Indukcja elektromagnetyczna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m robot dodaje: bn:তড়িচ্চুম্বকীয় আবেশ |
koy |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
Zjawisko indukcji opisuje prawo indukcji elektromagnetycznej Faradaya: |
Zjawisko indukcji opisuje prawo indukcji elektromagnetycznej Faradaya: |
||
:<math> \mathcal{E} = -{{d\Phi_B} \over dt}</math> , |
|||
gdzie: |
gdzie: |
Wersja z 14:48, 8 lis 2010
Indukcja elektromagnetyczna - zjawisko powstawania siły elektromotorycznej w przewodniku na skutek zmian strumienia pola magnetycznego. Zmiana ta może być spowodowana zmianami pola magnetycznego lub względnym ruchem przewodnika i źródła pola magnetycznego. Zjawisko to zostało odkryte w 1831 roku przez angielskiego fizyka Michała Faradaya.
Zjawisko indukcji opisuje prawo indukcji elektromagnetycznej Faradaya:
gdzie:
- to indukowana siła elektromotoryczna (SEM) w woltach;
- ΦB to strumień indukcji magnetycznej przepływający przez powierzchnię objętą przewodnikiem.
Zmiana strumienia pola magnetycznego może wynikać z ruchu przewodnika lub źródła pola magnetycznego. Jeżeli jest to ruch obrotowy, to wygenerowana w ten sposób SEM nazywana jest siłą elektromotoryczną rotacji. SEM wytworzona przez nieruchome przewodniki w wyniku zmian indukcji magnetycznej (wywołaną zazwyczaj zmianą natężenia prądu) nazywa się siłą elektromotoryczną transformacji.
Prawo Faradaya stało się jednym z równań Maxwella.
Indukcja elektromagnetyczna jest obecnie podstawową metodą wytwarzania prądu elektrycznego oraz podstawą działania wielu urządzeń elektrycznych np. prądnic, alternatorów, generatorów w elektrowniach, transformatorów, pieców indukcyjnych, silników indukcyjnych i mierników indukcyjnych, cewek, głowic elektromagnetycznych.
Do określania kierunku indukowanego prądu, wskutek indukcji elektromagnetycznej używana jest reguła Lenza, zwana regułą przekory, która brzmi: Siła elektromotoryczna indukcji ma taki zwrot, że przeciwdziała przyczynie, która doprowadziła do jej powstania.