Ascension (album): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
korekta |
cofnięcie błędnej korekty |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
Płyta ''Ascension'' [[John Coltrane|Johna Coltrane’a]] nagrana [[28 czerwca]] [[1965]] roku należy do najwybitniejszych albumów [[free jazz]]owych. Była ona odpowiedzią Coltrane’a na wcześniejszą o pięć lat płytę [[Free Jazz (album)|''Free Jazz'']] [[Ornette Coleman|Ornette’a Colemana]]. Obie te płyty zostały ulokowane przez serwis http://allmusic.com na liście ''Free Jazz (Top Albums)'' i mieszczą się w liczącej dwadzieścia parę pozycji „pierwszej próbie”<ref>[http://allmusic.com/explore/style/free-jazz-top-albums-d450/albums/tier-asc ''Free Jazz (Top Albums)'']</ref>. |
Płyta ''Ascension'' [[John Coltrane|Johna Coltrane’a]] nagrana [[28 czerwca]] [[1965]] roku należy do najwybitniejszych albumów [[free jazz]]owych. Była ona odpowiedzią Coltrane’a na wcześniejszą o pięć lat płytę [[Free Jazz (album)|''Free Jazz'']] [[Ornette Coleman|Ornette’a Colemana]]. Obie te płyty zostały ulokowane przez serwis http://allmusic.com na liście ''Free Jazz (Top Albums)'' i mieszczą się w liczącej dwadzieścia parę pozycji „pierwszej próbie”<ref>[http://allmusic.com/explore/style/free-jazz-top-albums-d450/albums/tier-asc ''Free Jazz (Top Albums)'']</ref>. |
||
Obie są też trudne w odbiorze, choć ''Ascension'' w ocenie części krytyków jest bardziej przystępna. Ekkehart Jost pisze o obu płytach: ''W kolektywnych improwizacjach [albumu] ''Free Jazz'' wkłady wszystkich i każdego improwizatora mają pewne melodyczne życie samo w sobie; połączenia motywów i |
Obie są też trudne w odbiorze, choć ''Ascension'' w ocenie części krytyków jest bardziej przystępna. Ekkehart Jost pisze o obu płytach: ''W kolektywnych improwizacjach [albumu] ''Free Jazz'' wkłady wszystkich i każdego improwizatora mają pewne melodyczne życie samo w sobie; połączenia motywów i wstawki z różnych części tworzą polifoniczną sieć interakcji. Z drugiej strony w ''Ascension'' części współpracują ponad całością, aby utworzyć zmieniające się struktury dźwiękowe, w których jednostka ma zazwyczaj jedynie wtórne znaczenie. Całkiem wyraźnie centralna idea nie polega na produkowaniu sieci przeplatających się niezależnych linii melodycznych, lecz gęstych dźwiękowych kompleksów''.<ref>Ekkehart Jost, ''Free Jazz'', s. 89.</ref> |
||
== Skład == |
== Skład == |
Wersja z 00:04, 13 lis 2010
Płyta Ascension Johna Coltrane’a nagrana 28 czerwca 1965 roku należy do najwybitniejszych albumów free jazzowych. Była ona odpowiedzią Coltrane’a na wcześniejszą o pięć lat płytę Free Jazz Ornette’a Colemana. Obie te płyty zostały ulokowane przez serwis http://allmusic.com na liście Free Jazz (Top Albums) i mieszczą się w liczącej dwadzieścia parę pozycji „pierwszej próbie”[1].
Obie są też trudne w odbiorze, choć Ascension w ocenie części krytyków jest bardziej przystępna. Ekkehart Jost pisze o obu płytach: W kolektywnych improwizacjach [albumu] Free Jazz wkłady wszystkich i każdego improwizatora mają pewne melodyczne życie samo w sobie; połączenia motywów i wstawki z różnych części tworzą polifoniczną sieć interakcji. Z drugiej strony w Ascension części współpracują ponad całością, aby utworzyć zmieniające się struktury dźwiękowe, w których jednostka ma zazwyczaj jedynie wtórne znaczenie. Całkiem wyraźnie centralna idea nie polega na produkowaniu sieci przeplatających się niezależnych linii melodycznych, lecz gęstych dźwiękowych kompleksów.[2]
Skład
Na płycie, obok Coltrane’a, zagrali młodzi muzycy, spośród których większość zyskała wkrótce sławę i podążyła własnymi ścieżkami:
- Marion Brown – saksofon altowy
- John Coltrane – saksofon tenorowy
- Art Davis – kontrabas
- Jimmy Garrison – kontrabas
- Freddie Hubbard – trąbka
- Dewey Johnson – trąbka
- Elvin Jones – perkusja
- Pharoah Sanders – saksofon tenorowy
- Archie Shepp – saksofon tenorowy
- John Tchicai – saksofon altowy
- McCoy Tyner – fortepian
Dwie wersje
Zespół nagrał dwie wersje kompozycji oznaczone jako Edition I oraz Edition II. Na płytę winylową Coltrane wybrał wersję pierwszą. Krótko potem stwierdził jednak, że bardziej podoba mu się wersja druga, bo w pierwszej następują po sobie dwa saksofony altowe, co jest monotonne. W efekcie na kolejnych wydaniach płyty winylowej tłoczona była wersja druga, choć na oko płyta z nowszą wersją nie różniła się od tej ze starszą. Na płycie kompaktowej zmieściły się obie wersje.
Soliści
Obie wersje różnią się nieznacznie kolejnością wchodzenia solistów:
Ascension – Edition I
- Wstęp
- John Coltrane – saksofon tenorowy
- Dewey Johnson – trąbka
- Pharoah Sanders – saksofon tenorowy
- Freddie Hubbard – trąbka
- Archie Shepp – saksofon tenorowy
- John Tchicai – saksofon altowy
- Marion Brown – saksofon altowy
- McCoy Tyner – fortepian
- Art Davis i Jimmy Garrison – kontrabasy
- Elvin Jones – perkusja
- Zakończenie
Ascension – Edition II
- Wstęp
- John Coltrane – saksofon tenorowy
- Dewey Johnson – trąbka
- Pharoah Sanders – saksofon tenorowy
- Freddie Hubbard – trąbka
- John Tchicai – saksofon altowy
- Archie Shepp – saksofon tenorowy
- Marion Brown – saksofon altowy
- McCoy Tyner – fortepian
- Art Davis i Jimmy Garrison – kontrabasy
- Zakończenie
Bibliografia
- Ekkehart Jost, Free Jazz (The Roots Of Jazz), 1994, Da Capo Press, ISBN 0306805561.
- ↑ Free Jazz (Top Albums)
- ↑ Ekkehart Jost, Free Jazz, s. 89.