Elektrofony elektroniczne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Choć matematyczne modele [[synteza dźwięku|syntezy dźwięku]] przez łączenie [[Składowa harmoniczna|składowych harmonicznych]] znane były od dawna, ich techniczna realizacja nastręczała problemów. Do początku lat 60. jedynym znanym sposobem syntezy przebiegów akustycznych, z wykorzystaniem elektroniki, były lampowe [[układ RLC|oscylatory RLC]]. Ich rozmiary, zużycie energii, emisja ciepła i pola elektromagnetycznego utrudniały techniczną realizację elektronicznej syntezy dźwięków na większą skalę. Dopiero odkrycie [[półprzewodnik]]ów i proces miniaturyzacji elementów wykonanych na ich bazie, z [[układ scalony|układami scalonymi]] włącznie, dało takie możliwości. Od początku lat 60. na rynku zaczęły pojawiać się coraz mniejsze, sprawniejsze i tańsze instrumenty dające olbrzymie możliwości kształtowania dźwięków. Pod koniec lat 70. wraz z rozwojem techniki cyfrowej, analogowa synteza dźwięku została prawie całkiem wyparta przez cyfrową. Od tego czasu instrumenty elektroniczne stały się jeszcze łatwiej dostępne. |
Choć matematyczne modele [[synteza dźwięku|syntezy dźwięku]] przez łączenie [[Składowa harmoniczna|składowych harmonicznych]] znane były od dawna, ich techniczna realizacja nastręczała problemów. Do początku lat 60. jedynym znanym sposobem syntezy przebiegów akustycznych, z wykorzystaniem elektroniki, były lampowe [[układ RLC|oscylatory RLC]]. Ich rozmiary, zużycie energii, emisja ciepła i pola elektromagnetycznego utrudniały techniczną realizację elektronicznej syntezy dźwięków na większą skalę. Dopiero odkrycie [[półprzewodnik]]ów i proces miniaturyzacji elementów wykonanych na ich bazie, z [[układ scalony|układami scalonymi]] włącznie, dało takie możliwości. Od początku lat 60. na rynku zaczęły pojawiać się coraz mniejsze, sprawniejsze i tańsze instrumenty dające olbrzymie możliwości kształtowania dźwięków. Pod koniec lat 70. wraz z rozwojem techniki cyfrowej, analogowa synteza dźwięku została prawie całkiem wyparta przez cyfrową. Od tego czasu instrumenty elektroniczne stały się jeszcze łatwiej dostępne. |
||
Wśród współczesnych instrumentów elektronicznych do niedawna |
Wśród współczesnych instrumentów elektronicznych do niedawna potocznie stosowano podział na [[syntezator]]y i [[sampler (muzyka)|samplery]], lecz obecnie, wskutek łączenia różnych rodzajów [[synteza dźwięku|syntezy]], nie jest on jednoznaczny. |
||
Instrumenty elektroniczne często sterowane są przez [[Sekwencer (muzyka)|sekwencer]] zamiast [[muzyk|muzyka]]. |
Instrumenty elektroniczne często sterowane są przez [[Sekwencer (muzyka)|sekwencer]] zamiast [[muzyk|muzyka]]. |
||
W dobie powszechnego wykorzystywania [[komputer|komputer]]ów do produkcji muzyki powstał nowy rodzaj instrumentów elektronicznych - [[instrumenty wirtualne (muzyka)|instrumenty wirtualne]], czyli [[program komputerowy|programy]] działające pod kontrolą [[sekwencer (muzyka)|sekwencerów]] pełniące rolę [[instrument muzyczny|instrumentów muzycznych]]. |
W dobie powszechnego wykorzystywania [[komputer|komputer]]ów do produkcji muzyki powstał nowy rodzaj instrumentów elektronicznych - [[instrumenty wirtualne (muzyka)|instrumenty wirtualne]], czyli [[program komputerowy|programy]] działające pod kontrolą [[sekwencer (muzyka)|sekwencerów]] pełniące rolę [[instrument muzyczny|instrumentów muzycznych]]. |
||
Wersja z 20:38, 5 lip 2009
Elektroniczne instrumenty muzyczne - grupa instrumentów muzycznych należąca do elektrofonów, w których dźwięk powstaje w drodze syntezy i dociera do słuchacza przez przetwornik elektroakustyczny. Sposób kontroli instrumentu jest bez znaczenia dla tej klasyfikacji.
Choć matematyczne modele syntezy dźwięku przez łączenie składowych harmonicznych znane były od dawna, ich techniczna realizacja nastręczała problemów. Do początku lat 60. jedynym znanym sposobem syntezy przebiegów akustycznych, z wykorzystaniem elektroniki, były lampowe oscylatory RLC. Ich rozmiary, zużycie energii, emisja ciepła i pola elektromagnetycznego utrudniały techniczną realizację elektronicznej syntezy dźwięków na większą skalę. Dopiero odkrycie półprzewodników i proces miniaturyzacji elementów wykonanych na ich bazie, z układami scalonymi włącznie, dało takie możliwości. Od początku lat 60. na rynku zaczęły pojawiać się coraz mniejsze, sprawniejsze i tańsze instrumenty dające olbrzymie możliwości kształtowania dźwięków. Pod koniec lat 70. wraz z rozwojem techniki cyfrowej, analogowa synteza dźwięku została prawie całkiem wyparta przez cyfrową. Od tego czasu instrumenty elektroniczne stały się jeszcze łatwiej dostępne.
Wśród współczesnych instrumentów elektronicznych do niedawna potocznie stosowano podział na syntezatory i samplery, lecz obecnie, wskutek łączenia różnych rodzajów syntezy, nie jest on jednoznaczny. Instrumenty elektroniczne często sterowane są przez sekwencer zamiast muzyka. W dobie powszechnego wykorzystywania komputerów do produkcji muzyki powstał nowy rodzaj instrumentów elektronicznych - instrumenty wirtualne, czyli programy działające pod kontrolą sekwencerów pełniące rolę instrumentów muzycznych.