Neferites I: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
 
m chyba jednak nie flotę ateńską
Linia 3: Linia 3:
Doszedł do władzy jesienią 399 p.n.e., najprawdopodobniej po uwięzieniu i straceniu poprzedniego faraona [[Amyrtajos]]a.
Doszedł do władzy jesienią 399 p.n.e., najprawdopodobniej po uwięzieniu i straceniu poprzedniego faraona [[Amyrtajos]]a.


Początkowo prowadził aktywną politykę zagraniczną, skierowaną przeciwko [[Persja|Persji]]. Wyrazem jej było przymierze zawarte przez Neferitesa z królem [[Sparta|Sparty]] Agesilaosem, przypieczętowane wysłaniem przez Egipt pomocy w postaci 500 tysięcy korców zboża i wyposażenia dla 100 trójrzędowców. Flota wioząca to zaopatrzenie została przyłapana koło [[Rodos]] przez flotę [[Ateny|ateńską]] dowodzoną przez ateńskiego najemnika w służbie perskiej [[Konon]]a i rozbita.
Początkowo prowadził aktywną politykę zagraniczną, skierowaną przeciwko [[Persja|Persji]]. Wyrazem jej było przymierze zawarte przez Neferitesa z królem [[Sparta|Sparty]] [[Agesilaos]]em, przypieczętowane wysłaniem przez [[Egipt]] pomocy w postaci 500 tysięcy korców zboża i wyposażenia dla 100 trójrzędowców. Flota wioząca to zaopatrzenie została jednak przyłapana koło [[Rodos]] przez flotę dowodzoną przez ateńskiego najemnika w służbie perskiej [[Konon]]a i rozbita.


Po tej porażce Neferites wycofał się z aktywnej polityki zagranicznej, kierując uwagę na sprawy wewnętrzne. Rozwinął w tym czasie intensywną działalność budowlaną.
Po tej porażce Neferites wycofał się z aktywnej polityki zagranicznej, kierując uwagę na sprawy wewnętrzne. Rozwinął w tym czasie intensywną działalność budowlaną.

Wersja z 17:32, 1 maj 2004

Neferites I (399 p.n.e.-393 p.n.e.) pierwszy faraon XXIX dynastii.

Doszedł do władzy jesienią 399 p.n.e., najprawdopodobniej po uwięzieniu i straceniu poprzedniego faraona Amyrtajosa.

Początkowo prowadził aktywną politykę zagraniczną, skierowaną przeciwko Persji. Wyrazem jej było przymierze zawarte przez Neferitesa z królem Sparty Agesilaosem, przypieczętowane wysłaniem przez Egipt pomocy w postaci 500 tysięcy korców zboża i wyposażenia dla 100 trójrzędowców. Flota wioząca to zaopatrzenie została jednak przyłapana koło Rodos przez flotę dowodzoną przez ateńskiego najemnika w służbie perskiej Konona i rozbita.

Po tej porażce Neferites wycofał się z aktywnej polityki zagranicznej, kierując uwagę na sprawy wewnętrzne. Rozwinął w tym czasie intensywną działalność budowlaną.