Człowiek pogryzł psa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot dodaje: it:Il cameraman e l'assassino |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Film infobox |
{{Film infobox |
||
| tytuł_filmu = Człowiek pogryzł psa |
|||
| image = |
|||
| filmweb_id = 31281 |
|||
| imdb_id = 0103905 |
|||
| oryginalny_tytuł = C'est arrivé près de chez vous |
|||
| gatunek_filmu = [[thriller]], [[czarna komedia]] |
|||
| kraj_produkcji = {{państwo|BEL}} |
|||
| czas_trwania = 95 min. |
|||
| data_premiery = {{flaga|FRA}} maj [[1992]],<br />{{flaga|POL}} [[28 lutego]] [[1994]] |
|||
| reżyseria = [[Rémy Belvaux]] |
|||
| scenariusz = [[Rémy Belvaux]],<br /> [[Andre Bonzel]],<br />[[Vincent Tavier]] |
|||
| role = [[Benoît Poelvoorde]],<br /> [[Rémy Belvaux]],<br /> [[André Bonzel]],<br /> [[Jenny Drye]] |
|||
| muzyka = [[Jean-Marc Chenut]] |
|||
| zdjęcia = [[Andre Bonzel]] |
|||
| produkcja = [[Les Artistes Anonymes]] |
|||
| nagrody = |
|||
| dystrybucja = {{flaga|POL}} Best Film |
|||
| od_lat = 18 |
|||
| scenografia = |
|||
| montaż = [[Rémy Belvaux]],<br />[[Eric Dardill]] |
|||
| budżet = |
|||
| język = [[język francuski|francuski]] |
|||
| kostiumy = |
|||
}} |
}} |
||
'''Człowiek pogryzł psa''' – belgijski [[thriller]] (uważany również za [[czarna komedia|czarną komedię]]) wyprodukowany w [[1992]]. Zdobywca wielu nagród i nominacji. Premiera filmu odbyła się na [[Festiwal Filmowy w Cannes|Festiwalu w Cannes]]. Film charakteryzuje się niedbałym montażem, błędami dźwiękowymi i zdjęciowymi, filmowaniem "z ręki". Nagrany jest w technice czarno-białej. Zabiegi te miały stworzyć wrażenie filmu dokumentalnego i realności akcji. |
'''Człowiek pogryzł psa''' – belgijski [[thriller]] (uważany również za [[czarna komedia|czarną komedię]]) wyprodukowany w [[1992]]. Zdobywca wielu nagród i nominacji. Premiera filmu odbyła się na [[Festiwal Filmowy w Cannes|Festiwalu w Cannes]]. Film charakteryzuje się niedbałym montażem, błędami dźwiękowymi i zdjęciowymi, filmowaniem "z ręki". Nagrany jest w technice czarno-białej. Zabiegi te miały stworzyć wrażenie filmu dokumentalnego i realności akcji. |
||
Opowiada o zawodowym mordercy, Benie, zabijającym a następnie okradającym listonoszy, emerytów, ludzi średnio zamożnych ale nigdy znanych i bogatych. Pełny jest pseudo-filozoficznych monologów głównego bohatera. |
Opowiada o zawodowym mordercy, Benie, zabijającym a następnie okradającym listonoszy, emerytów, ludzi średnio zamożnych, ale nigdy znanych i bogatych. Pełny jest pseudo-filozoficznych monologów głównego bohatera. Uważany za jeden z najbardziej okrutnych filmów w historii kinematografii – polska wersja filmu (VHS) była reklamowana sloganem: ''Przerażenie i okrucieństwo – do dziś nie wiedziałeś co to znaczy''. |
||
==Nominacje i nagrody== |
== Nominacje i nagrody == |
||
* [[1992]] – nagroda SACD za najlepszy film pełnometrażowy na [[Festiwal Filmowy w Cannes|Festiwalu Filmowym w Cannes]] |
* [[1992]] – nagroda SACD za najlepszy film pełnometrażowy na [[Festiwal Filmowy w Cannes|Festiwalu Filmowym w Cannes]] |
