OHC: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kubakocoj (dyskusja | edycje)
m zobacz
→‎DOHC: brak spacji
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 9: Linia 9:


== DOHC ==
== DOHC ==
'''DOHC''' ([[język angielski|ang.]] '''D'''ouble '''O'''ver'''H'''ead '''C'''amshaft – ''podwójny wałek [[Układ rozrządu silnika spalinowego|rozrządu]] w [[głowica cylindra|głowicy]]'') to inaczej zwane "twin cam" - powszechnie w świecie używane rozwiązanie konstrukcyjne [[silnik tłokowy|silnika tłokowego]], w głowicy którego znajdują się dwa [[wałek rozrządu|wałki rozrządu]], przypadające na jeden rząd cylindrów. Jeden z wałków steruje [[zawór (część silnika spalinowego)|zaworami]] ssącymi, a drugi wydechowymi. Konstrukcja silnika DOHC, ułatwia zmiany fazy rozrządu, w zależności od [[prędkość obrotowa|prędkości obrotowej]] i obciążenia silnika. Zawory umieszczone są pod kątem naprzeciw siebie, dają tym samym większą swobodę w kształtowaniu komory spalania. Silnik DOHC umożliwia także zwiększenie liczby zaworów przypadających na cylinder, co wpływa na powiększenie sprawności napełniania i opróżniania cylindra i umożliwia uzyskanie wyższego stopnia sprężania i zmniejszenie oporów przepływu. Dzieje się tak poprzez zwiększenie powierzchni zaworów w stosunku do dostępnej powierzchni w głowicy wynikającej z średnicy cylindra i ew. pochylenia ścianek komory spalania w głowicy. Dzięki zwiększeniu powierzchni przylegania wielu zaworów do głowicy - w stosunku do zaworów pojedynczych o tej samej powierzchni przepływu - poprawia się odprowadzanie ciepła z zaworów. Kolejną zaletą tego rozwiązania jest zmniejszenie bezwładności elementów rozrządu - pojedyncze zawory są mniejsze, mogą mieć cieńsze trzonki i grzybki.
'''DOHC''' ([[język angielski|ang.]] '''D'''ouble '''O'''ver '''H'''ead '''C'''amshaft – ''podwójny wałek [[Układ rozrządu silnika spalinowego|rozrządu]] w [[głowica cylindra|głowicy]]'') to inaczej zwane "twin cam" - powszechnie w świecie używane rozwiązanie konstrukcyjne [[silnik tłokowy|silnika tłokowego]], w głowicy którego znajdują się dwa [[wałek rozrządu|wałki rozrządu]], przypadające na jeden rząd cylindrów. Jeden z wałków steruje [[zawór (część silnika spalinowego)|zaworami]] ssącymi, a drugi wydechowymi. Konstrukcja silnika DOHC, ułatwia zmiany fazy rozrządu, w zależności od [[prędkość obrotowa|prędkości obrotowej]] i obciążenia silnika. Zawory umieszczone są pod kątem naprzeciw siebie, dają tym samym większą swobodę w kształtowaniu komory spalania. Silnik DOHC umożliwia także zwiększenie liczby zaworów przypadających na cylinder, co wpływa na powiększenie sprawności napełniania i opróżniania cylindra i umożliwia uzyskanie wyższego stopnia sprężania i zmniejszenie oporów przepływu. Dzieje się tak poprzez zwiększenie powierzchni zaworów w stosunku do dostępnej powierzchni w głowicy wynikającej z średnicy cylindra i ew. pochylenia ścianek komory spalania w głowicy. Dzięki zwiększeniu powierzchni przylegania wielu zaworów do głowicy - w stosunku do zaworów pojedynczych o tej samej powierzchni przepływu - poprawia się odprowadzanie ciepła z zaworów. Kolejną zaletą tego rozwiązania jest zmniejszenie bezwładności elementów rozrządu - pojedyncze zawory są mniejsze, mogą mieć cieńsze trzonki i grzybki.


Faktem jest skomplikowanie napędu rozrządu i większe opory wynikające z napędu dwóch wałków. Ponadto, rozdzielenie napędu na wałek wydechowy i ssący powoduje powstanie większych naprężeń na pasku/łańcuchu napędu - wtedy gdy jest to wspólny napęd obu wałków. Spowodowane jest to "odbijaniem" wałków w wyniku nacisku sprężyn zaworowych. Przy jednym wałku siły te są w znacznym stopniu zniwelowane. Dlatego częstym rozwiązaniem jest napędzanie tylko jednego wałka, a drugi jest napędzany za pośrednictwem pierwszego. Przy takim rozwiązaniu siły na napędzie rozrządu pomiędzy wałem korbowym a wałkiem są porównywalne z rozwiązaniem SOHC.
Faktem jest skomplikowanie napędu rozrządu i większe opory wynikające z napędu dwóch wałków. Ponadto, rozdzielenie napędu na wałek wydechowy i ssący powoduje powstanie większych naprężeń na pasku/łańcuchu napędu - wtedy gdy jest to wspólny napęd obu wałków. Spowodowane jest to "odbijaniem" wałków w wyniku nacisku sprężyn zaworowych. Przy jednym wałku siły te są w znacznym stopniu zniwelowane. Dlatego częstym rozwiązaniem jest napędzanie tylko jednego wałka, a drugi jest napędzany za pośrednictwem pierwszego. Przy takim rozwiązaniu siły na napędzie rozrządu pomiędzy wałem korbowym a wałkiem są porównywalne z rozwiązaniem SOHC.

