Splot pośredni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Splot pośredni (ang. intermediate plexus) – środkowa strefa ozębnej usytuowana pomiędzy grupą włókien wtopionych w cement korzenia zęba oraz grupą włókien przymocowanych do kości wyrostka zębodołowego. Te trzy grupy włókien są ze sobą splecione za pomocą małych, grubych pęczków włókien kolagenowych (nierozciągliwych) i oksytalanowych (elastycznych)[1]. Obecność splotu oraz falisty i różnokierunkowy przebieg włókien ozębnej umożliwia wyrzynanie się zębów oraz ruch zęba – zarówno fizjologiczny podczas żucia[1], jak i np. w leczeniu ortodontycznym[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Maria Barańska-Gachowska: Endodoncja wieku rozwojowego i dojrzałego autorstwa Barańskiej-Gachowskiej. Lublin: Czelej, 2011, s. 16-17. ISBN 978-83-7563-091-6.
  2. Oral Histology Digital Lab: Periodontium: Intermediate Plexus of Collagen Fibers in the PDL (Image 4). [dostęp 2013-06-17]. (ang.).
  3. intermediate plexus: Definition from Answers.com. [dostęp 2013-06-17]. (ang.).