Carlo Buonaparte: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
qqqqqqqqqqqqq
Xqbot (dyskusja | edycje)
m robot poprawia: eu:Carlo Buonaparte; zmiany kosmetyczne
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:Buonaparte.svg|60px|centre|Herb rodowy Buonaparte]]
[[Plik:Buonaparte.svg|60px|centruj|Herb rodowy Buonaparte]]
'''Carlo Maria Buonaparte''' ([[język włoski|wł.]]), [[język francuski|fr.]] ''Charles-Marie Bonaparte'' (ur. [[29 marca]] [[1746]] w [[Ajaccio]] - zm. [[24 lutego]] [[1785]] w [[Montpellier]]). Był ojcem trzynaściorga dzieci, w tym: [[Józef Bonaparte|Józefa Bonaparte]] - krótkotrwałego króla [[Królestwo Neapolu|Neapolu]], późniejszego króla [[Hiszpania|Hiszpanii]], [[Napoleon I|Napoleona I]] - Cesarza Francuzów, [[Ludwik Bonaparte|Ludwika ]] - krótkotrwałego króla [[Holandia|Holandii]], [[Lucjan Bonaparte|Lucjana]], [[Hieronim Bonaparte|Hieronima]], [[Eliza Bonaparte|Elizy]] i [[Karolina Bonaparte|Karoliny ]]. Był dziadkiem [[Napoleon II Bonaparte|Napoleona II]] i [[Napoleon III Bonaparte|Napoleona III]].
'''Carlo Maria Buonaparte''' ([[język włoski|wł.]]), [[język francuski|fr.]] ''Charles-Marie Bonaparte'' (ur. [[29 marca]] [[1746]] w [[Ajaccio]] - zm. [[24 lutego]] [[1785]] w [[Montpellier]]). Był ojcem trzynaściorga dzieci, w tym: [[Józef Bonaparte|Józefa Bonaparte]] - krótkotrwałego króla [[Królestwo Neapolu|Neapolu]], późniejszego króla [[Hiszpania|Hiszpanii]], [[Napoleon I|Napoleona I]] - Cesarza Francuzów, [[Ludwik Bonaparte|Ludwika]] - krótkotrwałego króla [[Holandia|Holandii]], [[Lucjan Bonaparte|Lucjana]], [[Hieronim Bonaparte|Hieronima]], [[Eliza Bonaparte|Elizy]] i [[Karolina Bonaparte|Karoliny]] . Był dziadkiem [[Napoleon II Bonaparte|Napoleona II]] i [[Napoleon III Bonaparte|Napoleona III]].
[[Grafika:CarloB.jpg|thumb|right|200px|Carlo Maria Buonaparte]]
[[Plik:CarloB.jpg|mały|prawo|200px|Carlo Maria Buonaparte]]


== Młodość ==
== Młodość ==
Karol Maria był synem Józefa Marii i Marii Anny Saverii de Pallavicino
Karol Maria był synem Józefa Marii i Marii Anny Saverii de Pallavicino
pochodzących z drobnej [[szlachta korsykańska|szlachty korsykańskiej]]. W roku [[1760]] został osierocony przez ojca i wychowaniem chłopca zajął się brat dziadka, [[archidiakon]] ''Luciano Buonaparte'', który wysłał go na studia prawnicze do [[Rzym|Rzymu]] i [[Piza|Pizy]], gdzie Carlo uzyskał [[doktorat]]. W wieku lat 18 Karol Maria powrócił na Korsykę i zawarł związek małżeński z (prawdopodobnie, istnieje rozbieżność dat) czternastoletnią [[Letycja Buonaparte|Letycją Ramolino]]. Małżonkowie doczekali się trzynastu potomków, z których ośmioro dożyło wieku dorosłego.
pochodzących z drobnej [[szlachta korsykańska|szlachty korsykańskiej]]. W roku [[1760]] został osierocony przez ojca i wychowaniem chłopca zajął się brat dziadka, [[archidiakon]] ''Luciano Buonaparte'', który wysłał go na studia prawnicze do [[Rzym]]u i [[Piza|Pizy]], gdzie Carlo uzyskał [[doktorat]]. W wieku lat 18 Karol Maria powrócił na Korsykę i zawarł związek małżeński z (prawdopodobnie, istnieje rozbieżność dat) czternastoletnią [[Letycja Buonaparte|Letycją Ramolino]]. Małżonkowie doczekali się trzynastu potomków, z których ośmioro dożyło wieku dorosłego.


