Metoda analizy i krytyki piśmiennictwa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Marycha80 przeniosła stronę Analiza krytyczna do Metoda analizy i krytyki piśmiennictwa: częściej stosowana forma |
źródła/przypisy |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Metoda analizy i krytyki piśmiennictwa''' albo '''analiza krytyczna''' – [[metoda naukowa|metoda badań naukowych]], stosowana do [[praca naukowa|prac naukowych]] i badań innych [[naukowiec|naukowców]]. Jest metodą stosowaną powszechnie w [[nauka|nauce]] - stosują ją wszystkie [[dyscyplina naukowa|dyscypliny naukowe]]{{odn|Cisek|273}}. Powstają dzięki niej publikacje oparte nie na badaniach własnych, lecz na pracach i badaniach cudzych. |
'''Metoda analizy i krytyki piśmiennictwa''' albo '''analiza krytyczna''' – [[metoda naukowa|metoda badań naukowych]], stosowana do [[praca naukowa|prac naukowych]] i badań innych [[naukowiec|naukowców]]. Jest metodą stosowaną powszechnie w [[nauka|nauce]] - stosują ją wszystkie [[dyscyplina naukowa|dyscypliny naukowe]]{{odn|Cisek|273}}. Powstają dzięki niej publikacje oparte nie na badaniach własnych, lecz na pracach i badaniach cudzych. |
||
Metoda ta ma charakter pomocniczy, stanowiąc punkt wyjścia dla innych badań. Dzięki niej bowiem można wykazać luki w obecnym stanie wiedzy czy kierunku dyskusji naukowej. Jednocześnie metoda analizy i krytyki piśmiennictwa może występować samoistnie, tworząc nową wiedzę. Metoda analizy krytycznej pomaga również wykorzystywanie wiedzy, jaka została dzięki tej metodzie zanalizowana, oceniona i zsyntetyzowana{{odn|Cisek|275}}. |
|||
Elementy tej metody są stosowane również w innych badaniach; istotą [[metoda naukowa|metody naukowej]] jest przystosowanie nowego [[problem naukowy|problemu]] do [[wiedza|wiedzy]] dotychczasowej, a więc niezbędnym etapem jest [[analiza]] i krytyka [[literatura przedmiotu|literatury przedmiotu]]. |
|||
Nie jest tym samym co inna metoda badań naukowych określana jako [[krytyka źródeł]]{{odn|Cisek|274}}. |
Nie jest tym samym co inna metoda badań naukowych określana jako [[krytyka źródeł]]{{odn|Cisek|274}}. Bardziej rygorystycznym wariantem tej metody jest [[przegląd systematyczny]]{{odn|Cisek|275}}. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy|2}} |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 09:09, 5 sty 2015
Metoda analizy i krytyki piśmiennictwa albo analiza krytyczna – metoda badań naukowych, stosowana do prac naukowych i badań innych naukowców. Jest metodą stosowaną powszechnie w nauce - stosują ją wszystkie dyscypliny naukowe[1]. Powstają dzięki niej publikacje oparte nie na badaniach własnych, lecz na pracach i badaniach cudzych.
Metoda ta ma charakter pomocniczy, stanowiąc punkt wyjścia dla innych badań. Dzięki niej bowiem można wykazać luki w obecnym stanie wiedzy czy kierunku dyskusji naukowej. Jednocześnie metoda analizy i krytyki piśmiennictwa może występować samoistnie, tworząc nową wiedzę. Metoda analizy krytycznej pomaga również wykorzystywanie wiedzy, jaka została dzięki tej metodzie zanalizowana, oceniona i zsyntetyzowana[2].
Nie jest tym samym co inna metoda badań naukowych określana jako krytyka źródeł[3]. Bardziej rygorystycznym wariantem tej metody jest przegląd systematyczny[2].
- ↑ Cisek 273 ↓.
- ↑ a b Cisek 275 ↓.
- ↑ Cisek 274 ↓.
Bibliografia
- Józef Pieter, Ogólna metodologia pracy naukowej, Ossolineum, Wrocław 1967.
- Sabina Cisek. Metoda analizy i krytyki piśmiennictwa w nauce o informacji i bibliotekoznawstwie w XXI wieku. „Przegląd Biblioteczny”. T. 78 z.3, 2010.