Podniesienie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
drobne redakcyjne, interwiki |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
Niekiedy podniesieniu towarzyszy dźwięk dzwonków lub okadzanie; wierni przyklękają i pochylają głowy. |
Niekiedy podniesieniu towarzyszy dźwięk dzwonków lub okadzanie; wierni przyklękają i pochylają głowy. |
||
Zwyczaj ten wprowadzono około XIII |
Zwyczaj ten wprowadzono około [[XIII wiek]]u, utrwalony zaś został po reformie liturgicznej [[Sobór trydencki|Soboru trydenckiego]] (1563), by umożliwić wiernym oddanie czci niewidocznej dla nich hostii, kapłan bowiem odprawiał Mszę świętą odwrócony plecami do ludzi. |
||
Istnienie podniesienia potwierdzają w Polsce średniowieczne żywoty świętych. Autor żywotu bł. Kingi podkreśla, że świątobliwa klaryska wpatrywała się z załzawionymi oczyma podczas Mszy świętej w Ciało Pańskie, gdy w momencie podniesienia miały uderzać dzwony zwołujące wiernych do oglądania i adoracji Przeistoczenia chleba w [[Ciało Chrystusa]]. |
Istnienie podniesienia potwierdzają w Polsce średniowieczne żywoty świętych. Autor żywotu bł. [[Święta Kinga|Kingi]] podkreśla, że świątobliwa klaryska wpatrywała się z załzawionymi oczyma podczas Mszy świętej w Ciało Pańskie, gdy w momencie podniesienia miały uderzać dzwony zwołujące wiernych do oglądania i adoracji Przeistoczenia chleba w [[Ciało Chrystusa]]. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
[[Kategoria: Liturgia chrześcijańska]] |
[[Kategoria: Liturgia chrześcijańska]] |
||
[[en:Elevation (liturgy)]] |
|||
[[cs:Pozdvihování]] |
|||
[[de:Elevation (Liturgie)]] |
|||
[[fi:Elevaatio]] |
|||
[[sv:Elevation (liturgi)]] |
Wersja z 10:24, 16 lut 2010
Podniesienie - część Mszy świętej, w której kapłan po przeistoczeniu (konsekracji) podnosi w górę hostię i kielich, ukazując zgromadzonym wiernym Ciało i Krew Chrystusa.
Niekiedy podniesieniu towarzyszy dźwięk dzwonków lub okadzanie; wierni przyklękają i pochylają głowy.
Zwyczaj ten wprowadzono około XIII wieku, utrwalony zaś został po reformie liturgicznej Soboru trydenckiego (1563), by umożliwić wiernym oddanie czci niewidocznej dla nich hostii, kapłan bowiem odprawiał Mszę świętą odwrócony plecami do ludzi.
Istnienie podniesienia potwierdzają w Polsce średniowieczne żywoty świętych. Autor żywotu bł. Kingi podkreśla, że świątobliwa klaryska wpatrywała się z załzawionymi oczyma podczas Mszy świętej w Ciało Pańskie, gdy w momencie podniesienia miały uderzać dzwony zwołujące wiernych do oglądania i adoracji Przeistoczenia chleba w Ciało Chrystusa.
Bibliografia
- Mirosław Korolko, Leksykon kultury religijnej w Polsce, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "ADAM", Warszawa 1999, s. 422.
- Nicole Lemaître, Marie-Thérèse Quinson, Véronique Sot, Słownik kultury chrześcijańskiej, przeł. i uzup. Tadeusz Szafrański, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1997, s. 240.