem i śpiewakiem, Marcelem Peresem oraz z Dominikiem Vellardem.


Był także inicjatorem i twórcą Festiwalu Muzyki Dawnej w Starym Sączu oraz projektu "Siedem Tradycji" w ramach Festiwalu Kraków 2000. Prowadzi międzynarodowy festiwal "Pieśń Naszych Korzeni" w Jarosławiu. Do XIV edycji był też dyrektorem artystycznym [[Festiwal Muzyki Dawnej w Jarosławiu|Festiwalu Muzyki Dawnej ''Pieśń Naszych Korzeni'' w Jarosławiu]].<ref>
Był także inicjatorem i twórcą Festiwalu Muzyki Dawnej w Starym Sączu oraz projektu „Siedem Tradycji” w ramach Festiwalu Kraków 2000. Prowadzi międzynarodowy festiwal „Pieśń Naszych Korzeni” w Jarosławiu. Do XIV edycji był też dyrektorem artystycznym [[Festiwal Muzyki Dawnej w Jarosławiu|Festiwalu Muzyki Dawnej ''Pieśń Naszych Korzeni'' w Jarosławiu]]<ref>
{{Cytuj stronę | url=http://www.festiwal.jaroslaw.pl/info/szczycinski_pl.html | tytuł=Notka o Marcinie Bornus-Szczycińskim | data dostępu=2009-10-31}}</ref>
{{Cytuj stronę | url=http://www.festiwal.jaroslaw.pl/info/szczycinski_pl.html | tytuł=Notka o Marcinie Bornus-Szczycińskim | data dostępu=2009-10-31}}</ref>.
Obecnie pełni rolę doradcy festiwalu.
Obecnie pełni rolę doradcy festiwalu.


W 2019 roku został laureatem medalu [[Medal Per Artem ad Deum|Per Artem ad Deum]] (''Przez sztukę do Boga''), który odebrał 10 czerwca 2019 podczas wystawy [[SACROEXPO - Międzynarodowa Wystawa Budownictwa i Wyposażenia Kościołów, Sztuki Sakralnej i Dewocjonaliów|Sacroexpo]] w [[Kielce|Kielcach]].
W 2019 roku został laureatem medalu [[Medal Per Artem ad Deum|Per Artem ad Deum]] (''Przez sztukę do Boga''), który odebrał 10 czerwca 2019 podczas wystawy [[SACROEXPO - Międzynarodowa Wystawa Budownictwa i Wyposażenia Kościołów, Sztuki Sakralnej i Dewocjonaliów|Sacroexpo]] w [[Kielce|Kielcach]]<ref>[http://perartemaddeum.com/?page_id=330&lang=pl Medale Papieskiej Rady ds. Kultury przyznane]. perartemaddeum.com [dostęp 2019-08-18]</ref>.


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 13:31, 18 sie 2019

Marcin Bornus-Szczyciński (ur. 1951) – jeden z pionierów wykonawstwa wokalnej muzyki barokowej w Polsce, założyciel zespołu Bornus Consort.

Ukończył studia na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Przez cztery lata pracował jako asystent na Wydziale Zarządzania UW, następnie wybrał wolny zawód artysty muzyka. W 1986 w ramach stypendium rządu francuskiego odbył kurs mistrzowski w Konserwatorium w Paryżu.

Założyciel zespołu Bornus Consort (1981), który powstał w odpowiedzi na zamówienie redakcji muzyki dawnej Polskiego Radia i jako pierwszy w Polsce podjął próbę rekonstrukcji brzmienia małego męskiego zespołu wokalnego, w którym wymagana jest specyficzna technika wokalna.

Zespół specjalizuje się w polifonii polskiej z przełomu XVI i XVII w. Dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia, a także płyt z utworami Bartłomieja Pękiela, Piotra z Grudziądza, Mikołaja Zieleńskiego, Marcina Mielczewskiego, dzieła wszystkie Wacława z Szamotuł, polskie pieśni wielkopostne, śpiewy o św. Wojciechu, Chansons et Motets, Media vita i in. Koncertował w większości krajów europejskich.

Na zamówienie Teatru Wielkiego w Warszawie przygotował średniowieczny dramat liturgiczny „Ludus Danielis” oraz operę wczesnobarokową autorstwa Marco da Gagliano – „Dafne” (1608).

Współpracował m.in. z następującymi zespołami i orkiestrami:

  • w Polsce
    • Fistulatores et Tubicinatores Varsovienses (Warszawa),
    • Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej (Warszawa),
    • Sinfonia Varsovia (Warszawa),
    • Concerto Palacco (Warszawa),
    • Schola Teatru Węgajty,
  • za granicą
    • Ars Cameralis (Praga),
    • Capella Regia Musicalis (Praga),
    • Musica Florea (Praga),
    • Haendelsverenigung (Amsterdam),
    • Les Arts Florissants (Paryż),
    • Codex Calixtinus (Paryż)
    • Hortus Musicus (Tallinn),
    • Linnamuusikud (Tallinn),
    • Akadiemia Starinnoj Muzyki (Moskwa),
    • Musicalische Compagney (Berlin),
    • La Petite Bande (Bruksela),
    • Cantio antiqua (Praga).

Ostatnio poświęcił się niemal wyłącznie monodii, szczególnie liturgicznej. Sam siebie chętniej niż muzykiem nazywa „tradycjonarzem”, zajmującym się rozpoznawaniem, utrwalaniem i upowszechnianiem rozmaitych tradycji lokalnych.

Od 1991 wykłada liturgiczny śpiew tradycyjny w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym oo. Dominikanów w Krakowie i Warszawie. Zainteresowanie dominikańską tradycją liturgiczną od XIII wieku do lat dwudziestych minionego stulecia zaowocowało badaniami we współpracy z francuskim muzykologiem i śpiewakiem, Marcelem Peresem oraz z Dominikiem Vellardem.

Był także inicjatorem i twórcą Festiwalu Muzyki Dawnej w Starym Sączu oraz projektu „Siedem Tradycji” w ramach Festiwalu Kraków 2000. Prowadzi międzynarodowy festiwal „Pieśń Naszych Korzeni” w Jarosławiu. Do XIV edycji był też dyrektorem artystycznym Festiwalu Muzyki Dawnej Pieśń Naszych Korzeni w Jarosławiu[1]. Obecnie pełni rolę doradcy festiwalu.

W 2019 roku został laureatem medalu Per Artem ad Deum (Przez sztukę do Boga), który odebrał 10 czerwca 2019 podczas wystawy Sacroexpo w Kielcach[2].

Przypisy

  1. Notka o Marcinie Bornus-Szczycińskim. [dostęp 2009-10-31].
  2. Medale Papieskiej Rady ds. Kultury przyznane. perartemaddeum.com [dostęp 2019-08-18]