Strategic Arms Limitation Treaty (II): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 17:17, 14 sie 2007

SALT II (Strategic Armaments Limitation Talks) - druga runda rokowań ws. ograniczenia zbrojeń strategicznych między USA a ZSRR, zakończona podpisaniem traktatu ustalającego limity ilościowe i jakościowe systemów broni strategicznej.

Negocjacje

W dniach od 27 czerwca do 3 lipca 1974r. doszło do spotkania sie w Moskwie pomiędzy Breżniewem a Nixonem, którego pozycja w związku z aferą Watergate była już bardzo osłabiona. Było to ostatnie spotkanie obu przywódców. Wyniki tego szczytu okazały sie nader skromne. Objęły układ pozwalający na utrzymanie tylko jednego systemu obrony przeciw pociskom balistycznym, a nie dwóch jak postanowiono w 1972 r.(SALT I).

Niespodziewanie poważne wyniki osiągnęli Gerald Ford i Leonid Breżniew podczas spotkania zapoznawczego spotkania we Władywostoku, na którym ustalono wstępnie, że w wyniku porozumienia SALT II obydwie strony zredukują arsenał środków przenoszenia broni jądrowej do 2300 sztuk, przy czym tylko 1320 z nich wyposażonych będzie w wielogłowicowe ładunki nuklearne. Układ SALT II w znacznej mierze opierający sie na uzgodnionych w Władywostoku zasadach, podpisany został 18 czerwca 1979 r. podczas szczytu w Wiedniu, na którym sie spotkali Carter i Breżniew. Już w chwili podpisywania budził on liczne wątpliwości i nie został ratyfikowany przez Senat USA, niemniej obydwa kraje przestrzegały zgodnie jego postanowień.

Kulisy porozumień

Głównym powodem rozpoczęcia rozmów, były rozmieszczone w Europie radzieckie rakiety średniego zasięgu SS-20 Saber. Chcąc utrzymać równowagę w na starym kontynencie, prezydent USA J.Carter, prezydent Francji V.Giscard d'Estaing, kanclerz RFN H.Schmidt oraz premier brytyjski J.Callaghan podczas obrad w Gwadelupie podjęli 6 stycznia 1979 r. jedną z najważniejszych decyzji strategicznych Zachodu po II Wojnie Światowej. Zdecydowali o rozmieszczeniu w Europie 464 supernowoczesnych manewrujących pocisków typu Cruise (Tomahawk) i 108 nie mniej nowoczesnych rakiet Pershing. Decyzja ta połączona była z ofertą niezwłocznych rozmów rozbrojeniowych na temat broni średniego zasięgu. Gospodarka radziecka nie była w tak krótkim czasie wyprodukować porównywalnej broni. W rezultacie ZSRR musiał albo powrócić do polityka odprężenia i wycofać rakiety SS-20, albo pogodzić sie z tymczasową przewagą militarna NATO i jednocześnie uruchomić ogromne środki finansowe, konieczne do technologicznego współzawodnictwa z Zachodem.

Zobacz też:

SALT I

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 '''SALT II''' (''Strategic Armaments Limitation Talks'') -  druga runda rokowań ws. ograniczenia zbrojeń strategicznych między [[Stany Zjednoczone|USA]] a [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], zakończona podpisaniem traktatu ustalającego limity ilościowe i jakościowe systemów broni strategicznej.
+==Negocjacje==
-Porozumienie osiągnięto w [[Wiedeń|Wiedniu]] [[18 czerwca]] [[1979]]. Zostało podpisane przez przywódcę ZSRR, [[Leonid Breżniew|Leonida Breżniewa]] i prezydenta USA [[Jimmy Carter|Jimmy'ego Cartera]]. Pół roku po podpisaniu układu ZSRR dokonał [[Radziecka interwencja w Afganistanie|inwazji na Afganistan]], co skłoniło [[Senat USA]] do zablokowania ratyfikacji układu, jednak postanowienia SALT II były respektowane przez obydwie strony.
+W dniach od 27 czerwca do 3 lipca [[1974]]r. doszło do  spotkania sie w Moskwie pomiędzy [[Breżniew]]em a [[Nixon]]em, którego pozycja w związku z aferą [[Watergate]] była już bardzo osłabiona. Było to ostatnie spotkanie obu przywódców. Wyniki tego szczytu okazały sie nader skromne. Objęły układ pozwalający na utrzymanie tylko jednego systemu obrony przeciw [[pocisk balistyczny|pociskom balistycznym]], a nie dwóch jak postanowiono w [[1972]] r.([[SALT I]]).
+Niespodziewanie poważne wyniki osiągnęli [[Gerald Ford]] i [[Leonid Breżniew]] podczas spotkania zapoznawczego spotkania we [[Władywostok]]u, na którym ustalono wstępnie, że w wyniku porozumienia SALT II obydwie strony zredukują arsenał środków przenoszenia [[broń jądrowa|broni jądrowej]] do 2300 sztuk, przy czym tylko 1320 z nich wyposażonych będzie w wielogłowicowe ładunki nuklearne. Układ SALT II w znacznej mierze opierający sie na uzgodnionych w Władywostoku zasadach, podpisany został [[18 czerwca]] [[1979]] r. podczas szczytu w Wiedniu, na którym sie spotkali [[Carter]] i [[Breżniew]]. Już w chwili podpisywania budził on liczne wątpliwości i nie został ratyfikowany przez [[Senat USA]], niemniej obydwa kraje przestrzegały zgodnie jego postanowień.
+==Kulisy porozumień==
+[[Image:SS20 irbm.jpg||right|thumb|RSD-10 Pionier ([[SS-20 Saber]])]]
+Głównym powodem rozpoczęcia rozmów, były rozmieszczone w Europie radzieckie rakiety średniego zasięgu [[SS-20 Saber]]. Chcąc utrzymać równowagę w na starym kontynencie,  prezydent USA [[Carter|J.Carter]], prezydent [[Francja|Francji]] [[Valéry Giscard d'Estaing|V.Giscard d'Estaing]], kanclerz [[RFN]] [[Helmut Schmidt|H.Schmidt]] oraz premier brytyjski [[James Callaghan|J.Callaghan]] podczas obrad w [[Gwadelupa|Gwadelupie]] podjęli [[6 stycznia]] [[1979]] r. jedną z najważniejszych decyzji strategicznych Zachodu po [[II wojna światowa|II Wojnie Światowej]]. Zdecydowali o rozmieszczeniu w Europie 464 supernowoczesnych manewrujących pocisków typu Cruise ([[Tomahawk]]) i 108 nie mniej nowoczesnych rakiet [[Pershing]]. Decyzja ta połączona była z ofertą niezwłocznych rozmów rozbrojeniowych na temat broni średniego zasięgu. Gospodarka radziecka nie była w tak krótkim czasie wyprodukować porównywalnej broni. W rezultacie [[ZSRR]] musiał albo powrócić do polityka odprężenia i wycofać rakiety SS-20, albo pogodzić sie z tymczasową przewagą militarna [[NATO]] i jednocześnie uruchomić ogromne środki finansowe, konieczne do technologicznego współzawodnictwa z Zachodem.
 == Zobacz też: ==
@@ Linia 23: / Linia 29: @@
 [[fi:SALT II]]
 [[sv:Strategic Arms Limitation Talks]]
-{{Historia stub}}