Domingo Santa María: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
poprawa linków |
szablon, linki |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:DomingoSantaMariaGonzalez.jpg|150px|thumb|Domingo Santa María jako prezydent Chile]] |
[[Grafika:DomingoSantaMariaGonzalez.jpg|150px|thumb|Domingo Santa María jako prezydent Chile]] |
||
'''Domingo Santa María''' (ur. 14 sierpnia 1824 - zm.18 lipca 1889) - prawnik i polityk chilijski, prezydent kraju w latach 1881 - 1886. |
'''Domingo Santa María''' (ur. [[14 sierpnia]] [[1824]] - zm.[[18 lipca]] [[1889]]) - prawnik i polityk chilijski, prezydent kraju w latach [[1881]] - [[1886]]. |
||
Był synem Luisa Santa María i Any Josefy González Morandé. Ukonczył Instytut Narodowy w Santiago i studia prawnicze na Uniwersytecie Chile w Santiago uzyskując w 1847 roku uprawnienia adwokackie. W tym samym roku został intendentem Colchagui. Stał się wówczas przeciwnikiem prezydenta Manuela Montt Torresa. Jako uczestnik rewolucji w 1851 i 1859 roku musiał wyemigrować do Europy, skąd powrócił w 1862 roku dzięki amnestii ogłoszonej przez prezydenta José Joaquina Pereza. Rozpoczął wówczas błyskotliwą karierę w sądownictwie dochodząc do stanowiska ministra sądu apelacyjnego. Był deputowanym w latach 1858 - 1876 oraz senatorem od |
Był synem Luisa Santa María i Any Josefy González Morandé. Ukonczył Instytut Narodowy w Santiago i studia prawnicze na Uniwersytecie Chile w Santiago uzyskując w [[1847]] roku uprawnienia adwokackie. W tym samym roku został intendentem Colchagui. Stał się wówczas przeciwnikiem prezydenta Manuela Montt Torresa. Jako uczestnik rewolucji w [[1851]] i [[1859]] roku musiał wyemigrować do Europy, skąd powrócił w [[1862]] roku dzięki amnestii ogłoszonej przez prezydenta José Joaquina Pereza. Rozpoczął wówczas błyskotliwą karierę w sądownictwie dochodząc do stanowiska ministra sądu apelacyjnego. Był deputowanym w latach [[1858]] - [[1876]] oraz senatorem od [[1879]] roku. W czasie [[Wojna o Pacyfik|wojny o saletrę]] razem z Benjaminem Vicuna Mackenną zaczął atakować sposób prowadzenia wojny przez ministra Rafaela Satomayor Baezę. Wobec groźby destabilizacji armii prezydent [[Anibal Pinto]] zaproponował mu uczestnictwo w rządzie.[[Grafika:TumbaSantaMaría.JPG|120px|thumb|left|Grobowiec Domingo Santa María na Cmentarzu Generalnym w Santiago]] Przyjął złozoną ofertę zostając ministrem spraw zagranicznych - wsławił się wówczas zapewnieniem neutralności [[Argentyna|Argentyny]] dzieki traktatowi przewidującemu cesję na jej rzecz wschodniej częsci [[Patagonia|Patagonii]]. Po kilku miesiącach został przeniesiony na stanowisko ministra spraw wewnętrznych króre złożył rok później. W roku [[1881]] wystartował w wyborach prezydenckich które wygrał zdobywając 225 spośród 305 głosów elektorskich. Jako prezydent kontynuował wojnę saletrzaną doprowadzając do jej zwycięskiego konca ([[1884]]). W polityce wewnetrznej wiekszość swych sił skierował przeciw [[Kościół Katolicki|Kościołowi Katolickiemu]] doprowadzając do uchwalenia tzw. [[Ustawy laickie|ustaw laickich]] (1885/86). Za jego rządów wojska chilijskie ostatecznie podbiły Araukanię włączając ją do terytorium Chile, stworzono pierwsze połączenie telefoniczne pomiedzy Santiago a [[Concepcion]] oraz wprowadzono oświetlenie elektryczne. Ciemna strona jego rządów były natomiast fełszerstwa wyborcze. |
