Kościół Opatrzności Bożej w Kole: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
redakcyjne, grafika
Linia 16: Linia 16:
|commons =
|commons =
}}
}}
[[Plik:Koło - ołtarz ewangelicki.jpg|250px|thumb|right|Ołtarz w kościele]]
[[Plik:Obiekt zabytkowy znak.svg|24px|zabytek|left]]
[[Plik:Koło - ołtarz ewangelicki.jpg|180px|thumb|right|Ołtarz w kościele]]
[[Plik:Koło - Opatrzności.jpg|250px|thumb|right|Wieża kościoła]]
[[Plik:Koło - biblioteka.jpg|250px|thumb|right|Dawna pastorówka, obecnie Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna]]
[[Plik:Koło - biblioteka.jpg|250px|thumb|right|Dawna pastorówka, obecnie Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna]]
'''Kościół Opatrzności Bożej w [[Koło (województwo wielkopolskie)|Kole]]''' – jedyna kolska świątynia wyznania [[Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP|ewangelicko-augsburskiego]]. Wybudowany został w latach 80. [[XIX wiek]]u z inicjatywy ks. Ludwika Teichmanna. Ulokowany jest na [[Osiedle Warszawskie (Koło)|osiedlu Przedmieście Warszawskie]], w pobliżu Mostu Warszawskiego.
'''Kościół Opatrzności Bożej w [[Koło (województwo wielkopolskie)|Kole]]''' – jedyna kolska świątynia wyznania [[Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP|ewangelicko-augsburskiego]]. Wybudowany został w latach 80. [[XIX wiek]]u z inicjatywy ks. Ludwika Teichmanna. Ulokowany jest na [[Osiedle Warszawskie (Koło)|osiedlu Przedmieście Warszawskie]], w pobliżu Mostu Warszawskiego.

[[17 października]] [[1990]] r. kościół wraz z pastorówką został wpisany do rejestru zabytków budynek.


=== Historia ===
=== Historia ===
W drugiej połowie [[XVI wiek]]u [[reformacja]] dotarła na Ziemię Kolską. Wówczas starostą w Kole był Andrzej, a później Stanisław Górka – obaj byli gorliwymi zwolennikami reformy [[Kościół katolicki|Kościoła]] – czyli odnowy nauki i życia. Nabożeństwa odbywały się w kaplicy urządzonej w ich rezydencji. W czasie [[kontrreformacja|kontrreformacji]] wszelki ruch odnowy w okolicach Koła został wyrugowany.
W drugiej połowie [[XVI wiek]]u [[reformacja]] dotarła na Ziemię Kolską. Wówczas starostą w Kole był Andrzej, a później Stanisław Górka – obaj byli gorliwymi zwolennikami reformy [[Kościół katolicki|Kościoła]] – czyli odnowy nauki i życia. Nabożeństwa odbywały się w kaplicy urządzonej w ich rezydencji. W czasie [[kontrreformacja|kontrreformacji]] wszelki ruch odnowy w okolicach Koła został wyrugowany.


Na nowo ewangelicyzm pojawił się w czasie tzw. osadnictwa olęderskiego, kiedy to wśród przybyłych osadników ze [[Śląsk|Śląska]], [[Prusy|Prus]] i [[Saksonia|Saksonii]] większość stanowili luteranie. Powstały wówczas kolonie: [[Majdany (powiat kolski)|Majdany]] (w [[1779]] r.), [[Police Średnie|Police]] ([[1785]] r.), [[Nowe Budki|Budki]] ([[1786]] r.) i [[Szarłatów|Szarłatowo]] ([[1855]] r.).
Na nowo ewangelicyzm pojawił się w czasie tzw. osadnictwa olęderskiego, kiedy to wśród przybyłych osadników ze [[Śląsk|Śląska]], [[Prusy|Prus]] i [[Saksonia|Saksonii]] większość stanowili luteranie. Powstały wówczas kolonie: [[Majdany (powiat kolski)|Majdany]] (w [[1779]] r.), [[Police Średnie|Police]] ([[1785]] r.), [[Nowe Budki|Budki]] ([[1786]] r.) i [[Szarłatów|Szarłatowo]] ([[1855]] r.). Pierwsze nabożeństwa dla ewangelików zamieszkujących Koło odbywały się najpierw w [[Ratusz w Kole|ratuszu]], a później we wspólnej szkole elementarnej.