||
* [[1992]] – nagroda Metro Media na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto (TIFF) |
* [[1992]] – nagroda Metro Media na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto (TIFF) |
||
Linia 38: | Linia 38: | ||
* [[1999]] – nominacja do nagrody Josepha Plateau |
* [[1999]] – nominacja do nagrody Josepha Plateau |
||
==Obsada== |
== Obsada == |
||
*[[Benoît Poelvoorde]] – Ben |
* [[Benoît Poelvoorde]] – Ben |
||
*[[Rémy Belvaux]] – Remy (reporter) |
* [[Rémy Belvaux]] – Remy (reporter) |
||
*[[André Bonzel]] – Andre (kamerzysta) |
* [[André Bonzel]] – Andre (kamerzysta) |
||
*Jean-Marc Chenut – Patrick (dźwiękowiec 1) |
* Jean-Marc Chenut – Patrick (dźwiękowiec 1) |
||
*Alain Oppezzi – Franco (dźwiękowiec 2) |
* Alain Oppezzi – Franco (dźwiękowiec 2) |
||
*Vincent Tavier – Vincent (dźwiękowiec 3) |
* Vincent Tavier – Vincent (dźwiękowiec 3) |
||
*Jacqueline Poelvoorde-Pappaert – matka Bena |
* Jacqueline Poelvoorde-Pappaert – matka Bena |
||
*Nelly Pappaert – babcia Bena |
* Nelly Pappaert – babcia Bena |
||
*Hector Pappaert – dziadek Bena |
* Hector Pappaert – dziadek Bena |
||
*Jenny Drye – Jenny |
* Jenny Drye – Jenny |
||
*Malou Madou – Malou |
* Malou Madou – Malou |
||
*Willy Vandenbroeck – Boby |
* Willy Vandenbroeck – Boby |
||
*Rachel Deman – Tromblon |
* Rachel Deman – Tromblon |
||
*Valérie Parent – Valérie |
* Valérie Parent – Valérie |
||
*Alexandra Fandango – Kalifa |
* Alexandra Fandango – Kalifa |
||
*Olivier Cotica – Benichou |
* Olivier Cotica – Benichou |
||
*André Laime – starszy mężczyzna w szpitalu |
* André Laime – starszy mężczyzna w szpitalu |
||
*Édith Le Merdy – pielęgniarka |
* Édith Le Merdy – pielęgniarka |
||
*Gina Cotica – matka (ofiara) |
* Gina Cotica – matka (ofiara) |
||
*Ricardo Cotica – dziecko (ofiara) |
* Ricardo Cotica – dziecko (ofiara) |
||
*Pierre Vanbraekel – ojciec (ofiara) |
* Pierre Vanbraekel – ojciec (ofiara) |
||
*Sylviane Godé – ofiara gwałtu, Martine |
* Sylviane Godé – ofiara gwałtu, Martine |
||
*Zoltan Tobolik – mąż ofiary gwałtu |
* Zoltan Tobolik – mąż ofiary gwałtu |
||
*Marcel Engels – kamerzysta |
* Marcel Engels – kamerzysta |
||
*Franco Piscopo – inżynier dźwięku |
* Franco Piscopo – inżynier dźwięku |
||
*Venelin Poikov – listonosz 1 |
* Venelin Poikov – listonosz 1 |
||
*Fernaud Dubois – listonosz 2 |
* Fernaud Dubois – listonosz 2 |
||
*Alain François – wideoreporter |
* Alain François – wideoreporter |
||
*Antoine Chapelot – kelner 1 |
* Antoine Chapelot – kelner 1 |
||
*Hughes Tavier – kelner 2 |
* Hughes Tavier – kelner 2 |
||
*Pol Vanderwarren – adwokat Bena |
* Pol Vanderwarren – adwokat Bena |
||
*Anne LaGrange – dziennikarz |
* Anne LaGrange – dziennikarz |
||
*Paul Bottemanne – taksówkarz |
* Paul Bottemanne – taksówkarz |
||
*Vincent Merveille – bokser |
* Vincent Merveille – bokser |
||
*Irene Gilissen – kobieta w pociągu |
* Irene Gilissen – kobieta w pociągu |
||
*Sabine Tavier – pani Pipi |
* Sabine Tavier – pani Pipi |
