Bitwa pod Hodowem: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Anulowanie wersji 43882619 autora Hektor Absurdus (dyskusja) jest to zdanie wtrącone, więc przecinki są niezbędne |
dr. red. |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
W czerwcu 1694 roku miała miejsce zbrojna napaść [[Tatarzy krymscy|Tatarów]] na ziemie polskie przeprowadzona w celu pozyskania [[jasyr]]u. Do ich odparcia skierowano 7 [[Chorągiew (wojsko)|chorągwi]] jazdy – z [[Okopy Świętej Trójcy|Okopów Świętej Trójcy]] pod dowództwem [[Konstanty Zahorowski|Konstantego Zahorowskiego]] i z [[Szaniec Panny Marii|Szańca Panny Marii]] pod dowództwem [[Mikołaj Tyszkowski|Mikołaja Tyszkowskiego]]. Były to wojska [[Husaria|husarskie]] i [[Pancerni (I Rzeczpospolita)|pancerne]]. |
W czerwcu 1694 roku miała miejsce zbrojna napaść [[Tatarzy krymscy|Tatarów]] na ziemie polskie przeprowadzona w celu pozyskania [[jasyr]]u. Do ich odparcia skierowano 7 [[Chorągiew (wojsko)|chorągwi]] jazdy – z [[Okopy Świętej Trójcy|Okopów Świętej Trójcy]] pod dowództwem [[Konstanty Zahorowski|Konstantego Zahorowskiego]] i z [[Szaniec Panny Marii|Szańca Panny Marii]] pod dowództwem [[Mikołaj Tyszkowski|Mikołaja Tyszkowskiego]]. Były to wojska [[Husaria|husarskie]] i [[Pancerni (I Rzeczpospolita)|pancerne]]. |
||
Do pierwszego starcia doszło na polach hodowskich. [[Polacy]] pojmali dwóch [[mirza|mirzów]], ale do niewoli dostał się Mikołaj Tyszkowski, który został z niej potem wykupiony. Po tym starciu Polacy, w obliczu przygniatającej przewagi tatarskiego najazdu, wycofali się do Hodowa |
Do pierwszego starcia doszło na polach hodowskich. [[Polacy]] pojmali dwóch [[mirza|mirzów]], ale do niewoli dostał się Mikołaj Tyszkowski, który został z niej potem wykupiony. Po tym starciu Polacy, w obliczu przygniatającej przewagi tatarskiego najazdu, wycofali się do Hodowa. Tam husaria zeszła z koni i wykorzystała do obrony, będące już na miejscu z powodu wcześniejszych najazdów, [[Kobylina|kobyliny]]. Ataki, pieszo i z pomocą broni palnej, przez pięć do sześciu godzin odpierało ok. 400 polskich husarzy. Kiedy skończyła się amunicja, husarze strzelali tatarskimi strzałami wkładanymi do luf zamiast kul<ref>Sikora R., ''Niezwykłe bitwy i szarże husarii'', Warszawa 2011.</ref>. Tatarów było według różnych szacunków od 25 do 70 tysięcy, jednak król [[Jan III Sobieski]] podawał w rozmowie z [[Mikołaj Złotnicki|Mikołajem Złotnickim]] liczbę 40 000, co dawałoby stosunek sił 100:1<ref>Sarnecki K., ''Pamiętniki z czasów Jana Sobieskiego'', tom 1, opr. J. Woliński, Wrocław 2004.</ref>. |
||
Nie mogąc pokonać obrońców, Tatarzy wysłali [[Tatarzy w Polsce|Lipków]], czyli polskich Tatarów, z żądaniem kapitulacji. Polacy odmówili, wobec czego Tatarzy wycofali się do [[Kamieniec Podolski|Kamieńca Podolskiego]] ze względu na znaczne straty. Dzięki polskiemu zwycięstwu powstrzymany został cały najazd tatarski. |
Nie mogąc pokonać obrońców, Tatarzy wysłali [[Tatarzy w Polsce|Lipków]], czyli polskich Tatarów, z żądaniem kapitulacji. Polacy odmówili, wobec czego Tatarzy wycofali się do [[Kamieniec Podolski|Kamieńca Podolskiego]] ze względu na znaczne straty. Dzięki polskiemu zwycięstwu powstrzymany został cały najazd tatarski. |
||
Wersja z 01:13, 21 paź 2015
| Awantury mołdawskie | |||
| Czas |
{{{czas}}} | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
wygrana sił polskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} | |||
Bitwa pod Hodowem – bitwa pomiędzy wojskami polskimi a tatarskimi pod Hodowem w 1694 roku. Z powodu olbrzymiej dysproporcji sił bitwa ta bywa nazywana polskimi Termopilami, podobnie jak obrona Wizny.[potrzebny przypis]
W czerwcu 1694 roku miała miejsce zbrojna napaść Tatarów na ziemie polskie przeprowadzona w celu pozyskania jasyru. Do ich odparcia skierowano 7 chorągwi jazdy – z Okopów Świętej Trójcy pod dowództwem Konstantego Zahorowskiego i z Szańca Panny Marii pod dowództwem Mikołaja Tyszkowskiego. Były to wojska husarskie i pancerne.
Do pierwszego starcia doszło na polach hodowskich. Polacy pojmali dwóch mirzów, ale do niewoli dostał się Mikołaj Tyszkowski, który został z niej potem wykupiony. Po tym starciu Polacy, w obliczu przygniatającej przewagi tatarskiego najazdu, wycofali się do Hodowa. Tam husaria zeszła z koni i wykorzystała do obrony, będące już na miejscu z powodu wcześniejszych najazdów, kobyliny. Ataki, pieszo i z pomocą broni palnej, przez pięć do sześciu godzin odpierało ok. 400 polskich husarzy. Kiedy skończyła się amunicja, husarze strzelali tatarskimi strzałami wkładanymi do luf zamiast kul[1]. Tatarów było według różnych szacunków od 25 do 70 tysięcy, jednak król Jan III Sobieski podawał w rozmowie z Mikołajem Złotnickim liczbę 40 000, co dawałoby stosunek sił 100:1[2].
Nie mogąc pokonać obrońców, Tatarzy wysłali Lipków, czyli polskich Tatarów, z żądaniem kapitulacji. Polacy odmówili, wobec czego Tatarzy wycofali się do Kamieńca Podolskiego ze względu na znaczne straty. Dzięki polskiemu zwycięstwu powstrzymany został cały najazd tatarski.
W bitwie większość Polaków odniosła rany, a zabitych było kilkudziesięciu[3]. Konstanty Zahorowski zmarł z powodu odniesionych ran trzy dni po bitwie.
Jan III Sobieski obdarował husarzy pieniędzmi i końmi, a w 1695 roku kazał postawić im pomnik. Pomnik przetrwał do naszych czasów. Latem 2014 roku przeprowadzono jego renowację, następnie 25 października tego samego roku dokonano uroczystego odsłonięcia podczas obchodów 320. rocznicy bitwy[4].
- ↑ Sikora R., Niezwykłe bitwy i szarże husarii, Warszawa 2011.
- ↑ Sarnecki K., Pamiętniki z czasów Jana Sobieskiego, tom 1, opr. J. Woliński, Wrocław 2004.
- ↑ Mała Encyklopedia Wojskowa, p.r. J. Bordziłowski, tom 1, Warszawa 1967
- ↑ Relacja z obchodów 320. rocznicy bitwy pod Hodowem i uroczystości odsłonięcia odnowionego pomnika bitwy, Ambasada RP w Kijowie, 25.10.2014