Pierwsze nabożeństwa dla ewangelików zamieszkujących Koło odbywały się najpierw w [[Ratusz w Kole|ratuszu]], a później we wspólnej szkole elementarnej.


W [[1835]] r. utworzono w Kole filiał podległy parafii ewangelicko-reformowanej (kalwińskiej) w [[Żychlin (województwo wielkopolskie)|Żychlinie]], a w latach [[1845]] – [[1903]] podległy parafii ewangelicko-augsburskiej (luterańskiej) w [[Turek|Turku]]. W połowie [[XIX wiek]]u istniał już [[Cmentarz ewangelicki w Kole|cmentarz ewangelicki]]. Luteranie kolscy zakupili w [[1857]] r. budynek, w którym urządzono kaplicę. Ponieważ była ona zbyt mała postanowiono wybudować kościół. [[7 czerwca]] [[1882]] r. wmurowano kamień węgielny pod budowę, którą zakończoną poświęceniem kościoła – [[15 listopada]] [[1883]] r. W budowę czynnie włączał się hrabia Aleksander Kreutz z [[Kościelec (powiat kolski)|Kościelca]] oraz lokalni ewangelicy. W latach [[1902]] – [[1904]] zbudowano plebanię (obecnie użytkowaną przez Miejską i Powiatową Bibliotekę Publiczną). Kolską parafię ewangelicką erygowano w [[1923]] r.
W [[1835]] r. utworzono w Kole filiał podległy parafii ewangelicko-reformowanej (kalwińskiej) w [[Żychlin (województwo wielkopolskie)|Żychlinie]], a w latach [[1845]] – [[1903]] podległy parafii ewangelicko-augsburskiej (luterańskiej) w [[Turek|Turku]]. W połowie [[XIX wiek]]u istniał już [[Cmentarz ewangelicki w Kole|cmentarz ewangelicki]]. Luteranie kolscy zakupili w [[1857]] r. budynek, w którym urządzono kaplicę. Ponieważ była ona zbyt mała postanowiono wybudować kościół. [[7 czerwca]] [[1882]] r. wmurowano kamień węgielny pod budowę, którą zakończoną poświęceniem kościoła – [[15 listopada]] [[1883]] r. W budowę czynnie włączał się hrabia Aleksander Kreutz z [[Kościelec (powiat kolski)|Kościelca]] oraz lokalni ewangelicy. W latach [[1902]] – [[1904]] zbudowano plebanię (obecnie użytkowaną przez Miejską i Powiatową Bibliotekę Publiczną). Kolską parafię ewangelicką erygowano w [[1923]] r.
Linia 32: Linia 32:
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] świątynia poniosła wielkie straty. Zniszczeniu uległa wieża z kopułą, zniszczono drzwi, skradziono lub zniszczono sprzęt liturgiczny. Władze kościelne sprzedały dzwony parafiom katolickim w [[Osiek Wielki (województwo wielkopolskie)|Osieku Wielkim]] i [[Białków Kościelny|Białkowie Kościelnym]], a ambonę – parafii w [[Dęby Szlacheckie|Dębach Szlacheckich]]. Była to profanacja obiektu sakralnego.
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] świątynia poniosła wielkie straty. Zniszczeniu uległa wieża z kopułą, zniszczono drzwi, skradziono lub zniszczono sprzęt liturgiczny. Władze kościelne sprzedały dzwony parafiom katolickim w [[Osiek Wielki (województwo wielkopolskie)|Osieku Wielkim]] i [[Białków Kościelny|Białkowie Kościelnym]], a ambonę – parafii w [[Dęby Szlacheckie|Dębach Szlacheckich]]. Była to profanacja obiektu sakralnego.


Po wyzwoleniu Koła w [[1945]] r. wielu ewangelików musiało opuścić miasto, w którym się urodzili i wychowali. Ks. mjr [[Ryszard Paszko]], który kilka lat był administratorem kolskiej parafii, został zamordowany w [[Katyń|Katyniu]]. Luteranie musieli walczyć z ówczesną władzą ludową o odzyskanie kościoła. W planach miała powstać na miejscu bożnicy m.in. poczta.
Po wyzwoleniu Koła w [[1945]] r. wielu ewangelików musiało opuścić miasto, w którym się urodzili i wychowali. Ks. mjr [[Ryszard Paszko]], który kilka lat był administratorem kolskiej parafii, został zamordowany w [[Katyń|Katyniu]]. Luteranie musieli walczyć z ówczesną władzą ludową o odzyskanie kościoła. W planach miała powstać na miejscu bożnicy m.in. poczta. [[1 listopada]] [[1952]] r. odprawiono pierwsze nabożeństwo, w zrujnowanym kościele, bez organ, dzwonów i żyrandoli. Niewielka grupa ewangelików kolskich przystąpiła do remontu zabezpieczającego, bowiem do odbudowy wieży i uporządkowania wnętrza brakowało funduszy. Z dniem [[1 stycznia]] [[1968]] r. parafia w Kole stała się filiałem parafii ewangelicko-augsburskiej w [[Konin]]ie.

