Blastochoria: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
interpunkcja |
m Aktualizacja szablonu cytowania |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
=== Bibliografia === |
=== Bibliografia === |
||
<div style="font-size:85%"> |
<div style="font-size:85%"> |
||
#{{cytuj książkę |nazwisko=Podbielkowski |imię=Zbigniew |autor link= |inni= |tytuł=Wędrówki roślin |rok=1995 |wydawca=Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne |miejsce=Warszawa | |
#{{cytuj książkę |nazwisko=Podbielkowski |imię=Zbigniew |autor link= |inni= |tytuł=Wędrówki roślin |rok=1995 |wydawca=Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne |miejsce=Warszawa |isbn = 83-02-05615-4}} |
||
</div> |
</div> |
||
Wersja z 12:33, 25 sty 2008
Blastochoria - to sposób przenoszenia diaspor polegający na wzroście pędów na długość i pozostawianiu diaspor w pewnej odległości od rośliny macierzystej. Pędy leżące na ziemi wydłużając się, przenoszą kwiaty, owoce i nasiona (czyli diaspory generatywne) na odległość do 2 m (np. rdest ptasi), pędy podziemne - kłącza i rozłogi - przenoszą pąki (diaspory wegetatywne) na odległość do 10 m (np. trzcina pospolita). Formą blastochorii jest także wydłużanie się szypułek kwiatowych u roślin geokarpicznych.
Bibliografia
- Zbigniew Podbielkowski: Wędrówki roślin. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1995. ISBN 83-02-05615-4.
Zobacz też:
- autochoria (samosiewność)
- allochoria (obcosiewność)