Stała Maerckera
Stała Maerckera – stanowi podstawę obliczania skrobiowości ziemniaków metodami hydrostatycznymi. Określa średnią zawartość substancji nieskrobiowych obecnych w suchej masie ziemniaka. Ilość substancji nieskrobiowych, w przeciwieństwie do zawartości skrobi, ulega zmianom tylko w niewielkim stopniu i wynosi średnio 5,75% masy ziemniaka[1].
Substancje nieskrobiowe w ziemniakach (średnia zawartość):
- 1,70% – węglowodany nieulegające fermentacji (w tym kwasy organiczne ~0,6%),
- 2,00% – związki azotowe,
- 0,15% – tłuszcze,
- 0,90% – włókno surowe,
- 1,00% – popiół[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aleksander Lempka (red.): Towaroznawstwo produktów spożywczych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1975, s. 536.
- ↑ Mieczysław Pałasiński (red.): Technologia przetwórstwa węglowodanów. Kraków: Polskie Towarzystwo Technologów Żywności – Oddział Małopolski, 2005, s. 34. ISBN 83-7108-061-1.