Traktat z Roskilde

Dania i Norwegia w 1658 r. Na czerwono Halland zajmowany przez Szwecję przez 30 lat na podstawie pokoju w Bromsebro i oddany jej na stałe przez Danię w Roskilde. Na żółto Skania i Bohuslän oddana Szwecji, na fioletowo Trondheim i Bornholm, które zostały oddane Szwecji w 1658, ale zbuntowały się i wróciły pod panowanie duńskie w 1660 roku.

Pokój w Roskilde – zawarty 26 lutego 1658 roku (8 marca wg kalendarza gregoriańskiego) w Roskilde na terenie wyspy duńskiej Zelandii przez królów: duńskiego Fryderyka III ze szwedzkim Karolem X Gustawem. W istocie był to akt duńskiej kapitulacji. Oddawał on Skanię, Bornholm, Trondheim i wyspę Ven Szwecji. Dania zobowiązała się nie przepuszczać przez Cieśniny Duńskie na Morze Bałtyckie żadnych okrętów i miała trwać w przymierzu ze Sztokholmem. Król Szwecji ufny w swą potęgę oraz myślący o odnowieniu unii kalmarskiej - zjednoczeniu Skandynawii, zerwał traktat doprowadzając następnie do pokoju w Kopenhadze.

Warunki traktatu

• Oddanie Szwecji kilku duńskich prowincji:
  • Skania (Skåne),
  • Blekinge,
  • wyspy Bornholm,
  • Halland, która od Pokoju Brömsebro był okupowany przez Szwecję na okres 30 lat
  • i Bohuslän (Båhuslen) co zabezpieczało Szwecji nieograniczony dostęp do zachodnich rynków.
• Zrzeczenie się przez Danię wszystkich sojuszy antyszwedzkich.
• Dania zobowiązała się blokować wrogie Szwecji okręty przechodzące przez cieśniny na Bałtyk.
• Przywrócenie księcia Holstein-Gottorp do jego posiadłości.
• Duńczycy musieli zapłacić Szwecji za koszty okupacji.
• Duńczycy przekazują swoje oddziały wojskowe na potrzeby króla Szwecji Karola X.