Stajnia (jaskinia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stajnia
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Położenie

Skała z Grotą w Mirowie

Długość

36 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów

358 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku NE, NW

Kod

J.Cz.III-04.02

Położenie na mapie gminy Niegowa
Mapa konturowa gminy Niegowa, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stajnia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Stajnia”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Stajnia”
Położenie na mapie powiatu myszkowskiego
Mapa konturowa powiatu myszkowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Stajnia”
Ziemia50°36′57″N 19°29′05″E/50,615750 19,484639
Strona internetowa

Stajniajaskinia na Wyżynie Częstochowskiej, w obrębie wsi Mirów w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Niegowa[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Wyżynie Mirowsko-Olsztyńskiej będącej częścią wyżyny Częstochowskiej w makroregionie Wyżyna Krakowsko-Częstochowska[2].

Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]

Znajduje się u północnego podnóża Skały z Grotą – jednej z Mirowskich Skał[3]. Posiada dwa otwory, wysoki strop i duży korytarz. Główny, północno-wschodni otwór ma kształt portalu, wysokość 8 m i szerokość 3 m. Ciągnie się za nim korytarz o długości 23 m. Jest obszerny, a jego ściany mają bogatą rzeźbę krasową. Są na nich liczne zagłębienia, wymycia i dziuple. Nacieków brak. Namulisko piaszczysto-gliniaste, przy otworze z dodatkiem próchnicy. Najbardziej od głównego otworu oddalona część korytarza ma strukturę plastra miodu, a jego otwory są dla człowieka niedostępne. Drugi, północno-zachodni otwór zwany Klawiaturą znajduje się ponad 3-metrowej wysokości progiem i jest niemożliwy do przejścia[4]. Jaskinia utworzyła się na dwóch krzyżujących się pęknięciach w wapieniach skalistych z jury późnej. Powstała w warunkach freatycznych. Rozproszone światło słoneczne dociera do jej końca. Jest sucha, z wyjątkiem części końcowej, gdzie po ścianach spływa woda. Nie posiada własnego mikroklimatu[4].

Historia poznania[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia znana była od dawna. Po raz pierwszy opisał ją Kazimierz Kowalski w 1951 r. jako „Schronisko koło wsi Mirowa II”. Pisze, że w dwóch miejscach widoczne były ślady rozkopywania jej namuliska[5]. Nazwę na Stajnia zmienili A. Górny i M. Szelerewicz w 1986 r. Kierowali się przekazem miejscowej ludności, według którego w czasie powstania styczniowego powstańcy urządzili sobie w niej stajnię dla koni[6]. Obecną dokumentację i plan jaskini opracował J. Zygmunt[4].

Jaskinia jako stanowisko archeologiczne[edytuj | edytuj kod]

Stajnia stała się słynna w 2008 r., kiedy to przekopujący jej namulisko archeolodzy znaleźli w nim narzędzia krzemienne i pierwsze w Polsce szczątki neandertalczyka – trzy zęby należące do trzech osobników w różnym wieku. Są to najstarsze ludzkie szczątki, jakie dotąd odkryto na terenie Polski oraz Europy Środkowej[7]. Znaleziono je w warstwie pochodzącej sprzed 100-80 tys. lat. Narzędzia krzemienne to tzw. noże tylcowe, wykorzystywane do cięcia skór i obrabiania kości, Archeolodzy znaleźli także skład krzemiennych buł wykorzystywanych do wykonywania narzędzi. Krzemienie nie występują naturalnie w jaskini, archeolodzy przypuszczają więc, że był to magazyn neandertalczyków, w którym zgromadzili sobie przyniesiony skądś materiał do wytwarzania narzędzi. Ogromne ilości zgromadzonych krzemieni i narzędzi wskazują, że neandertalczycy długo i przez długi czas korzystali z tej jaskini[8].

Podczas wykopalisk archeologicznych prowadzonych w jaskini Stajnia w 2010 r. pod kierownictwem dr. Mikołaja Urbanowskiego znaleziony został złamany na dwie części wisiorek z ciosu mamuta. Jest on ozdobiony wzorem co najmniej 50 nakłuć, układającym się w nieregularny, zawiły kształt. Ma wymiary 4,5 cm wysokości na prawie 2,5 cm szerokości i 3,7 mm grubości. W górnej części artefaktu nawiercone zostały dwa otwory, z których tylko jeden przetrwał w całości. Badania wykazały, że ozdoba liczy sobie ok. 41,5 tys. lat, co czyni ją najstarszą biżuterią z kości mamuta znalezioną w Eurazji, poprzedzającą inne przykłady tego typu działalności o około 2 tys. lat. Jest to również najstarszy przykład zdobień wykonanych poprzez nakłucia na kości. Podobną biżuterię, także ozdobioną systemem nakłuć układających się w różne kształty, znaleziono w południowo-zachodniej Francji, a także w Jurze Szwabskiej w Niemczech. O odkryciach poinformował w 2021 r. na łamach pisma "Scientific Reports" międzynarodowy zespół naukowców z Polski, Niemiec i Włoch[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jura Krakowsko-Częstochowska. Część północna 1:52 000, Warszawa: ExpressMap, 2015, ISBN 978-83-88112-71-3.
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
  3. Topo wspinaczkowego portalu górskiego [online] [dostęp 2018-05-17].
  4. a b c Jerzy Zygmunt, Jaskinia Stajnia, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-04-28].
  5. K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951
  6. M. Szelerewicz, A. Górny, Jaskinie Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK Kraj, 1986, s. 200
  7. Najstarsze środkowoeuropejskie szczątki neandertalczyków - w Polsce [online], Polska Agencja Prasowa, 8 września 2020.
  8. Wielkie odkrycia w jaskini Stajnia. Wreszcie mamy szczątki „polskich” neandertalczyków [online] [dostęp 2018-05-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-18].
  9. Talamo Sahra, Urbanowski Mikołaj, Picin Andrea i in.: A 41,500 year-old decorated ivory pendant from Stajnia Cave (Poland) [w:] Scientific Reports [1], [dostęp 2021-11-26]