== Powstanie na Korsyce ==
== Powstanie na Korsyce ==
W czasie powstania o niepodległość Korsyki kierowanego przez [[Pasquale Paoli]] ([[1768]]) małżonkowie Buonaparte stali po stronie insurgentów, ale nie udali się wraz z nim na wygnanie do [[Anglia|Anglii]] w roku [[1769]], lecz pozostali na Korsyce i przyłączyli się do partii profrancuskiej. Karol Maria zdobył przychylność francuskiego [[gubernator|gubernatora]] ''Marboeufa'' i został mianowany radcą królewskim, [[asesor|asesorem]] w sądzie w Ajaccio i otrzymał potwierdzenie szlachectwa, co mu umożliwiło umieszczenie części dzieci w ekskluzywnych zakładach wychowawczych we Francji, finansowanych ze szkatuły królewskiej.
W czasie powstania o niepodległość Korsyki kierowanego przez [[Pasquale Paoli]] ([[1768]]) małżonkowie Buonaparte stali po stronie insurgentów, ale nie udali się wraz z nim na wygnanie do [[Anglia|Anglii]] w roku [[1769]], lecz pozostali na Korsyce i przyłączyli się do partii profrancuskiej. Karol Maria zdobył przychylność francuskiego [[gubernator]]a ''Marboeufa'' i został mianowany radcą królewskim, [[asesor]]em w sądzie w Ajaccio i otrzymał potwierdzenie szlachectwa, co mu umożliwiło umieszczenie części dzieci w ekskluzywnych zakładach wychowawczych we Francji, finansowanych ze szkatuły królewskiej.


We Francji był tylko trzy razy w życiu: w r.[[1778]] odwożąc synów [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]] i [[Józef Bonaparte|Józefa]] do instytutu w [[Autun]] oraz w [[1783]], jadąc z dziećmi [[Lucjan Bonaparte|Lucjanem]] i [[Eliza Bonaparte|Elizą]] do szkół w [[Saint-Cyr]]. Za trzecim razem pojechał w listopadzie [[1784]] na proces do Montpellier, gdzie zmarł w lutym 1785 na [[rak (choroba)|raka]] żołądka.
We Francji był tylko trzy razy w życiu: w r.[[1778]] odwożąc synów [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]] i [[Józef Bonaparte|Józefa]] do instytutu w [[Autun]] oraz w [[1783]], jadąc z dziećmi [[Lucjan Bonaparte|Lucjanem]] i [[Eliza Bonaparte|Elizą]] do szkół w [[Saint-Cyr]]. Za trzecim razem pojechał w listopadzie [[1784]] na proces do Montpellier, gdzie zmarł w lutym 1785 na [[rak (choroba)|raka]] żołądka.


Pochowany został w Montpellier, syn Lucjan przeniósł zwłoki około r. [[1800]] do [[Saint-Leu]]. W roku [[1851]] przeniesione zostały do Ajaccio, zaś po wybudowaniu przez Napoleona III Kaplicy Cesarskiej przy katedrze w Ajaccio ([[1861]]) złożone tam obok małżonki.
Pochowany został w Montpellier, syn Lucjan przeniósł zwłoki około r. [[1800]] do [[Saint-Leu]]. W roku [[1851]] przeniesione zostały do Ajaccio, zaś po wybudowaniu przez Napoleona III Kaplicy Cesarskiej przy katedrze w Ajaccio ([[1861]]) złożone tam obok małżonki.


== Dalsza rodzina ==
== Dalsza rodzina ==
Siostra Karola Marii - ''Isabella Maria Buonaparte'', poślubiła korsykańskiego szlachcica ''Ludwika Antoniego Ornano''. Syn tej pary - hrabia [[Filip-Antoni d'Ornano]], został później [[marszałkowie Francji|marszałkiem Francji]] i drugim mężem [[Maria Walewska|Marii Walewskiej]].
Siostra Karola Marii - ''Isabella Maria Buonaparte'', poślubiła korsykańskiego szlachcica ''Ludwika Antoniego Ornano''. Syn tej pary - hrabia [[Filip-Antoni d'Ornano]], został później [[marszałkowie Francji|marszałkiem Francji]] i drugim mężem [[Maria Walewska|Marii Walewskiej]].


