Kostka (wspinaczka)

Kostka – element sprzętu wspinaczkowego, używany do tworzenia punktów asekuracyjnych demontowanych po zakończeniu wspinaczki. Osadzenie kostki jest możliwe dzięki odpowiedniemu układowi rzeźby skalnej, poprzez klinowanie w rysach, szczelinach lub dziurkach.

Zakładanie kostek jest uznawane za jedną z najelegantszych metod asekuracji gdyż jest nieinwazyjne - nie niszcząc skały pozwala zachować jej naturalny charakter dla kolejnych wspinaczy i turystów. Jednakowoż, tylko niektóre drogi wspinaczkowe można pokonać asekurując się przy użyciu kości. W porównaniu z drogami wyposażonymi w stałe przeloty, wspinanie się na własnej asekuracji (a zatem z użyciem kostek) jest trudniejsze, wymaga większego doświadczenia i obarczone jest większym ryzykiem.

Współcześnie używane kości dzieli się na kilka typów:

Zestaw rocksów o różnych rozmiarach

Dwa rocksy oraz heks (na dole)

1. Rocksy - najpopularniejsze z kości. Składają się z metalowej (najczęściej wykonanej z duralu, mosiądzu lub stali) pryzmy, przez którą przewleczone jest (wykonane ze stalowej linki) cięgło, służące do wpięcia karabinka lub ekspresu (do których z kolei przymocowana zostaje lina). Kształty kości różnią się w zależności od producenta i modelu - mogą być one lekko wygięte by lepiej układać się w szczelinach, nierzadko mają wypukłe fragmenty przy krawędziach. Rocksy zakłada się głównie w szczelinach pionowych. Kość można włożyć do szczeliny na dwa sposoby, co zwiększa jej uniwersalność. W przypadku braku dużych kości można w jednej szczelinie zablokować obok siebie dwa rocksy. Zawsze należy zwracać uwagę, by jak największą powierzchnią dotykały one ściany.
2. Heksy - kości heksagonalne, o przekroju nieregularnego sześciokątu. Ze względu na swoją budowę heksy możemy osadzać na trzy różne sposoby, w tym również mimośrodowo. Zazwyczaj przy heksach nie stosuje się stalowych cięgieł, lecz bardziej giętkie pętle z repsznura lub taśmy.
3. Friendy - zwane "kośćmi mechanicznymi".
4. Tricamy - kostka ze specyficznym "dzióbkiem" i taśmą zaczepioną w sposób umożliwiający jej mimośrodowe działanie. Dzięki temu tricamy można stosować zarówno w szczelinach pionowych jak i poziomych, a także w charakterystycznych dla wapienia dziurkach pochodzenia krasowego. Ze względu na małą powierzchnię klinowania, świetnie spisują się w szczelinach o nierównych brzegach.

Kości które zostały silnie obciążone mają tendencję do "zacierania się" w skale (ze względu na miękki metal z którego są wykonane) i często do ich wyjęcia niezbędny jest specjalny przyrząd, nazywany jebadełkiem.

Zobacz też

• Sprzęt wspinaczkowy

Linki zewnętrzne

• Strona "The Nuts Museum" na Korsyce (ang.)

Bibliografia

• Craig Luebben: Wspinaczka w skale. tłumaczenie: Tomasz Kliś. Łódź: "Galaktyka", 2006. ISBN 83-89896-51-6.brak strony w książce
• Allen Fyffe, Iain Peter: Podręcznik wspinaczki. Łódź: "Galaktyka", 2003. ISBN 83-87914-09-6.brak strony w książce