Wersja z 11:00, 9 maj 2017

Schemat zaworów głowicy w układzie DOHC

OHC (Over Head Camshaft) (ang.: dosł: wałek ponad głowicą) - rodzaj układu rozrządu silnika górnozaworowego, w którym wałek rozrządu znajduje się nad głowicą. Napędzany jest on zwykle za pomocą koła zębatego, elastycznego paska rozrządu lub w innych typach i mocnych silnikach łańcuchem. Wyjątkowo zdarza się również napęd za pomocą kół zębatych. Dla tego typu rozwiązania stosuje się dwa układy:

  • SOHC – jeden wałek,
  • DOHC – dwa wałki.

SOHC

Głowica cylindrów Hondy CRX z 1987 w układzie SOHC

SOHC (Single Over Head Camshaft) (ang.: dosł: jeden wałek rozrządu w głowicy cylindrów) oznacza silnik z jednym wałkiem rozrządu umieszczonym w głowicy.

DOHC

DOHC (ang. Double Over Head Camshaft – podwójny wałek rozrządu w głowicy) to inaczej zwane "twin cam" - powszechnie w świecie używane rozwiązanie konstrukcyjne silnika tłokowego, w głowicy którego znajdują się dwa wałki rozrządu, przypadające na jeden rząd cylindrów. Jeden z wałków steruje zaworami ssącymi, a drugi wydechowymi. Konstrukcja silnika DOHC, ułatwia zmiany fazy rozrządu, w zależności od prędkości obrotowej i obciążenia silnika. Zawory umieszczone są pod kątem naprzeciw siebie, dają tym samym większą swobodę w kształtowaniu komory spalania. Silnik DOHC umożliwia także zwiększenie liczby zaworów przypadających na cylinder, co wpływa na powiększenie sprawności napełniania i opróżniania cylindra i umożliwia uzyskanie wyższego stopnia sprężania i zmniejszenie oporów przepływu. Dzieje się tak poprzez zwiększenie powierzchni zaworów w stosunku do dostępnej powierzchni w głowicy wynikającej z średnicy cylindra i ew. pochylenia ścianek komory spalania w głowicy. Dzięki zwiększeniu powierzchni przylegania wielu zaworów do głowicy - w stosunku do zaworów pojedynczych o tej samej powierzchni przepływu - poprawia się odprowadzanie ciepła z zaworów. Kolejną zaletą tego rozwiązania jest zmniejszenie bezwładności elementów rozrządu - pojedyncze zawory są mniejsze, mogą mieć cieńsze trzonki i grzybki.

Faktem jest skomplikowanie napędu rozrządu i większe opory wynikające z napędu dwóch wałków. Ponadto, rozdzielenie napędu na wałek wydechowy i ssący powoduje powstanie większych naprężeń na pasku/łańcuchu napędu - wtedy gdy jest to wspólny napęd obu wałków. Spowodowane jest to "odbijaniem" wałków w wyniku nacisku sprężyn zaworowych. Przy jednym wałku siły te są w znacznym stopniu zniwelowane. Dlatego częstym rozwiązaniem jest napędzanie tylko jednego wałka, a drugi jest napędzany za pośrednictwem pierwszego. Przy takim rozwiązaniu siły na napędzie rozrządu pomiędzy wałem korbowym a wałkiem są porównywalne z rozwiązaniem SOHC.

Ponadto często obserwuje się zwiększone zużycie oleju silnikowego, zwłaszcza przy dużych przebiegach.

Charakterystyka

Zaletą układu jest brak pośrednich elementów rozrządu (popychaczy, dźwigni zaworowych) wymagających smarowania i mogących ulec awarii oraz dobra szybkobieżność silnika wynikająca z braku zwłoki w napełnianiu silnika ładunkiem i opróżnianiu go ze spalin. Wadą jest złożona konstrukcja głowicy silnika. Opanowanie technologii produkcji silników OHC, w połączeniu z ich zaletami sprawiła, że nowych konstrukcyjnie silników spalinowych małej i średniej mocy z innym rodzajem rozrządu (OHV czy tym bardziej SV), praktycznie się nie spotyka.

Zobacz też