Nura: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne merytoryczne, drobne techniczne |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
W II połowie XX wieku zakłady chemiczne „Karbid” w mieście [[Temirtau]] spuściły do Nury 300-1000 ton związków [[rtęć|rtęci]], nie trujących, ale grożących zatruciem. W 2001 rząd Kazachstanu przyjął program oczyszczenia rzeki z osadów rtęci. |
W II połowie XX wieku zakłady chemiczne „Karbid” w mieście [[Temirtau]] spuściły do Nury 300-1000 ton związków [[rtęć|rtęci]], nie trujących, ale grożących zatruciem. W 2001 rząd Kazachstanu przyjął program oczyszczenia rzeki z osadów rtęci. |
||
== Przypisy == |
|||
{{przypisy}} |
|||
{{Przypisy}} |
|||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
Wersja z 20:22, 17 sty 2018
Nura (ros. Нура) — rzeka w środkowym Kazachstanie. Długość - 978 km, powierzchnia zlewni - 58,1 tys. km², powierzchnia dorzecza 60,8 km²[1]. Nura wypływa w Górach Karkaralińskich i płynie na północny zachód przez Pogórze Kazachskie, zataczając łuki na północ i południe. Uchodzi do bezodpływowego jeziora Tengyz. Największe dopływy - Szerubajnura, Ułkenkundyzdy i Akbastau. 90% przepływu przypada na wiosnę. Latem w górnym biegu Nura wysycha, woda w dolnym biegu staje się słonawa. Zamarza w listopadzie, rozmarza w kwietniu.
W II połowie XX wieku zakłady chemiczne „Karbid” w mieście Temirtau spuściły do Nury 300-1000 ton związków rtęci, nie trujących, ale grożących zatruciem. W 2001 rząd Kazachstanu przyjął program oczyszczenia rzeki z osadów rtęci.
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa: Encyklopedia PWN - geografia świata - środowisko przyrodnicze. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 595. ISBN 978-83-01-15551-3.