Elektrofil: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Elektrofil przeniesiono do Czynnik elektrofilowy: Poprawniejsza nazwa |
szablon {{WEdycji}} |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{ |
{{WEdycji|BroviPL}} |
||
'''Elektrofil''' – to [[cząsteczka]] lub [[grupa funkcyjna|grupa]] która, jak sama nazwa wskazuje, "lubi" [[elektron]]y, czyli sama posiada ich niedomiar i w odpowiednich warunkach jest w stanie je przyjąć, czyli być ich akceptorem. |
'''Elektrofil''' – to [[cząsteczka]] lub [[grupa funkcyjna|grupa]] która, jak sama nazwa wskazuje, "lubi" [[elektron]]y, czyli sama posiada ich niedomiar i w odpowiednich warunkach jest w stanie je przyjąć, czyli być ich akceptorem. |
||
Wersja z 19:39, 2 sie 2011
|
Ten artykuł jest teraz edytowany przez BroviPL (dyskusja, wkład). Aby zapobiec konfliktom edycji prosimy nie edytować strony do czasu usunięcia tej wiadomości. Jeżeli ten artykuł nie był edytowany od kilku (nie dotyczy komunikatu o „gruntownej przebudowie”) godzin, należy usunąć szablon. |
Elektrofil – to cząsteczka lub grupa która, jak sama nazwa wskazuje, "lubi" elektrony, czyli sama posiada ich niedomiar i w odpowiednich warunkach jest w stanie je przyjąć, czyli być ich akceptorem.
Elektrofilami są wszystkie kwasy, zarówno te zgodne z definicją Brønsteda, jak i te zgodne z definicją Lewisa. Oprócz tego mogą to być jednak cząsteczki, które nie wykazują żadnych kwasowych własności, lecz tylko mają "zwykły" deficyt elektronów – pojęcie elektrofila jest więc szersze od pojęcia kwasu.
W odróżnieniu od kwasów, które można uszeregować wg ich "mocy", elektrofile dzieli się raczej na "twarde" i "miękkie".
Twardy elektrofil to cząsteczka mała, zwarta i o bardzo skoncentrowanym "centrum elektrofilowości" – czyli jednym konkretnym miejscu w cząsteczce, które jest szczególnie skłonne przyjmować elektrony. Przykłady twardych elektrofili to: H+, K+, AlCl3.
Miękki elektrofil to na odwrót cząsteczka duża, z rozmytym "centrum elektrofilowości" – czyli brakiem jednego konkretnego miejsca, które jest szczególnie skłonne przyjmować elektrony. Przykłady miękkich elektrofili to: Br+, Ag+, BH3.
Zobacz też: kwasy, nukleofil, substytucja elektrofilowa, substytucja nukleofilowa, przegląd zagadnień z zakresu chemii, zasady.