==Bibliografia==
== Bibliografia ==
*''Biographie Générale'', 1- 48, Paris 1866
* ''Biographie Générale'', 1- 48, Paris 1866


{{Władca-Bonaparte|poprzednik=[[Giuseppe Maria Buonaparte]]|następca=[[Józef Bonaparte]]|lata=}}
{{Władca-Bonaparte|poprzednik=[[Giuseppe Maria Buonaparte]]|następca=[[Józef Bonaparte]]|lata=}}


[[Kategoria:Bonapartowie]]
[[Kategoria:Bonapartowie]]
[[kategoria:urodzeni w 1746|Buonaparte, Carlo Maria]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1746|Buonaparte, Carlo Maria]]
[[kategoria:zmarli w 1785|Buonaparte, Carlo Maria]]
[[Kategoria:Zmarli w 1785|Buonaparte, Carlo Maria]]
[[Kategoria:Korsykanie|Buonaparte, Carlo Maria]]
[[Kategoria:Korsykanie|Buonaparte, Carlo Maria]]


Linia 33: Linia 33:
[[en:Carlo Buonaparte]]
[[en:Carlo Buonaparte]]
[[es:Carlo Buonaparte]]
[[es:Carlo Buonaparte]]
[[eu:Charles Bonaparte]]
[[eu:Carlo Buonaparte]]
[[fr:Charles Bonaparte]]
[[fr:Charles Bonaparte]]
[[it:Carlo Maria Buonaparte]]
[[it:Carlo Maria Buonaparte]]

Wersja z 08:23, 14 lut 2010

Herb rodowy Buonaparte
Herb rodowy Buonaparte

Carlo Maria Buonaparte (wł.), fr. Charles-Marie Bonaparte (ur. 29 marca 1746 w Ajaccio - zm. 24 lutego 1785 w Montpellier). Był ojcem trzynaściorga dzieci, w tym: Józefa Bonaparte - krótkotrwałego króla Neapolu, późniejszego króla Hiszpanii, Napoleona I - Cesarza Francuzów, Ludwika - krótkotrwałego króla Holandii, Lucjana, Hieronima, Elizy i Karoliny . Był dziadkiem Napoleona II i Napoleona III.

Carlo Maria Buonaparte

Młodość

Karol Maria był synem Józefa Marii i Marii Anny Saverii de Pallavicino pochodzących z drobnej szlachty korsykańskiej. W roku 1760 został osierocony przez ojca i wychowaniem chłopca zajął się brat dziadka, archidiakon Luciano Buonaparte, który wysłał go na studia prawnicze do Rzymu i Pizy, gdzie Carlo uzyskał doktorat. W wieku lat 18 Karol Maria powrócił na Korsykę i zawarł związek małżeński z (prawdopodobnie, istnieje rozbieżność dat) czternastoletnią Letycją Ramolino. Małżonkowie doczekali się trzynastu potomków, z których ośmioro dożyło wieku dorosłego.

Powstanie na Korsyce

W czasie powstania o niepodległość Korsyki kierowanego przez Pasquale Paoli (1768) małżonkowie Buonaparte stali po stronie insurgentów, ale nie udali się wraz z nim na wygnanie do Anglii w roku 1769, lecz pozostali na Korsyce i przyłączyli się do partii profrancuskiej. Karol Maria zdobył przychylność francuskiego gubernatora Marboeufa i został mianowany radcą królewskim, asesorem w sądzie w Ajaccio i otrzymał potwierdzenie szlachectwa, co mu umożliwiło umieszczenie części dzieci w ekskluzywnych zakładach wychowawczych we Francji, finansowanych ze szkatuły królewskiej.

We Francji był tylko trzy razy w życiu: w r.1778 odwożąc synów Napoleona i Józefa do instytutu w Autun oraz w 1783, jadąc z dziećmi Lucjanem i Elizą do szkół w Saint-Cyr. Za trzecim razem pojechał w listopadzie 1784 na proces do Montpellier, gdzie zmarł w lutym 1785 na raka żołądka.

Pochowany został w Montpellier, syn Lucjan przeniósł zwłoki około r. 1800 do Saint-Leu. W roku 1851 przeniesione zostały do Ajaccio, zaś po wybudowaniu przez Napoleona III Kaplicy Cesarskiej przy katedrze w Ajaccio (1861) złożone tam obok małżonki.

Dalsza rodzina

Siostra Karola Marii - Isabella Maria Buonaparte, poślubiła korsykańskiego szlachcica Ludwika Antoniego Ornano. Syn tej pary - hrabia Filip-Antoni d'Ornano, został później marszałkiem Francji i drugim mężem Marii Walewskiej.

Bibliografia

  • Biographie Générale, 1- 48, Paris 1866

Szablon:Władca-Bonaparte