Stamierowszczyzna
Na mapach: 
54°07′27″N 24°51′49″E/54,124167 24,863611
54°07′27″N 24°51′49″E/54,124167 24,863611| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 54°07′27″N 24°51′49″E/54,124167 24,863611
| |
Stamierowszczyzna (biał. Стамяроўшчына; ros. Стамеровщина) – chutor na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie werenowskim, w sielsowiecie Dociszki, przy granicy z Republiką Litewską.
Dawniej okolica szlachecka. Pochodził stąd powstaniec styczniowy Piotr Jacuński, członek oddziału Ludwika Narbutta. W 1863, mając 21 lat, został skazany na 8 lat katorgi[2].
W dwudziestoleciu międzywojennym leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim (od 1 lipca 1926 do 19 maja 1930 w województwie wileńskim, w powiecie wileńsko-trockim), do 19 maja 1930 w gminie Koniawa, następnie w gminie Ejszyszki[3][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Wykaz szlachty w 1863 roku więzionej, prześladowanej i zesłanej z powiatu lidzkiego guberni wileńskiej. [dostęp 2020-05-06]. (pol.).
- ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2020-05-06]. (pol.).
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 37, poz. 311
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stamierowszczyzna, pow. lidzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 180.
- Stamierowszczyzna na mapie WIG
_EJSZYSZKI_1926_300dpi_bcuj297982-285419.jpg){kind=link}