||
*Annamaria Szomolanyiova – skrzypaczka |
* Annamaria Szomolanyiova – skrzypaczka |
||
*Carlos Campo Miranda – stróż nocny |
* Carlos Campo Miranda – stróż nocny |
||
*Laurence D'Hondt – dziennikarz |
* Laurence D'Hondt – dziennikarz |
||
*Daniel Tursh – dziennikarz |
* Daniel Tursh – dziennikarz |
||
*Benoît Mariage – dziennikarz |
* Benoît Mariage – dziennikarz |
||
*Emmanuelle Bada – dziennikarz |
* Emmanuelle Bada – dziennikarz |
||
*Stéphane Aubier – dziennikarz |
* Stéphane Aubier – dziennikarz |
||
*Jean-Paul Geets – klient Malou |
* Jean-Paul Geets – klient Malou |
||
*Pascal Lebrun – ofiara drugoplanowa |
* Pascal Lebrun – ofiara drugoplanowa |
||
*Stephanie Aubier – ofiara drugoplanowa |
* Stephanie Aubier – ofiara drugoplanowa |
||
*Alain Hologne – ofiara drugoplanowa |
* Alain Hologne – ofiara drugoplanowa |
||
*Micheline Hologne – ofiara drugoplanowa |
* Micheline Hologne – ofiara drugoplanowa |
||
*Philippe Blasband – ofiara drugoplanowa |
* Philippe Blasband – ofiara drugoplanowa |
||
*Aldo Fostier – ofiara drugoplanowa |
* Aldo Fostier – ofiara drugoplanowa |
||
*Jean-Pol Cavillot – ofiara drugoplanowa |
* Jean-Pol Cavillot – ofiara drugoplanowa |
||
*Anny Nologne – ofiara drugoplanowa |
* Anny Nologne – ofiara drugoplanowa |
||
*Elaine Leonard – ofiara drugoplanowa |
* Elaine Leonard – ofiara drugoplanowa |
||
*Marie Travier – ofiara drugoplanowa |
* Marie Travier – ofiara drugoplanowa |
||
*Bruno Belvaux – ofiara drugoplanowa |
* Bruno Belvaux – ofiara drugoplanowa |
||
*Lucien Belvaux – ofiara drugoplanowa |
* Lucien Belvaux – ofiara drugoplanowa |
||
*Jean-Claude Maschetti – ofiara drugoplanowa |
* Jean-Claude Maschetti – ofiara drugoplanowa |
||
==Wersja polska== |
== Wersja polska == |
||
Polska wersja filmu została wydana przez Best Film na kasecie [[VHS]] w [[1994]]. Tekst polski opracowała Monika Kulesza, a czytał [[Tomasz Knapik]]. |
Polska wersja filmu została wydana przez Best Film na kasecie [[VHS]] w [[1994]]. Tekst polski opracowała Monika Kulesza, a czytał [[Tomasz Knapik]]. |
||
==Linki zewnętrzne== |
== Linki zewnętrzne == |
||
*[http://www.film.join.pl/prace/czlowiek_pogryzl_psa.html Obszerna recenzja filmu] |
* [http://www.film.join.pl/prace/czlowiek_pogryzl_psa.html Obszerna recenzja filmu] |
||
[[ |
[[Kategoria:Belgijskie filmy]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Filmy z 1992 roku]] |
[[Kategoria:Filmy z 1992 roku]] |
||
⚫ | |||
[[de:Mann beißt Hund]] |
[[de:Mann beißt Hund]] |
Wersja z 21:45, 23 gru 2008
Język | |
---|---|
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Montaż | |
Produkcja | |
Dystrybucja |
Człowiek pogryzł psa – belgijski thriller (uważany również za czarną komedię) wyprodukowany w 1992. Zdobywca wielu nagród i nominacji. Premiera filmu odbyła się na Festiwalu w Cannes. Film charakteryzuje się niedbałym montażem, błędami dźwiękowymi i zdjęciowymi, filmowaniem "z ręki". Nagrany jest w technice czarno-białej. Zabiegi te miały stworzyć wrażenie filmu dokumentalnego i realności akcji.
