Sekretarz wielki koronny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Sekretarz wielki koronny''' ([[język łaciński|łac.]] ''''' secretarius maior Regni''''') |
'''Sekretarz wielki koronny''' ([[język łaciński|łac.]] ''''' secretarius maior Regni''''') – najwyższy [[urzędy centralne niesenatorskie|urząd centralny niesenatorski]] w [[Korona Królestwa Polskiego|Koronie]] [[I Rzeczpospolita|I Rzeczypospolitej]]. |
||
W hierarchii urzędników dworu monarchy ustępował tylko [[marszałek nadworny koronny|marszałkowi nadwornemu koronnemu]]. |
W hierarchii urzędników dworu monarchy ustępował tylko [[marszałek nadworny koronny|marszałkowi nadwornemu koronnemu]]. |
||
Wersja z 15:27, 30 mar 2007
Sekretarz wielki koronny (łac. secretarius maior Regni) – najwyższy urząd centralny niesenatorski w Koronie I Rzeczypospolitej. W hierarchii urzędników dworu monarchy ustępował tylko marszałkowi nadwornemu koronnemu.
Historia urzędu
Urząd ten został powołany przez króla Aleksandra Jagiellończyka w 1504. Do 1764 piastować go mogli jedynie duchowni katoliccy.
Kompetencje urzędu
Były bliskie kompetencjom kanclerza, którego sekretarz mógł nawet zastąpić, jednak bez prawa podpisywania i pieczętowania pism państwowych. W nadzwyczajnych przypadkach mógł je jednak sygnować sygnetem kanclerza. Do głównych jego obowiązków należało prowadzenie tajnej kancelarii państwa. Odczytywał na sejmie uchwały I Rzeczypospolitej, pisma królewskie. Na sejmie koronacyjnym odczytywał nowemu monarsze pacta conventa. Sekretarz zasiadał również z urzędu w sądzie asesorskim.
Jego odpowienikiem w Wielkim Księstwie Litewskim był sekretarz wielki litewski.