Dei Filius: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m WP:SK+Bn+mSI+mSK, revert Wizytatora - wprowadzał informacje sprzeczne z ''Zaśnięciem Bogurodzicy''.
Wizytator (dyskusja | edycje)
Anulowanie wersji 64574068 autorstwa Mario58 (dyskusja) Przywracam swoją rzetelną edycję artukułu opartą na pracy znanego historyka idei. Mario58 uprawia wandalizm usuwając ją
Znaczniki: Anulowanie edycji Wycofane
Linia 1: Linia 1:
'''Dei Filius''' – [[Konstytucja apostolska|konstytucja dogmatyczna]] o wierze katolickiej ogłoszona 24 kwietnia 1870 roku przez [[sobór watykański I|sobór watykański]], skierowana przeciw błędom doktrynalnym, a także przeciw racjonalizmowi i [[fideizm]]owi.
'''Dei Filius''' – [[Konstytucja apostolska|konstytucja dogmatyczna]] o wierze katolickiej ogłoszona 24 kwietnia 1870 roku przez [[Sobór watykański I]], skierowana przeciw błędom doktrynalnym, a także przeciw racjonalizmowi i [[fideizm]]owi.


Dokument porusza cztery kwestie:
Dokument porusza cztery kwestie:
Linia 7: Linia 7:
# O wierze i rozumie.
# O wierze i rozumie.


Zdaniem [[Georges Minois|Georgesa Minois]] w konstytucji "Dei Filius" została uroczyście potwierdzona tradycyjna doktryna, która do dzisiaj stanowi podstawę relacji [[Kościół katolicki]] - [[nauka]]<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Georges Minois |tytuł = Kościół i nauka. Dzieje pewnego niezrozumienia |data = 1996 |wolumin = II - Od Galileusza do Jana Pawła II |miejsce = Warszawa |s = s. 224}}</ref>. Dokument ustala następujące zasady:
W dokumencie zwrócono uwagę, że nie ma sprzeczności między wiarą a rozumem.


* [[Wiara (chrześcijaństwo)|Wiara]] i [[rozum]] zawsze sobą zgodne; nie może być między nimi sprzeczności.
{{Cytat
* Złudzenie sprzeczności może wynikać ze złego przedstawienia dogmatu lub niepoprawnego rozumowania.
|treść = „Wiara i rozum nie tylko nie mogą nigdy pozostawać w niezgodzie, ale się wzajemnie wspomagają, gdyż prawy rozum ukazuje podstawy wiary, a oświecony jej światłem oddaje się wiedzy w sprawach Bożych.”
* Wszelkie rezultaty naukowe sprzeczne z wiarą są fałszywe i Kościół musi je odrzucić.
|autor =
* Poszczególne nauki mają swobodę stosowania swoich metod, ale Kościół musi czuwać, aby nie popełniały błędów sprzecznych z wiarą.
|źródło = Dei Filius 51<ref>{{Cytuj |url = http://szafarze.kuria.zg.pl/Dokumenty/deifiliusSVI.htm |tytuł = Kongregacja Ds<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> |opublikowany = szafarze.kuria.zg.pl |data dostępu = 2020-07-08}}</ref>
* Wiara i rozum wspierają się wzajemnie i uzupełniają: rozum potwierdza prawdziwość wiary, a wiara chroni rozum od błędów.
|styl = środek
* Wiara stoi ponad rozumem.
}}
* Kościół nie zwalcza nauki ani [[Technika|techniki]].
* Doktryna wiary została objawiona w kształcie niezmiennym raz na zawsze; wykluczona jest jakakolwiek ewolucja [[Dogmat|dogmatów]]; posłannictwo Kościoła polega na głoszeniu dogmatów, a nie ich dostosowywaniu do zmian w świecie; decyzje Kościoła są nieomylne<ref name=":0" />.


Zgodnie ze zwyczajem do dokumentu są dołączone tzw. kanony, w których użyto formuły klątwy wobec zakazanych twierdzeń<ref name=":1" />.
Przeszło 100 lat później na tę samą kwestię zwrócił uwagę [[Jan Paweł II]] w encyklice [[Fides et ratio]].

