Wiecha (budownictwo): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m {{Kontrola autorytatywna}} |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
* [[Akt erekcyjny]] |
* [[Akt erekcyjny]] |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 19:51, 17 sty 2018
Wiecha – pęk kwiatów, traw i gałęzi lub dekoracyjny wieniec zatykany na dachu nowo wybudowanego budynku.
Charakterystyka
Uroczystość zawieszenia wiechy to tradycja budowlana. Zwyczajowo świętowano zakończenie ważnego etapu budowy domu, czyli położenie ostatniego elementu konstrukcji dachu.[1] Na uroczystość inwestor zapraszał wszystkich pracujących przy jego budowie. Uroczystość rozpoczynało wciągnięcie na dach ostatniej krokwi i jej montaż. Przywilejem zlecającego budowę było przybicie ostatniego gwoździa mocującego tę krokiew. Następnie w najwyższym elemencie więźby mocowano wieniec albo przyozdobione drzewko. Uroczystość była okazją do podziękowania wszystkim uczestnikom przeprowadzonych prac za włożony w nie wysiłek i okazją do wspólnej zabawy. Tradycja nakazywała zebranym liczyć uderzenia młotka przy wbijaniu ostatniego gwoździa (inwestor miał obowiązek poczęstować kierującego pracami tyloma kieliszkami alkoholu, ile razy uderzył młotkiem).
Obecnie, przy realizacji dużych inwestycji, uroczystość jest organizowana po zakończeniu prac związanych z wykonaniem konstrukcji obiektu. Wykonawca robót zaprasza na nią firmy pracujące przy realizacji inwestycji, projektantów, inwestora, a także przedstawicieli władz, na których terenie znajduje się budowa. Oprócz podziękowań za dotychczasową pracę, gratulacji dla wykonawcy za terminowe ukończenie tego etapu robót, uroczystość jest okazją do złożenia życzeń: pomyślnego rozwoju firmy (inwestorowi) i rozwoju regionu (władzom). Wiecha jest mocowana najczęściej na najwyższym elemencie budowli, a jej wygląd tradycyjnie ma postać wieńca lub drzewka.
Na Górnym Śląsku wiecha zwana jest glajchą.
Tradycja ma rodowód z czasów pogańskich, kiedy to wierzono, że duch/moc mieszkający w drzewie, z którego pozyskano gałęzie do wieńca, przechodzi z nich (po umocowaniu wiechy) w drewnianą konstrukcję budynku, zapewniając ochronę i błogosławieństwo na przyszłość. Świętowanie z użyciem jedzenia i alkoholu było elementem składania ofiar z płynów i pokarmów bóstwom i duchom opiekuńczym (na podstawie Jose Luis Barcelo - "Czarna magia w XX wieku").