Antoni Zięba (pedagog): Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m →‎Życiorys: rozwinięcie
zdjęcie tablicy
Linia 17: Linia 17:
== Życiorys ==
== Życiorys ==


[[File:Tablica Antoniego Zięby przy Jedności Narodowej 117.jpg|thumb|Tablica upamiętniająca Antoniego Ziębę na pierwszym budynku III liceum (przy ulicy [[Ulica Jedności Narodowej we Wrocławiu|Jedności Narodowej]] 117)]]
Urodził się w 1894 w Gołonogu (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej), gdzie ukończył [[szkoła powszechna|szkołę powszechną]].
Urodził się w 1894 w Gołonogu (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej), gdzie ukończył [[szkoła powszechna|szkołę powszechną]].
W wieku 17 lat dostał się do trzyletniego Seminarium Nauczycielskiego w Jędrzejowie.
W wieku 17 lat dostał się do trzyletniego Seminarium Nauczycielskiego w Jędrzejowie.

Wersja z 21:31, 23 wrz 2021

Antoni Zięba
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1894
Gołonóg

Data śmierci

2 października 1986

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości[1]Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)[2]Odznaka Honorowa Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego[3]

Antoni Zięba (ur. 12 maja 1894 w Gołonogu (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej)[1][4], zm. 2 października 1986[5][4]) – pedagog, nauczyciel, organizator oświaty. W latach 1924–1936 dyrektor Seminarium Nauczycielskiego Męskiego im. Romualda Traugutta w Dąbrowie Górniczej[6]. Założyciel i pierwszy dyrektor III Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu w latach 1946–1965.

Życiorys

Tablica upamiętniająca Antoniego Ziębę na pierwszym budynku III liceum (przy ulicy Jedności Narodowej 117)

Urodził się w 1894 w Gołonogu (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej), gdzie ukończył szkołę powszechną. W wieku 17 lat dostał się do trzyletniego Seminarium Nauczycielskiego w Jędrzejowie. Po jego ukończeniu działał w podziemnej organizacji wojskowej. W roku 1919 podjął pracę w preparandzie nauczycielskiej w Dąbrowie Górniczej. Niedługo potem wziął udział w kampanii 1920 roku w wojnie z bolszewikami. W 1921 wziął ślub z Marylą Ruskówną, z którą pracował w preparandzie. W 1924 ukończył studia z polonistyki w Państwowym Instytucie Nauczycielskim w Warszawie i podjął się zorganizowania od podstaw Seminarium Nauczycielskiego Męskiego im. Romualda Traugutta w Dąbrowie Górniczej. W roku 1931 podjął, a dwa lata później ukończył, studia psychologiczno-pedagogiczne w Genewskim Instytucie Pedagogicznym J.J. Rousseau. Po likwidacji seminarium nauczycielskiego w 1936 roku został mianowany wizytatorem wydziału szkolnictwa powszechnego w Kuratorium Okręgu Szkolnego w Brześciu[6]. Funkcję tę pełnił do wybuchu II wojny światowej, kiedy został zmobilizowany do dowodzenia transportem amunicji na front. Po wykonaniu zadania został wzięty do niewoli przez żołnierzy Armii Czerwonej, z której udało mu się uciec. Wrócił wtedy do Brześcia i z rodziną przeniósł się do Warszawy. Tam w porozumieniu z Delegaturą Rządu Emigracyjnego na Kraj organizował tajne nauczanie. Jako członek Armii Krajowej brał udział w powstaniu warszawskim…[7]

Przypisy

  1. ↑ a b Barycka i in. 1996 ↓, s. 20.
  2. ↑ Barycka i in. 1996 ↓, s. 21.
  3. ↑ Uchwała w sprawie przyznania Antoniemu Ziębie Odznaki Honorowej Złotej Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego. bip.dolnyslask.pl, 2014-07-01. [dostęp 2021-08-31].
  4. ↑ a b PAS i Moździerski 2015 ↓.
  5. ↑ Barycka i in. 1996 ↓, s. 22.
  6. ↑ a b Starościak 2000 ↓.
  7. ↑ Barycka i in. 1996 ↓, s. 20–22.

Bibliografia


Kategoria:Urodzeni w 1894 Kategoria:Zmarli w 1986 Kategoria:Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej Kategoria:Powstańcy warszawscy Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Niepodległości Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) Kategoria:Odznaczeni Odznaką Honorową Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antoni_Zięba_(pedagog)&oldid=64627915”