[[1 listopada]] [[1952]] r. odprawiono pierwsze nabożeństwo, w zrujnowanym kościele, bez organ, dzwonów i żyrandoli. Niewielka grupa ewangelików kolskich przystąpiła do remontu zabezpieczającego, bowiem do odbudowy wieży i uporządkowania wnętrza brakowało funduszy.

Z dniem [[1 stycznia]] [[1968]] r. parafia w Kole stała się filiałem parafii ewangelicko-augsburskiej w [[Konin]]ie.


Do gruntownego remontu kościoła przystąpiono dopiero w latach 90. [[XX wiek]]u. Świątynie wyposażono w ograny i dzwony oraz odrestaurowano wieżę. Do dziś bożnica nie posiada żyrandoli i częściowo posadzki.
Do gruntownego remontu kościoła przystąpiono dopiero w latach 90. [[XX wiek]]u. Świątynie wyposażono w ograny i dzwony oraz odrestaurowano wieżę. Do dziś bożnica nie posiada żyrandoli i częściowo posadzki.


Do rejestru zabytków budynek został wpisany [[17 października]] [[1990]] roku wraz z pastorówką.


===Wygląd kościoła===
===Wygląd kościoła===

Wersja z 14:28, 18 sty 2010

Kościół Opatrzności Bożej
w Kole
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Państwo {{{państwo}}}
Miejscowość

{{{miejscowość}}}

Wyznanie

Kościół Ewangelicko-Augsburski

Rodzaj

kościół filialny

Wezwanie

Opatrzności Bożej

Historia
Data budowy

{{{data budowy}}}

Data poświęcenia

{{{data poświęcenia}}}

Data likwidacji

{{{data likwidacji}}}

Data zniszczenia

{{{data zniszczenia}}}

Data zburzenia

{{{data zburzenia}}}

Data reaktywacji

{{{data reaktywacji}}}

Dane świątyni
Architekt

Bronisław Schuppe

Styl

{{{styl}}}

Budulec

cegła

Stan obecny

{{{stan obecny}}}

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }}
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
[{{{www}}} Strona internetowa]
Ołtarz w kościele
Wieża kościoła
Dawna pastorówka, obecnie Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna

Kościół Opatrzności Bożej w Kole – jedyna kolska świątynia wyznania ewangelicko-augsburskiego. Wybudowany został w latach 80. XIX wieku z inicjatywy ks. Ludwika Teichmanna. Ulokowany jest na osiedlu Przedmieście Warszawskie, w pobliżu Mostu Warszawskiego.

17 października 1990 r. kościół wraz z pastorówką został wpisany do rejestru zabytków budynek.

Historia

W drugiej połowie XVI wieku reformacja dotarła na Ziemię Kolską. Wówczas starostą w Kole był Andrzej, a później Stanisław Górka – obaj byli gorliwymi zwolennikami reformy Kościoła – czyli odnowy nauki i życia. Nabożeństwa odbywały się w kaplicy urządzonej w ich rezydencji. W czasie kontrreformacji wszelki ruch odnowy w okolicach Koła został wyrugowany.

Na nowo ewangelicyzm pojawił się w czasie tzw. osadnictwa olęderskiego, kiedy to wśród przybyłych osadników ze Śląska, Prus i Saksonii większość stanowili luteranie. Powstały wówczas kolonie: Majdany (w 1779 r.), Police (1785 r.), Budki (1786 r.) i Szarłatowo (1855 r.). Pierwsze nabożeństwa dla ewangelików zamieszkujących Koło odbywały się najpierw w ratuszu, a później we wspólnej szkole elementarnej.