Konstytucja podkreślała, że zgodnie z doktryną Kościoła katolickiego rozum zajmuje pozycję niższą w stosunku do wiary, gdyż nie wolno mu przekraczać granic wyznaczonych przez dogmaty<ref name=":1">{{Cytuj |autor = Georges Minois |tytuł = Kościół i nauka. Dzieje pewnego niezrozuzmienia |data = 1996 |wolumin = II - Od Galileusza do Jana Pawła II |miejsce = Warszawa |s = s.225}}</ref>.

Przeszło 100 lat później samą kwestią relacji wiary i rozumu zajął [[Jan Paweł II]] w encyklice [[Fides et ratio]].


== Przypisy ==
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}


== Linki zewnętrzne ==
http://ptm.rel.pl/czytelnia/dokumenty/dokumenty-soborowe/sobor-watykanski-i/260-konstytucja-dogmatyczna-o-wierze-katolickiej-dei-filius.html
[[Kategoria:Historia Kościoła katolickiego]]
[[Kategoria:Historia Kościoła katolickiego]]
[[Kategoria:Konstytucje apostolskie]]
[[Kategoria:Konstytucje apostolskie]]

Wersja z 21:29, 18 wrz 2021

Dei Filiuskonstytucja dogmatyczna o wierze katolickiej ogłoszona 24 kwietnia 1870 roku przez Sobór watykański I, skierowana przeciw błędom doktrynalnym, a także przeciw racjonalizmowi i fideizmowi.

Dokument porusza cztery kwestie:

  1. O Bogu stworzycielu wszystkich rzeczy.
  2. O objawieniu
  3. O wierze
  4. O wierze i rozumie.

Zdaniem Georgesa Minois w konstytucji "Dei Filius" została uroczyście potwierdzona tradycyjna doktryna, która do dzisiaj stanowi podstawę relacji Kościół katolicki - nauka[1]. Dokument ustala następujące zasady:

  • Wiara i rozum zawsze sobą zgodne; nie może być między nimi sprzeczności.
  • Złudzenie sprzeczności może wynikać ze złego przedstawienia dogmatu lub niepoprawnego rozumowania.
  • Wszelkie rezultaty naukowe sprzeczne z wiarą są fałszywe i Kościół musi je odrzucić.
  • Poszczególne nauki mają swobodę stosowania swoich metod, ale Kościół musi czuwać, aby nie popełniały błędów sprzecznych z wiarą.
  • Wiara i rozum wspierają się wzajemnie i uzupełniają: rozum potwierdza prawdziwość wiary, a wiara chroni rozum od błędów.
  • Wiara stoi ponad rozumem.
  • Kościół nie zwalcza nauki ani techniki.
  • Doktryna wiary została objawiona w kształcie niezmiennym raz na zawsze; wykluczona jest jakakolwiek ewolucja dogmatów; posłannictwo Kościoła polega na głoszeniu dogmatów, a nie ich dostosowywaniu do zmian w świecie; decyzje Kościoła są nieomylne[1].

Zgodnie ze zwyczajem do dokumentu są dołączone tzw. kanony, w których użyto formuły klątwy wobec zakazanych twierdzeń[2].

Konstytucja podkreślała, że zgodnie z doktryną Kościoła katolickiego rozum zajmuje pozycję niższą w stosunku do wiary, gdyż nie wolno mu przekraczać granic wyznaczonych przez dogmaty[2].

Przeszło 100 lat później tą samą kwestią relacji wiary i rozumu zajął Jan Paweł II w encyklice Fides et ratio.

Przypisy

  1. a b Georges Minois, Kościół i nauka. Dzieje pewnego niezrozumienia, t. II - Od Galileusza do Jana Pawła II, Warszawa 1996, s. 224.
  2. a b Georges Minois, Kościół i nauka. Dzieje pewnego niezrozuzmienia, t. II - Od Galileusza do Jana Pawła II, Warszawa 1996, s.225.

Linki zewnętrzne

http://ptm.rel.pl/czytelnia/dokumenty/dokumenty-soborowe/sobor-watykanski-i/260-konstytucja-dogmatyczna-o-wierze-katolickiej-dei-filius.html