Huneryk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Thijs!bot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: fi:Hunerik
Pufacz (dyskusja | edycje)
m uzup + przypis
Linia 1: Linia 1:
'''Huneryk''' - (? - [[484]]) drugi władca [[Wandalowie|państwa Wandalów]] w [[Afryka|Afryce]] w latach [[477]] - [[484]], syn [[Genzeryk|Genzeryka]]. Kiedy cesarz [[Walentynian III]] obiecał swą córkę, [[Eudoksja|Eudoksję]], Hunerykowi i nie dotrzymał słowa, [[Wandalowie]] najechali i spustoszyli [[Rzym]], a córkę Walentyniana i olbrzymie rzymskie skarby powieźli ze sobą do Afryki.
'''Huneryk''' - (? - [[484]]) drugi władca [[Wandalowie|państwa Wandalów]] w [[Afryka|Afryce]] w latach [[477]] - [[484]], syn [[Genzeryk|Genzeryka]]. Kiedy cesarz [[Walentynian III]] obiecał swą córkę, [[Eudoksja|Eudoksję]], Hunerykowi i nie dotrzymał słowa, [[Wandalowie]] najechali i spustoszyli [[Rzym]], a córkę Walentyniana i olbrzymie rzymskie skarby powieźli ze sobą do Afryki. Huneryk wyznający [[arianizm]] wzmógł prześladowania duchownych [[katolicyzm|katolickich]] rozpoczęte przez swego ojca. Biskupi i duchowieństwo skazywani byli na roboty, kościoły były zamykane i nie pozwalano obsadzać zwolnionych urzędów kościelnych<ref>Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, ''Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza'', Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 56, ISBN 83-85719-85-7.</ref>.

===Przypisy===
<references/>


[[Kategoria:Władcy Wandalów]]
[[Kategoria:Władcy Wandalów]]

Wersja z 06:30, 27 wrz 2008

Huneryk - (? - 484) drugi władca państwa Wandalów w Afryce w latach 477 - 484, syn Genzeryka. Kiedy cesarz Walentynian III obiecał swą córkę, Eudoksję, Hunerykowi i nie dotrzymał słowa, Wandalowie najechali i spustoszyli Rzym, a córkę Walentyniana i olbrzymie rzymskie skarby powieźli ze sobą do Afryki. Huneryk wyznający arianizm wzmógł prześladowania duchownych katolickich rozpoczęte przez swego ojca. Biskupi i duchowieństwo skazywani byli na roboty, kościoły były zamykane i nie pozwalano obsadzać zwolnionych urzędów kościelnych[1].

Przypisy

  1. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 56, ISBN 83-85719-85-7.