Opowiada o zawodowym mordercy, Benie, zabijającym a następnie okradającym listonoszy, emerytów, ludzi średnio zamożnych, ale nigdy znanych i bogatych. Pełny jest pseudo-filozoficznych monologów głównego bohatera. Uważany za jeden z najbardziej okrutnych filmów w historii kinematografii – polska wersja filmu (VHS) była reklamowana sloganem: Przerażenie i okrucieństwo – do dziś nie wiedziałeś co to znaczy.
Nominacje i nagrody
- 1992 – nagroda SACD za najlepszy film pełnometrażowy na Festiwalu Filmowym w Cannes
- 1992 – nagroda Metro Media na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto (TIFF)
- 1992 – nagrody na Katalońskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w kategoriach najlepszy aktor (Benoît Poelvoorde) i najlepszy film
- 1993 – nominacja do Europejskiej Nagrody Filmowej
- 1993 – nagroda Francuskiego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych w kategorii najlepszy film zagraniczny
- 1994 – nominacja do Saturna
- 1999 – nominacja do nagrody Josepha Plateau
Obsada
- Benoît Poelvoorde – Ben
- Rémy Belvaux – Remy (reporter)
- André Bonzel – Andre (kamerzysta)
- Jean-Marc Chenut – Patrick (dźwiękowiec 1)
- Alain Oppezzi – Franco (dźwiękowiec 2)
- Vincent Tavier – Vincent (dźwiękowiec 3)
- Jacqueline Poelvoorde-Pappaert – matka Bena
- Nelly Pappaert – babcia Bena
- Hector Pappaert – dziadek Bena
- Jenny Drye – Jenny
- Malou Madou – Malou
- Willy Vandenbroeck – Boby
- Rachel Deman – Tromblon
- Valérie Parent – Valérie
- Alexandra Fandango – Kalifa
- Olivier Cotica – Benichou
- André Laime – starszy mężczyzna w szpitalu
- Édith Le Merdy – pielęgniarka
- Gina Cotica – matka (ofiara)
- Ricardo Cotica – dziecko (ofiara)
- Pierre Vanbraekel – ojciec (ofiara)
- Sylviane Godé – ofiara gwałtu, Martine
- Zoltan Tobolik – mąż ofiary gwałtu
- Marcel Engels – kamerzysta
- Franco Piscopo – inżynier dźwięku
- Venelin Poikov – listonosz 1
- Fernaud Dubois – listonosz 2
- Alain François – wideoreporter
- Antoine Chapelot – kelner 1
- Hughes Tavier – kelner 2
- Pol Vanderwarren – adwokat Bena
- Anne LaGrange – dziennikarz
- Paul Bottemanne – taksówkarz
- Vincent Merveille – bokser
- Irene Gilissen – kobieta w pociągu
- Sabine Tavier – pani Pipi
- Annamaria Szomolanyiova – skrzypaczka
- Carlos Campo Miranda – stróż nocny
- Laurence D'Hondt – dziennikarz
- Daniel Tursh – dziennikarz
- Benoît Mariage – dziennikarz
- Emmanuelle Bada – dziennikarz
- Stéphane Aubier – dziennikarz
- Jean-Paul Geets – klient Malou
- Pascal Lebrun – ofiara drugoplanowa
- Stephanie Aubier – ofiara drugoplanowa
- Alain Hologne – ofiara drugoplanowa
- Micheline Hologne – ofiara drugoplanowa
- Philippe Blasband – ofiara drugoplanowa
- Aldo Fostier – ofiara drugoplanowa
- Jean-Pol Cavillot – ofiara drugoplanowa
- Anny Nologne – ofiara drugoplanowa
- Elaine Leonard – ofiara drugoplanowa
- Marie Travier – ofiara drugoplanowa
- Bruno Belvaux – ofiara drugoplanowa
- Lucien Belvaux – ofiara drugoplanowa
- Jean-Claude Maschetti – ofiara drugoplanowa
Wersja polska
Polska wersja filmu została wydana przez Best Film na kasecie VHS w 1994. Tekst polski opracowała Monika Kulesza, a czytał Tomasz Knapik.