Ulica św. Gertrudy w Krakowie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
rozszerzenie opisu |
Rklisowski (dyskusja | edycje) m Zmiana linku ze strony przekierowującej Kościół św. Gertrudy w Krakowie(nieistniejący) na Kościół św. Gertrudy w Krakowie (nieistniejący) przy pomocy Popups |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
''' Ulica św. Gertrudy ''' - prowadzi wzdłuż [[Planty_krakowskie|Plant]], od Poczty Głównej do [[Wawel|Wawelu]]. Została wytyczona w latach 70-tych [[XIX wiek]]u w miejscu drogi, która niegdyś prowadziła wzdłuż murów miejskich. |
''' Ulica św. Gertrudy ''' - prowadzi wzdłuż [[Planty_krakowskie|Plant]], od Poczty Głównej do [[Wawel|Wawelu]]. Została wytyczona w latach 70-tych [[XIX wiek]]u w miejscu drogi, która niegdyś prowadziła wzdłuż murów miejskich. |
||
Tutaj na obecnych Plantach, w pobliżu ul. Siennej, znajdował się [[Kościół św. Gertrudy w Krakowie(nieistniejący)|kościół św Gertrudy]] zwany także kościołem Złoczyńców. Na otaczającym kościół cmentarzu chowano osoby skazane na karę śmierci i ściete mieczem kataowskim. Cmentarz zamknięto po [[1796]].Światynię zamknięto w [[1810]], [[1820]] władze miejskie sprzedały na licytacji ruinę kościółka (który ostatecznie rozebrano w [[1822]]) i nie pozwoliły na zabudowę powstałego placu, gdyż już dojrzewała myśl założenia [[Planty_krakowskie|Plant]]. |
Tutaj na obecnych Plantach, w pobliżu ul. Siennej, znajdował się [[Kościół św. Gertrudy w Krakowie (nieistniejący)|kościół św Gertrudy]] zwany także kościołem Złoczyńców. Na otaczającym kościół cmentarzu chowano osoby skazane na karę śmierci i ściete mieczem kataowskim. Cmentarz zamknięto po [[1796]].Światynię zamknięto w [[1810]], [[1820]] władze miejskie sprzedały na licytacji ruinę kościółka (który ostatecznie rozebrano w [[1822]]) i nie pozwoliły na zabudowę powstałego placu, gdyż już dojrzewała myśl założenia [[Planty_krakowskie|Plant]]. |
||
Ulicę po II wojnie światowej w [[1950]] nazwano im. [[Ludwik Waryński|Ludwika Waryńskiego]] - działacza ruchu robotniczego a w [[1990]] przywrócono starą nazwę - św. Gertrudy. |
Ulicę po II wojnie światowej w [[1950]] nazwano im. [[Ludwik Waryński|Ludwika Waryńskiego]] - działacza ruchu robotniczego a w [[1990]] przywrócono starą nazwę - św. Gertrudy. |
Wersja z 10:34, 18 mar 2007
Ulica św. Gertrudy - prowadzi wzdłuż Plant, od Poczty Głównej do Wawelu. Została wytyczona w latach 70-tych XIX wieku w miejscu drogi, która niegdyś prowadziła wzdłuż murów miejskich.
Tutaj na obecnych Plantach, w pobliżu ul. Siennej, znajdował się kościół św Gertrudy zwany także kościołem Złoczyńców. Na otaczającym kościół cmentarzu chowano osoby skazane na karę śmierci i ściete mieczem kataowskim. Cmentarz zamknięto po 1796.Światynię zamknięto w 1810, 1820 władze miejskie sprzedały na licytacji ruinę kościółka (który ostatecznie rozebrano w 1822) i nie pozwoliły na zabudowę powstałego placu, gdyż już dojrzewała myśl założenia Plant.
Ulicę po II wojnie światowej w 1950 nazwano im. Ludwika Waryńskiego - działacza ruchu robotniczego a w 1990 przywrócono starą nazwę - św. Gertrudy.
Pod nr 2 znajduje się ciekawa kamienica wzniesiona w duchu historyzmu wg. projektu Karola Zaremby w 1889.
Nr. 5 to specjalnie zaprojektowany budynek kina "Wanda" (dziś delikatesy spożywcze) otwarty uroczyście w 1912.Fasada zachowała secesyjną dekorację z efektowną mozaiką.
Nr.6 pod tym adresem znajduje się hotel Monopol zaprojektowany przez Filipa Pokutyńskiego w 1876 z fasadą w stylu eklektycznym i mocno nieudaną lustrzaną nadbudową z ostatnich lat.
Budynek nr.12 pochodzący z 1886 zachował wystrój z ostatniej modernizacji w 1938. Na klatce schodowej znajdują się witraże ze scenami alegorycznymi.
Na kamienicy nr.16 wmurowano pamiatkową tablicę poświęconą Narcyzowi Wiatrowi "Zawojnie".
Kamienice 23-24 zostały zbudowane przez zakon księży Misjonarzy, stanowią własność kościelną. W latach II wojny światowej znajdowała się w nich siedziba Abwechry - niemieckiego wywiadu wojskowego.
Kompleks budynków 26-29 to hotel "Royal", przed II wojną były to 4 hotele- Royal, Union, City i Garnizonowy. W okresie II wojny zamieszkiwali tutaj zołnierze niemieccy, po wojnie do 1954 miesciło się Dowództwo Krakowskiego Okręgu Wojskowego, następnie kasyno i hotel garnizonowy. Ostatecznie po generalnym remoncie w 1987 obiekt połączono w jeden kompleks hotelowy pod nazwą Hotel "Royal" z 220 miejscami noclegowymi.