Elektrofil: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot dodaje: sr:Elektrofil |
m robot dodaje: sh:Elektrofil |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
[[pt:Eletrófilo]] |
[[pt:Eletrófilo]] |
||
[[sr:Elektrofil]] |
[[sr:Elektrofil]] |
||
[[sh:Elektrofil]] |
|||
[[fi:Elektrofiili]] |
[[fi:Elektrofiili]] |
||
[[sv:Elektrofil]] |
[[sv:Elektrofil]] |
Wersja z 03:42, 1 lis 2010
Elektrofil – to cząsteczka lub grupa która, jak sama nazwa wskazuje, "lubi" elektrony, czyli sama posiada ich niedomiar i w odpowiednich warunkach jest w stanie je przyjąć, czyli być ich akceptorem.
Elektrofilami są wszystkie kwasy, zarówno te zgodne z definicją Brønsteda, jak i te zgodne z definicją Lewisa. Oprócz tego mogą to być jednak cząsteczki, które nie wykazują żadnych kwasowych własności, lecz tylko mają "zwykły" deficyt elektronów – pojęcie elektrofila jest więc szersze od pojęcia kwasu.
W odróżnieniu od kwasów, które można uszeregować wg ich "mocy", elektrofile dzieli się raczej na "twarde" i "miękkie".
Twardy elektrofil to cząsteczka mała, zwarta i o bardzo skoncentrowanym "centrum elektrofilowości" – czyli jednym konkretnym miejscu w cząsteczce, które jest szczególnie skłonne przyjmować elektrony. Przykłady twardych elektrofili to: H+, K+, AlCl3.
Miękki elektrofil to na odwrót cząsteczka duża, z rozmytym "centrum elektrofilowości" – czyli brakiem jednego konkretnego miejsca, które jest szczególnie skłonne przyjmować elektrony. Przykłady miękkich elektrofili to: Br+, Ag+, BH3.
Zobacz też: kwasy, nukleofil, substytucja elektrofilowa, substytucja nukleofilowa, przegląd zagadnień z zakresu chemii, zasady.