Rudawy Weporskie

Rudawy Weporskie (też: Góry Weporskie, słow. Veporské vrchy) - grupa górska w środkowej Słowacji, w Wewnętrznych Karpatach Zachodnich, zaliczana do Łańcucha Rudaw Słowackich. Najwyższy szczyt: Fabova hoľa (1439 m n.p.m.).

Od północy Góry Weporskie ogranicza Bruzda Hronu (słow. Horehronské podolie) - dolina, którą płynie rzeka Hron. Od zachodu przylega do nich grupa górska Polany (słow. Poľana). Na południu przechodzą w Pogórze Rewuckie (słow. Revucká vrchovina), a na południowym wschodzie - w Góry Stolickie (słow. Stolické vrchy). Od wschodu przełęcz Burda (słow. Sedlo Burda, 1006 m n.p.m.) oddziela Góry Weporskie od Murańskiego Krasu.

Góry Weporskie dzielą się na 4 mniejsze grupy górskie o zdecydowanie odmiennych charakterach: grupa Čierťiaža na północnym zachodzie, Sihlianska planina na południowym zahodzie, Balocké vrchy w części środkowej i grupa Fabowej na północnym wschodzie.

Grupa Čierťiaža z najwyższym szczytem Čierťiaž (1204 m n.p.m.) charakteryzuje się licznymi, rozgałęzionymi grzbietami górskimi, porozcinanymi głęboko siecią dolin potoków. Jest silnie zalesiona. Jej budowa geologiczna jest bardzo zróżnicowana: obok starych skał krystalicznych i metamorficznych występują tu mezozoiczne wapienie, dolomity i kwarcyty. Leżące w centralnej części tej grupy szczyty Čierťiaž i Lovišťe (1141 m n.p.m.) tworzą płaską wierzchowinę, będącą pozostałością dawnego poziomu zrównania.

Grupę Balocké vrchy tworzą pasma górskie rozciągające się wokół doliny górnego Hronu i usytuowanej w niej miejscowości Čierny Balog wraz z odcinkiem grzbietu wododziałowego, ograniczającego od południa dorzecze Hronu od przełęczy Zbojska (słow. sedlo Zbojská, 726 m n.p.m.) na wschodzie po miejscowość Lom nad Rimavicou na zachodzie. Charakterystyczne są tu długie, wąskie doliny potoków, wraz z rozdzielającymi je grzbietami silnie zalesione. Balocké vrchy zbudowane są w większości ze skał krystalicznych i metamorficznych. W ich wschodniej części ciągnie się asymetrycznie rozwinięty grzbiet, w którym dominuje najwyższy szczyt tej grupy - Klenovský vepor (1338 m n.p.m.). Jego wierzchołek pokryty jest licznymi andezytowymi wychodniami skalnymi w formie ostańców, będącymi pozostałością dawnej rozległej pokrywy wulkanicznej. Na południowym zachodzie ograniczeniem tej grupy jest grzbiet ze szczytami Tlstý javor (1068 m n.p.m.), Obrubovanec (1020 m n.p.m.) i Zakľuky (1011 m n.p.m.) nad górną częścią Kamienistej Doliny (słow. Kamenistá dolina). Przez przełęcz położoną pod tym pierwszym szczytem (słow. sedlo Tlstý javor, 1019 m n.p.m.) biegnie szosa (droga krajowa nr 529) z Hryniowej do Brezna.

Południowo-zachodnią część Rudaw Weporskich, na południe od górnej części Kamienistej Doliny i na zachód od górnego toku rzeki Ipeľ, zajmuje tzw. Sihlańska Płanina (słow. Sihlianska planina). Stanowi ona pozostałość wielkiego trzeciorzędowego poziomu zrównania. Budują ją granitoidy tzw. "weporskiego krystalinikum". Wyraźna granica naturalna przebiega przez rejon wsi Sihla, Drábsko i Lom nad Rimavicou. Południowy skraj Sihlańskiej Płaniny tworzy pierwotnie płaski teren, porozcinany dziś licznymi dolinami. Najwyższe szczyty tej części Rudaw Weporskich to Bykovo (1110 m n.p.m.) i Čierťiaž (1102 m n.p.m.), rozdzielone ważną komunikacyjnie przełęczą Praszywa (słow. sedlo Prašivá, 961 m n.p.m.), przez którą biegnie szosa (droga krajowa nr 526) z Hryniowej do Kokawy nad Rimawicą.

Pólnocno-wschodnią część Rudaw Weporskich zajmuje grupa Fabowej Hali. Jej dominantą jest masyw Fabowej Hali (1439 m n.p.m.), najwyższego szczytu całych Rudaw Weporskich. Od niego we wszystkie strony wybiegają grzbiety, porozdzielane głęboko wciętymi dolinami, najdłuższe - w kierunku północnym, ku dolinie Hronu. Najwyższą część masywu Fabowej budują granodioryty, a pozostałą część - inne skały krystaliczne. Cała grupa jest prawie w całości zalesiona.

Linki zewnętrzne

• Wiosna w Rudawach Słowackich - artykuł i galeria zdjęć