||
Odchodząc z urzedu umozliwił wybór na swego następcę dawnego podwładnego i współpracownika José Manuela Balmacedy. Po odejściu z urzędu prezydenta pełnił funkcę przewodniczącego Senatu. Zmarł na atak serca 16 lipca 1889 roku. |
Odchodząc z urzedu umozliwił wybór na swego następcę dawnego podwładnego i współpracownika José Manuela Balmacedy. Po odejściu z urzędu prezydenta pełnił funkcę przewodniczącego [[Senat (Chile)|Senatu]]. Zmarł na atak serca 16 lipca 1889 roku. |
||
[[de:Domingo Santa María González]] |
[[de:Domingo Santa María González]] |
||
[[en:Domingo Santa María]] |
[[en:Domingo Santa María]] |
||
[[es:Domingo Santa María]] |
[[es:Domingo Santa María]] |
||
{{Prezydenci Chile}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Santa María, Domingo}} |
{{DEFAULTSORT:Santa María, Domingo}} |
||
[[Kategoria:Prezydenci Chile]] |
[[Kategoria:Prezydenci Chile]] |
||
Wersja z 14:36, 21 lip 2008
Domingo Santa María (ur. 14 sierpnia 1824 - zm.18 lipca 1889) - prawnik i polityk chilijski, prezydent kraju w latach 1881 - 1886.
Był synem Luisa Santa María i Any Josefy González Morandé. Ukonczył Instytut Narodowy w Santiago i studia prawnicze na Uniwersytecie Chile w Santiago uzyskując w 1847 roku uprawnienia adwokackie. W tym samym roku został intendentem Colchagui. Stał się wówczas przeciwnikiem prezydenta Manuela Montt Torresa. Jako uczestnik rewolucji w 1851 i 1859 roku musiał wyemigrować do Europy, skąd powrócił w 1862 roku dzięki amnestii ogłoszonej przez prezydenta José Joaquina Pereza. Rozpoczął wówczas błyskotliwą karierę w sądownictwie dochodząc do stanowiska ministra sądu apelacyjnego. Był deputowanym w latach 1858 - 1876 oraz senatorem od 1879 roku. W czasie wojny o saletrę razem z Benjaminem Vicuna Mackenną zaczął atakować sposób prowadzenia wojny przez ministra Rafaela Satomayor Baezę. Wobec groźby destabilizacji armii prezydent Anibal Pinto zaproponował mu uczestnictwo w rządzie.
Przyjął złozoną ofertę zostając ministrem spraw zagranicznych - wsławił się wówczas zapewnieniem neutralności Argentyny dzieki traktatowi przewidującemu cesję na jej rzecz wschodniej częsci Patagonii. Po kilku miesiącach został przeniesiony na stanowisko ministra spraw wewnętrznych króre złożył rok później. W roku 1881 wystartował w wyborach prezydenckich które wygrał zdobywając 225 spośród 305 głosów elektorskich. Jako prezydent kontynuował wojnę saletrzaną doprowadzając do jej zwycięskiego konca (1884). W polityce wewnetrznej wiekszość swych sił skierował przeciw Kościołowi Katolickiemu doprowadzając do uchwalenia tzw. ustaw laickich (1885/86). Za jego rządów wojska chilijskie ostatecznie podbiły Araukanię włączając ją do terytorium Chile, stworzono pierwsze połączenie telefoniczne pomiedzy Santiago a Concepcion oraz wprowadzono oświetlenie elektryczne. Ciemna strona jego rządów były natomiast fełszerstwa wyborcze.
Odchodząc z urzedu umozliwił wybór na swego następcę dawnego podwładnego i współpracownika José Manuela Balmacedy. Po odejściu z urzędu prezydenta pełnił funkcę przewodniczącego Senatu. Zmarł na atak serca 16 lipca 1889 roku.
