Cnoty kardynalne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Patriciusx (dyskusja | edycje) drobne merytoryczne usunięty niepotrzebny synonim |
m robot dodaje: cs:Kardinální ctnosti, sk:Kardinálne cnosti |
||
Linia 30: | Linia 30: | ||
[[Kategoria:Teologia chrześcijańska]] |
[[Kategoria:Teologia chrześcijańska]] |
||
[[cs:Kardinální ctnosti]] |
|||
[[da:Kardinaldyder]] |
[[da:Kardinaldyder]] |
||
[[de:Kardinaltugend]] |
[[de:Kardinaltugend]] |
||
Linia 40: | Linia 41: | ||
[[no:Kardinaldyd]] |
[[no:Kardinaldyd]] |
||
[[pt:Virtudes cardinais]] |
[[pt:Virtudes cardinais]] |
||
[[sk:Kardinálne cnosti]] |
|||
[[sv:Kardinaldygder]] |
[[sv:Kardinaldygder]] |
||
[[th:คุณธรรมพื้นฐานสี่ประการที่ควรเคารพ]] |
[[th:คุณธรรมพื้นฐานสี่ประการที่ควรเคารพ]] |
Wersja z 17:22, 31 gru 2008
Cnoty kardynalne (łac. cardo - zawias) - pojęcie w chrześcijaństwie oznaczające cnoty ludzkie (KKK 1810), które odgrywają kluczową rolę i dlatego nazywa się je cnotami "kardynalnymi"; wszystkie inne grupują się wokół nich (KKK 1805).
Wyróżnia się 4 cnoty kardynalne:
Wymienione są one w Mdr 8,7: I jeśli kto miłuje sprawiedliwość – jej to dziełem są cnoty: uczy bowiem umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa.
Iustitia (Sprawiedliwość) |
Fortitudo (Męstwo) |
Sapientia (Roztropność) |
Temperantia (Umiarkowanie) | |
---|---|---|---|---|
Uznawane przez niektórych za zapożyczone od filozofów starożytnych, przede wszystkim od Platona.
U Platona
Platon wyodrębnił trzy części duszy i każdej przypisał określony rodzaj cnoty: cnotą duszy rozumnej jest mądrość (roztropność) i jej osiąganie oraz podporządkowanie się niższych części rozumowi; duszy popędliwej – męstwo, a duszy pożądliwej – panowanie nad sobą, czyli wstrzemięźliwość (umiarkowanie). Te trzy cnoty podporządkowane były czwartej – sprawiedliwości, która pojawia się wtedy, gdy każda z części duszy we właściwy sposób kieruje się przynależną jej cnotą. Jest to teoria czterech cnót, zwanych niekiedy kardynalnymi.