Oppidum: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
przykłady, wały obronne |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{inne znaczenia|osiedla obronnego|[[Oppidum (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}} |
{{inne znaczenia|osiedla obronnego|[[Oppidum (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}} |
||
'''Oppidum''' |
'''Oppidum''' – miejsce obwarowane, osiedle obronne zakładane najczęściej w miejscu chronionym ukształtowaniem terenu. Oppida istniały od połowy [[II wiek p.n.e.|II w. p.n.e.]] do połowy [[I wiek p.n.e.|I w. p.n.e.]] (na terenach Brytanii do połowy [[I wiek|I w. n.e.]]). Terminu używa się do określenia [[Celtowie|celtyckich]] osad obronnych. Największe z odkrytych oppidiów znajduje się w pobliżu miejscowości [[Grabenstetten]] w [[Wirtembergia|Wirtembergii]], zajmujące powierzchnię 1400 ha i mające długość wałów równą 30 km<ref>Praca zbiorowa pod redakcja [[Aleksander Krawczuk|Aleksandra Krawczuka]], 2005, ''Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych'', ss. 472, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.</ref>. |
||
Inne znane '''oppida''', to<ref>Friedrich Schlette: ''Celtowie'', Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN-83-218-0633-3, s. 80</ref>: |
Inne znane '''oppida''', to<ref>Friedrich Schlette: ''Celtowie'', Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN-83-218-0633-3, s. 80</ref>: |
||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
* [[Třísov]] 26 ha (Czechy) |
* [[Třísov]] 26 ha (Czechy) |
||
Każde '''oppidum''' było otoczone wałami ziemnymi lub drewniano-ziemnymi (''murus gallicus''), czasami wzmocnione kamieniem. Wokół wałów głębiono rów. |
Każde '''oppidum''' było otoczone wałami ziemnymi lub drewniano-ziemnymi (''murus gallicus''), czasami wzmocnione kamieniem. Wokół wałów głębiono rów. Według opisu [[Gajusz Juliusz Cezar|Gajusza Juliusza Cezara]] bramy i mury oppidum [[Avaricum]] były wzmocnione wieżami<ref>Friedrich Schlette: ''Celtowie'', Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN-83-218-0633-3, s. 77-79</ref> |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 17:20, 5 wrz 2013
Oppidum – miejsce obwarowane, osiedle obronne zakładane najczęściej w miejscu chronionym ukształtowaniem terenu. Oppida istniały od połowy II w. p.n.e. do połowy I w. p.n.e. (na terenach Brytanii do połowy I w. n.e.). Terminu używa się do określenia celtyckich osad obronnych. Największe z odkrytych oppidiów znajduje się w pobliżu miejscowości Grabenstetten w Wirtembergii, zajmujące powierzchnię 1400 ha i mające długość wałów równą 30 km[1].
Inne znane oppida, to[2]:
- Kelheim 600 ha (Niemcy)
- Manching 380 ha (Niemcy)
- Donnersberg 240 ha (Niemcy)
- Závist 170 ha (Czechy)
- Bibracte 135 ha (Francja)
- Taradunum (Kirchzarten) 130 ha (Niemcy)
- Finsterlohr 123 ha (Niemcy)
- Alezja 97 ha (Francja)
- Houbirg 90 ha (Niemcy)
- Stradonice 82 ha (Czechy)
- Gergovia 75 ha (Francja)
- Steinsburg 66 ha (Niemcy)
- Noviudunum (Pommiers (Aisne)|Pommiers) 49 ha (Francja)
- Staffelberg 40 ha (Niemcy)
- Staré Hradisko 40 ha (Czechy)
- Hrazany 40 ha (Czechy)
- Třísov 26 ha (Czechy)
Każde oppidum było otoczone wałami ziemnymi lub drewniano-ziemnymi (murus gallicus), czasami wzmocnione kamieniem. Wokół wałów głębiono rów. Według opisu Gajusza Juliusza Cezara bramy i mury oppidum Avaricum były wzmocnione wieżami[3]
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, ss. 472, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.
- ↑ Friedrich Schlette: Celtowie, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN-83-218-0633-3, s. 80
- ↑ Friedrich Schlette: Celtowie, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN-83-218-0633-3, s. 77-79