W 1835 r. utworzono w Kole filiał podległy parafii ewangelicko-reformowanej (kalwińskiej) w Żychlinie, a w latach 18451903 podległy parafii ewangelicko-augsburskiej (luterańskiej) w Turku. W połowie XIX wieku istniał już cmentarz ewangelicki. Luteranie kolscy zakupili w 1857 r. budynek, w którym urządzono kaplicę. Ponieważ była ona zbyt mała postanowiono wybudować kościół. 7 czerwca 1882 r. wmurowano kamień węgielny pod budowę, którą zakończoną poświęceniem kościoła – 15 listopada 1883 r. W budowę czynnie włączał się hrabia Aleksander Kreutz z Kościelca oraz lokalni ewangelicy. W latach 19021904 zbudowano plebanię (obecnie użytkowaną przez Miejską i Powiatową Bibliotekę Publiczną). Kolską parafię ewangelicką erygowano w 1923 r.

W czasie II wojny światowej świątynia poniosła wielkie straty. Zniszczeniu uległa wieża z kopułą, zniszczono drzwi, skradziono lub zniszczono sprzęt liturgiczny. Władze kościelne sprzedały dzwony parafiom katolickim w Osieku Wielkim i Białkowie Kościelnym, a ambonę – parafii w Dębach Szlacheckich. Była to profanacja obiektu sakralnego.

Po wyzwoleniu Koła w 1945 r. wielu ewangelików musiało opuścić miasto, w którym się urodzili i wychowali. Ks. mjr Ryszard Paszko, który kilka lat był administratorem kolskiej parafii, został zamordowany w Katyniu. Luteranie musieli walczyć z ówczesną władzą ludową o odzyskanie kościoła. W planach miała powstać na miejscu bożnicy m.in. poczta. 1 listopada 1952 r. odprawiono pierwsze nabożeństwo, w zrujnowanym kościele, bez organ, dzwonów i żyrandoli. Niewielka grupa ewangelików kolskich przystąpiła do remontu zabezpieczającego, bowiem do odbudowy wieży i uporządkowania wnętrza brakowało funduszy. Z dniem 1 stycznia 1968 r. parafia w Kole stała się filiałem parafii ewangelicko-augsburskiej w Koninie.

Do gruntownego remontu kościoła przystąpiono dopiero w latach 90. XX wieku. Świątynie wyposażono w ograny i dzwony oraz odrestaurowano wieżę. Do dziś bożnica nie posiada żyrandoli i częściowo posadzki.


Wygląd kościoła

Kościół budowany był w latach 18821883 wg projektu Bronisława Schuppe. Usytuowany jest w kształcie prostokąta na osi wschód-zachód z głównym wyjściem od wschody. Jest to budowla jednonawowa z małym prostokątnym prezbiterium, do którego przylega węższa zakrystia. Również przedsionek jest nieco węższy od nawy. Budynek posiada następujące wymiary: długość 31 m, szerokość 12,5 m, wysokość 9 lub 10 m po środku świątyni. Wewnątrz, po trzech stronach, przebiega chór.

Całość wykonana jest z czerwonej cegły w stylu neogotyckim. Od wschodu, nad przedsionkiem, usytuowana jest wieża wysoka na niecałe 20 metrów, będąca również dzwonnicą. Kościół nakryty jest dachem dwuspadowym, krytym dachówką. Po stronie północnej i południowej znajduje się po pięć bocznych wnęk okiennych.

Duszpasterstwo

Obecnie kościół Opatrzności Bożej w Kole jest filiałem parafii ewangelicko-augsburskiej w Koninie należącej do diecezji pomorsko-wielkopolskiej. Nabożeństwa odbywają się w każdą drugą i czwartą niedzielę miesiąca o godzinie 12.00.

Proboszczem parafii jest od 1976 r. – ks. Andrzej Mendrok z Konina.

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

  • Józef Burszta, 600 lat miasta Koła, Poznań 1963
  • Józef Stanisław Mujta: 635 lat miasta Koła. Koło: Muzeum Technik Ceramicznych : Kolskie Towarzystwo Kulturalne, 1997. ISBN 83-86139-34-X.
  • E. Jaśkowski. Koło w XX wieku. Przegląd wydarzeń. Koło 2003
  • Kazimierz Kasperkiewicz: Miejsca i obiekty walki i pamięci z lat wojny i okupacji 1939-1945 w Kole i powiecie kolskim. Koło: Towarzystwo Przyjaciół Miasta Koła, 2004. ISBN 83-909030-9-1.
  • Głos Kolski – kilka wydań
  • Gazeta Kolska – kilka wydań

Szablon:Bibliografia stop

Zobacz też

Szablon:Portal

Linki zewnętrzne