Wełna mineralna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m robot dodaje: no:Mineralull |
→Wady wełny mineralnej: drobne techniczne |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
Jeszcze pod koniec lat osiemdziesiątych, produkowano w Polsce wełnę mineralną z [[Żużel wielkopiecowy|żużli wielkopiecowych]]. Materiał ten, pomimo podobnej struktury, posiadał gorsze parametry użytkowe. Bezpiecznie można było go stosować w temperaturze do + 600°C. Ciężar objętościowy 100 – 150 kg/m<sup>3</sup>. Był to materiał silnie chłonący wodę (nie był hydrofobizowany), często zawierał liczne zanieczyszczenia np. [[siarka|siarką]]. Dla rozróżnienia wełnę z żużla nazywano też wełną żużlową, a wełnę z kamienia bazaltowego wełną bazaltową. Dzisiaj wełna żużlowa jest jeszcze produkowana, ale poza granicami naszego kraju. Obecnie są produkowane różne gatunki wełny mineralnej z których większość wymaga zastosowania środków ochronnych ze względu na to, że podczas montażu i obróbki może dochodzić do podrażnienia błon śluzowych układu oddechowego oraz oczu drobinami wełny. |
Jeszcze pod koniec lat osiemdziesiątych, produkowano w Polsce wełnę mineralną z [[Żużel wielkopiecowy|żużli wielkopiecowych]]. Materiał ten, pomimo podobnej struktury, posiadał gorsze parametry użytkowe. Bezpiecznie można było go stosować w temperaturze do + 600°C. Ciężar objętościowy 100 – 150 kg/m<sup>3</sup>. Był to materiał silnie chłonący wodę (nie był hydrofobizowany), często zawierał liczne zanieczyszczenia np. [[siarka|siarką]]. Dla rozróżnienia wełnę z żużla nazywano też wełną żużlową, a wełnę z kamienia bazaltowego wełną bazaltową. Dzisiaj wełna żużlowa jest jeszcze produkowana, ale poza granicami naszego kraju. Obecnie są produkowane różne gatunki wełny mineralnej z których większość wymaga zastosowania środków ochronnych ze względu na to, że podczas montażu i obróbki może dochodzić do podrażnienia błon śluzowych układu oddechowego oraz oczu drobinami wełny. |
||
Zobacz też |
== Zobacz też == |
||
* [[podstawowe materiały budowlane]] |
|||
– |
|||
{{commons|Thermal insulation}} |
{{commons|Thermal insulation}} |
||
[[Kategoria:Materiały budowlane]] |
[[Kategoria:Materiały budowlane]] |
||
Wersja z 18:15, 18 mar 2009
Wełna mineralna (wełna kamienna) – materiał izolacyjny pochodzenia mineralnego. Używany w budownictwie do izolacji termicznych i akustycznych ścian zewnętrznych i wewnętrznych, stropów i podłóg, dachów i stropodachów oraz ciągów instalacyjnych. Także jako rdzeń izolacyjno – konstrukcyjny budowlanych płyt warstwowych. Obecnie wełnę mineralną produkuje się zazwyczaj z kamienia bazaltowego, który topi się w temperaturze + 1400°C, po stopieniu poddaje się go procesowi rozwłóknienia. Do tak powstałych włókien kamiennych dodawane jest lepiszcze. Włókna poddaje się również procesowi hydrofobizacji, w wyniku tego procesu produkty z wełny mineralnej nie chłoną wody. Otrzymany materiał, jako wyrób stosowany jest w postaci płyt, filcy, mat, otulin lub luzem. Ciężar objętościowy w zależności od wyrobu waha się od 20 kg/m3 dla wełny mineralnej w postaci granulatu (luzem) do 180 kg/m3 dla najtwardszych płyt.
Wełna mineralna posiada niski współczynnik przewodności cieplnej (tzw. lambda). Wynosi on od ok. 0,034 do 0,050 W/(m*K). Jest on uzależniony przede wszystkim od splątania włókien (technologii produkcji) i od gęstości własnej.
Właściwości wełny mineralnej
- izolacyjność termiczna (niski współczynnik przewodzenia ciepła)
- niepalność i ognioodporność
- zdolność pochłaniania dźwięków
- stabilność kształtu i wymiaru
- sprężystość i wytrzymałość mechaniczna
- odporność biologiczna i chemiczna
- wodoodporność i paroprzepuszczalność
Wady wełny mineralnej
- higroskopijność i nasiąkliwość
- większy cieżar własny od innych materiałów izolujących (większy koszt montażu)
Jako genezę powstania pomysłu produkcji wełny mineralnej podaje się wyniki badań wulkanu Kilauea na Hawajach. Podczas erupcji, skały były topione i wyrzucane z wielką siłą w powietrze. Stygnąc na silnym wietrze, część lawy zmieniała się w włókna. Miejscowa legenda głosiła, że są to włosy bogini – królowej wulkanu Peleacute, rwącej sobie je z głowy ze złości.
Innym materiałem o podobnej technologii i zastosowaniu jest wełna szklana.
Jeszcze pod koniec lat osiemdziesiątych, produkowano w Polsce wełnę mineralną z żużli wielkopiecowych. Materiał ten, pomimo podobnej struktury, posiadał gorsze parametry użytkowe. Bezpiecznie można było go stosować w temperaturze do + 600°C. Ciężar objętościowy 100 – 150 kg/m3. Był to materiał silnie chłonący wodę (nie był hydrofobizowany), często zawierał liczne zanieczyszczenia np. siarką. Dla rozróżnienia wełnę z żużla nazywano też wełną żużlową, a wełnę z kamienia bazaltowego wełną bazaltową. Dzisiaj wełna żużlowa jest jeszcze produkowana, ale poza granicami naszego kraju. Obecnie są produkowane różne gatunki wełny mineralnej z których większość wymaga zastosowania środków ochronnych ze względu na to, że podczas montażu i obróbki może dochodzić do podrażnienia błon śluzowych układu oddechowego oraz oczu drobinami wełny.
Zobacz też
