Dobrosław II: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ToBot (dyskusja | edycje)
m WP:CHECK - eliminacja błędu #2 (znacznik nowej linii)
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Przekształcanie na Szablon:Władca infobox
Linia 1: Linia 1:
{{Władca kraju infobox
{{Władca infobox
| król = Dobrosław
|władca = Dobrosław
|imiona =
| tytulatura = król Zety
|tytulatura = król Zety
| grafika =
|grafika =
| tytuł = król [[Królestwo Zety|Zety]]
|opis grafiki =
| od = [[1101]]
|herb =
| do = [[1102]]
|opis herbu =
| poprzednik = [[Konstantyn Bodin]]
|faksymile =
| następca = [[Kočapar Radoslavljević]]
|opis faksymile =
| dynastia = [[Predimirowicze]]
|dewiza =
| urodzony =
|1. tytuł = król [[Królestwo Zety|Zety]]
| zmarł =
|1. od = [[1101]]
| ojciec = [[Michał I (król Zety)|Michał I]]
|1. do = [[1102]]
| matka =
|1. koronacja =
| żona =
|1. poprzednik = [[Konstantyn Bodin]]
| dzieci =
|1. następca = [[Kočapar Radoslavljević]]
| commons =
|dynastia = [[Predimirowicze]]
| source =
|data urodzenia =
| quote =
|miejsce urodzenia =
|data śmierci =
|miejsce śmierci =
|przyczyna śmierci =
|miejsce spoczynku =
|ojciec = [[Michał I (król Zety)|Michał I]]
|matka =
|rodzeństwo =
|1. związek z =
|1. związek od =
|1. związek do =
|1. dzieci =
|odznaczenia =
|commons =
|wikiźródła =
|wikicytaty =
}}
}}
'''Dobrosław II''' - król [[Królestwo Zety|Zety]] od [[1101]] do [[1102]] roku.
'''Dobrosław II''' - król [[Królestwo Zety|Zety]] od [[1101]] do [[1102]] roku.

Wersja z 22:52, 25 sty 2016

Dobrosław
ilustracja
król Zety
Okres

od 1101
do 1102

Poprzednik

Konstantyn Bodin

Następca

Kočapar Radoslavljević

Dane biograficzne
Dynastia

Predimirowicze

Ojciec

Michał I

Dobrosław II - król Zety od 1101 do 1102 roku.

Dobrosław był synem króla Zety Michała I i jego drugiej żony Greczynki, krewnej cesarza Konstantego IX Monomacha. Miał trzech młodszych braci: Petrisława, Nicefora i Teodora. Był też przyrodnim bratem króla Zety, syna Michała I z pierwszego małżeństwa, Konstantyna Bodina[1].

Król Bodin miał pięciu synów. W połowie lat 90. żaden z nich nie osiągnął jednak jeszcze lat męskich. Natomiast oprócz czterech dorosłych braci przyrodnich króla, żyło jeszcze ośmiu synów jego stryja Radosława. Po śmierci stryja władającego nad Trawunią, najstarszy z nich Banisław nie chciał uznać zwierzchnictwa Bodina. W Zecie nie obowiązywała zasada primogenitury zapewniająca sukcesję najstarszemu synowi władcy. Do sukcesji powołani byli wszyscy dorośli członkowie rodziny królewskiej istniało więc duże prawdopodobieństwo, że w razie śmierci Bodina, przed osiągnięciem przez synów dorosłości, to nie oni obejmą tron. Jeszcze w połowie lat 90. Konstantyn Bodin podjął próbę uregulowania sprawy następstwa tronu. Przyniosła ona śmierć z ręki królewskiej dwóch spośród synów Radosława (Branisława i Gradisława) i ucieczkę pozostałych przy życiu Radosławowiczów pod opiekę cesarza biznatyńskiego[2].

Sytuacja ta bynajmniej nie rozwiązała sprawy następstwa tronu. Po śmierci Bodina w 1101 roku pretensje do tronu, oprócz walczącej o prawa synów królowej wdowy, zgłosili również bracia przyrodni zmarłego króla, na których czele stanął Dobrosław. Najstarszy syn zmarłego króla, Michał, kilkunastoletni wówczas, uległ ostatecznie i tytuł królewski otrzymał Dobrosław. Na wieść o śmierci Bodina w sprawy Zety postanowił się jednak wmieszać również cesarz bizantyński, wykorzystując zeckich wygnańców przebywających od kilku lat w Konstantynopolu. Z rozkazu cesarskiego synowie i wnukowie Radosława zostali przewiezieni do Dracza. Stamtąd Kočapar Radoslavljević, wspierany przez Bizantyńczyków, udał się do Raszki szukać pomocy przeciw Dobrosławowi[2]. Raszka stanowiła wówczas terytorium zależne od Zety. Wielki żupan Wukan skorzystał więc z okazji do zrzucenia zwierzchnictwa. W bitwie nad Moračą pokonał wojska Dobrosława, a na tronie Zety osadził Kočapara Radoslavljevicia[3].

Dobrosław schwytany przez wroga, został uprowadzony do Raszki jako więzień. Po dwunastoletnim uwięzieniu powrócił do Zety w 1114 roku. Po śmierci swego siostrzeńca Włodzimierza został z rozkazu królowej Jakwinty, która obawiała się jego powrotu do władzy, wykastrowany, oślepiony. Resztę życia spędził zamknięty w klasztorze św. Sergiusza jako mnich[1].



  1. a b c Ch. Cawley: Medieval Lands.
  2. a b J. Fine: The Early Medieval Balkans. s. 230-231.
  3. T. Wasilewski: Historia Jugosławii. s. 69.
  4. T. Wasilewski: Historia Jugosławii. s. 508.

Bibliografia

  • Charles Cawley: Medieval Lands. Foundation for Medieval Genealogy, 2006–2009.
  • John Fine: The Early Medieval Balkans. Warszawa: The University of Michigan Press, 1991. ISBN 0-472-08149-7.
  • T. Wasilewski: Historia Jugosławii do XVIII wieku. W: W. Felczak: Historia Jugosławii. Wrocław: Ossolineum, 1985. ISBN 83-04-01638-9.