Rzut serca

Rzut serca, pojemność minutowa, CO, Q (od ang. cardiac output) – objętość krwi, jaką serce tłoczy w ciągu jednej minuty do naczyń krwionośnych. Jest iloczynem częstości skurczów serca (HR) i objętości wyrzutowej (SV).

$CO=SV*HR$

W normalnych warunkach rzut serca u zdrowego mężczyzny wynosi około 5000–6000 ml. Dla celów porównawczych przelicza się go na 1 m² powierzchni ciała, tworząc tak zwany wskaźnik sercowy (jego prawidłowa wartość to 3000–3500 ml/m²).

Rzut serca i opór obwodowy decydują o średnim ciśnieniu tętniczym krwi. Rzut serca jest z tego powodu jednym z najważniejszych parametrów hemodynamicznych.

Jego oznaczanie jest trudne i w większości przypadków związane z dużą inwazyjnością badania. Najszerzej stosowaną metodą jest metoda termodylucji z wykorzystaniem cewnika Swana-Ganza wprowadzonego do tętnicy płucnej. Metoda ta jest bezpieczna, a powikłania są rzadkie i nie zagrażające życiu o ile badanie jest wykonywane w doświadczonych ośrodkach. Dzięki postępowi technicznemu można obecnie monitorować rzut serca w sposób ciągły, wykorzystując algorytmy analizujące kontur fali ciśnienia tętniczego, po uzyskaniu wartości wyjściowej metodą termodylucji. Inne metody oznaczania rzutu serca (pomiary wykorzystujące efekt Dopplera, metoda Ficka, metody rozcieńczania barwników) obarczone są zbyt dużym błędem pomiarowym, aby mogły być stosowane w praktyce klinicznej.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.